ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าแฟนเราเป็นคนดีมากค่ะ เอาใจใส่ดูแลเราดีทุกอย่าง คอยไปรับไปส่งไปส่งเสมอตั้นเสมอปลายมาตลอดระยะเวลา 2 ปี มันอาจจะดูว่าระยะเวลาไม่นานนะค่ะ แต่เราเจอกันทุกวันเลยหลังเลิกงานแฟนเราจะมาหาเราที่บ้านทุกวัน กินข้าวกับที่บ้านเรา ส่วนบ้านเค้า เราก้อไปบ้าง แต่ไปไม่บ่อยมากเพราะเราไม่ค่อยชินกับทางบ้านแฟนเท่าไหร( เพราะบ้านแฟนเราถึงขั้นรวยมากค่ะ แต่เรายุ่รดับปานกลาง) เวลาไปกินข้าวที่บ้านแฟนแล้วรุ้สึกอึดอัดมากทำตัวไม่ถูก คงอาจจะเป็นเพราะเรากะเค้ามันต่างกัน ต้องบอกกาอนนะค่ะ เราอายุมากกว่าแฟน3ปีค่ะ  มีหน้าที่การงานมั่นคงทั้งคู่ค่ะเรารุ้สึกว่าเราเจอคนที่ใช่แล้ว อยากสร้างครอบครัวด้วยกันแล้ว อีกอย่างเราก็อายุ28แล้ว แล้วเราก็รักกันมาก เราจึงบอกกับแฟนเราว่าเราอยากแต่งงาน เราอยากจัดงานเล็กกันแบบครอบครัวไม่ต้องยุ่งยากอะไร ส่วนบ้านเราก็ซื้อด้วยกันช่วยกันจ่าย..ส่วนรถมีทั้งคู่แล้วไม่ใช่ปัญหา .....แต่แฟนเรากับบอกว่ายังไม่พร้อม เราเลยถามไปว่าแล้วเมื่อไหร่ล่ะที่จะพร้อมเราต้องวางแผนแล้วนะ แต่แฟนเรากลับตอบมาว่า ไม่รุ้ คบแบบนี้ไปเรื่อยๆก็มีความสุขแล้วนิ อยากคบไปเรื่อยๆก่อน เขาบอกว่าเรายังไม่ได้ไปสนิทกลับครอบครัวเขาเลย คือต้องสนิทขนาดไหนอ่ะ ไม่เข้าใจ แล้วเค้าก็บอกว่าเค้ายังเด็อยุ่ คือ25 แล้วค่ะ เราเลยตัดสินใจพูดไปว่า เทอมันเห็นแก่ตัวมากที่ต้องการแค่ความสุขไปวันๆ(ครบกันมา2ปี เราไม่เคยมีอะไรกันเลยค่ะ)ถ้าเรามีจุดหมายที่ต่างกันคือเราต้องการความแน่นอน อยากมีครอบครัว อีกซักปี2ปีไม่ว่าขอแค่วางแผนให้รุ้กำหนดรอหน่อย ก็ไม่มี งั้นเราก็คงต้องเลิกกัน เพราะเราก็ไม่อยากไปกดดันเขามากขนาดนั้น สรุปแล้วเขาก็หายไปจิงๆค่ะ พร้อมกับคำทิ้งท้ายไว้ว่า 'ผมขอโทษ' คือถ้าเขารักเราจิงเขาจะไม่ยอมปล่อยเราแบบนี้ไม่ใช่หรอ..เราควรทำยังไงดีอ่ะค่ะ ตัดใจตามที่เราได้พูดออกไปใช่มั้ยค่ะ