เป็นกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดยังไงต้องขอโทษด้วยน้า

เราอยากจะมาขอความเห็นจากเพื่อนๆพันทิปหน่อย คือเรากับแฟนเราคบกันมาจะ 2 ปีแล้ว พอเรียนจบเราก็ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายไปทำงาน แฟนเราทำงานอยู่ต่างประเทศ (แต่เป็นประเทศเพื่อนบ้านเรานี้แหละ) ส่วนเราก็ทำงานใน กทม. แต่เรื่องเวลาไม่ต่างกันนัก แต่ปฏิทินวันหยุดเราก็ไม่ตรงกัน เขากับเราทำงาน จ-ส หยุดวันเดียว ด้วยความที่ว่าห่างกันมาก ไม่มีเวลาเจอกัน วันหนึ่งก็จะคุยกันเฉพาะก่อนนอน งานเขาก็ค่อนข้างเหนื่อย หนักบางช่วง ช่วงไหนหนักๆเราก็จะไม่ได้คุยกันเลยบางที เราก็พยายามเข้าใจเขานะ แต่เขาเป็นคนค่อนข้างติดเพื่อนมาก ชอบเที่ยว เวลาไปเที่ยวไหนก็จะหายไปเลย วันหยุดทุกวันอาทิตย์เขาก็จะไปเที่ยวกับเพื่อนตลอด ด้วยความที่ว่ายิ่งห่างเรายิ่งคิดมาก น้อยใจ อารมณ์ระแวง กลัว อะไรมีหมดจนเราชอบพาลหาเรื่องเขา ชวนเขาทะเลาะบ่อยๆ เขาไม่เคยสนใจเราเลย แค่คำว่าคิดถึง แทบจะไม่เคยได้ยิน ห่างกันไปจะครบปีละ คำว่าคิดถึงนับคำได้เลย เราร้องขอให้เขาสนใจเราตลอด ถามเราหน่อยว่า เป็นไง เหนื่อยไหม กินข้าวยัง อยู่ไหน ทำไรอยู่ คำถามพวกนี้จะได้ยินเขาถามอยู่เฉพาะช่วงที่เรางอลเขา สักพักก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ตลอดเวลาที่คบกันมา เราไม่เคยไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย อย่างมากก็กินข้าว ดูหนัง  (ดูหนังด้วยกัน3เรื่อง) ตั้งแต่ห่างกันไปทำงานเรายอมรับว่าเรางอลเขาบ่อยมาก เพราะเขาไม่สนใจ ใส่ใจความรู้สึกเราเลย เราบอกอะไรเขาเขาก็ไม่เคยจำได้ วันครบรอบก็จำไม่ได้ วันสำคัญ เทศกาลอะไร มันไม่เคยมีอะไรพิเศษสำหรับเราเลยสักอย่าง ไม่เคยเสียสละเวลามาอยู่กับเราสักวัน แต่เขาก็บอกเราเสมอว่าเขารักเรานะ รักเรามาก ขาดเราไม่ได้ แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเราว่าเราไม่โอเคนะ เราต้องคอยร้องขอความสนใจ ร้องขอให้เขาใส่ใจเราสักนิด ทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่เราควรได้จากแฟนตัวเองไหมคะ ห่างแค่ตัวมันก็แย่แล้วนะ ยังทำตัวห่างกันไปอีก เราควรทำอย่างไรต่อไป มันเหนื่อยเหมือนกันนะ