สวัสดีค่ะ ขอเล่าเลยนะกันเนอะ คือเราโตมากับการเลี้ยงดูแบบไข่ในหิน บ้านเรามีสี่ชั้นแต่เราไม่สามารถลงไปเดินเล่นด้านล่างของบ้านได้เพราะแม่เราไม่ถูกกับพี่สะใภ้และแม่ยาย มีครั้งนึงตอนเด็กเรากับพี่เดินลงไปเล่นกับป้าเรา ขึ้นมาแม่รู้แม่ให้พ่อช่วยกันตีเรากับพี่เพื่อให้เข็ดไม่ลงไปเล่นอีก พอโตมาสิ่งหนึ่งที่แม่เราคาดหวังคือเรื่องเรียน เราต้องอยู่ในกรอบตลอดเวลา แม่คาดหวังให้เราเป็นหมอมาก แม่พูดกรอกหูเราทุกวันว่าลูกคนนั้นคนนี้เป็นหมอกันหมด แล้วล่ะมีดีอะไรมั่ง แม่คาดหวังให้เราเรียนมหาลัยของพวกหมอโดยเฉพาะเท่านั้น(ขอไม่เอ่ยนาม) แม่เคยบอกว่าถ้าไม่ติดพวกนั้นก้อย่ามาคุยอย่ามาเป็นแม่ลูกกันอีก มีครั้งนึงเราบอกว่าแม่เราขอไม่เป็นหมอได้มั้ย แม่ตอบเราว่าเทอกล้าขัดคำสั่งชั้นหรอ เราไม่เคยได้ไปไหน ขนาดหน้ารรยังไม่ได้ ต้องอยู่ภายในรั้วรรเท่านั้น มีครั้งนึงมันเป็นงานกลุ่มที่อาจารย์ให้ไปทำนอกรรคือเป็นงานเกี่ยวกับการทำประโยชน์ให้สังคม เพื่อนตกลงกันได้แล้ว เราเลยไปบอกแม่แม่บอกไม่ให้ไป เราบอกแม่ว่าเพื่อนทุกคนเห็นด้วยและตกลงกันแล้วเพราะทุกคนสะดกทำที่นี่ที่สุด แต่แม่เราบอกว่าก้เรื่องของเพื่อน ไม่เปลี่ยนก้ไม่ต้องทำตกๆไป ตอนมต้นในบริเวณรรจะมีร้านมินิมาร์ทเล็กๆ เราเดินไปซื้อขนมกิน แม่เราบอกว่าเดินมาซื้อได้ยังไงซื้อในรอหก้พอแล้วก้ว่าเรา พอตอนม2เราเรียนพิเศษกับรุ่นพี่คนนึงซึ่งมันเรียนในอีกตึกคือตึกห่างกันแม่กุก้บอกไม่ให้คุยกับพี่เค้าให้ไปเรียนในรรไปคุยให้ได้ พอมปลายเราเรียนพิเศษกับพี่คนนึงซึ่งเป็นห้างเล็กๆติดกับรร เป็นที่ๆที่นรจะมาเดินเล่นหรือมาติวที่นี่บ่อยๆ แน่นอนว่าแม่ไม่มีทางให้เรา เราก้พยามคุยกับแม่ สุดท้ายคือแม่ให้พ่อมานั่งโต๊ะในร้านอาหารใกล้ๆเราพ่อเราก้นั่งรอเราไปจนเราเรียนเสด พอม5แม่เราบอกใกล้เอนแล้ว ให้อ่านหนังสือทุกวันอันนี้เราก้เข้าใจมันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว แม่เรายึดทรสเรายึดคอมให้เราตัดออกจากโซเชียลอ่านหนังสือไปถึงดึกทุกวัน เราเพิ่งเริ่มขึ้นม5ได้ไม่กี่วันการบ้านเราเยอะมาก งานทุกงานส่วนใหญ่ต้องใช้คอมและทรสแม่เราก้บอกให้รีบๆใช้ แม่จะยึดลงไปข้างล่าง ซึ่งงานส่วนใหญ่เราต้องใช่ทรสและคอมแม่ก้ยังยืนยันว่าจะยึดหมด พอเราบอกต้องใช้แม่ก้บอกว่าก้อ้างไปเรื่อยตอแ-ลบ้างอะไรบ้าง เราไม่เคยทำการเรียนตกหรือไม่ดีเราพยายามตลอด บางทีหลับคาหนังสือ พอเราได้เกรดดีมาแม่ก้บอกว่ามันก้แค่เกรดในโรวเรียนไม่เกี่ยวกับมหาลัย เราไม่เคยได้รับคำชมแต่เราจะโดนเปรียบเทียบตลอด ปิดเทอมนี้เราไม่ค่อยได้เรียนเราอยากพักบ้างเพราะที่รรเรา เรามักจะเป็นนรับผิดชอบงานหรือประมาณหัวหน้ากลุ่มตลอด บางทีเราทำงานถึงตีหนึ่งตีสองก้มี เพื่อนเราบางคนก้เป็นแบบนั้น แต่เพราะปิดเทอมเราไม่ค่อยเรียนพิเศษแม่เราด่าเรามาว่า ก้ เ-ี่ย เลวหวังอะไรไม่ได้ รู้แบบนี้ไม่น่ามีลูกตั้งแต่แรก แต่เราชินแล้วเราแม่เราว่าๆเราเลวไม่ดีอย่างงั้นอย่างงี้ทั้งวัน เราก้ชอบแอบไปร้องไห้คนเดียว ล่าสุดเราพึ่งโดนมาเอง แม่เราบอกว่ามันก้ห่วยแตก ถ้าถามว่าทำไมไม่ไปพูดอธิบายกับแม่ เราพูดยังไงแม่เราไม่เคยฟังเรา ตัวเองถูกเสมอ ต่อให้เรื่องไหนแม่ผิด แม่ก้จะเอาเรื่องอื่นมาให้เราผิดให้ได้ เราไม่อยากอะไรมากเพราะยังไงเค้าก้เป็นแม่เรา เราพยายามเข้าใจ แต่เราก้เหนื่อยเป็นไม่ใช่เหนื่อยทางการเรียนแต่เราเหนื่อยที่แม่ว่าตอกย้ำเราทุกวัน คำว่าเ-ี่ย เลว ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูก ยิ่งโตยิ่งเหลวไหล เราไม่เข้าใจว่าเราอ่านหนังสือไม่เท่าที่แม่ต้องการมันทำให้เราเป็นคนแบบนั้นเลยหรอ พ่อเราก้จะฟังแม่เราทุกอย่างต่อให้แม่เราผิด ถึงยังไงเราก้ทำอะไรไม่ได้ เราคงต้องทำหน้าที่ของเราต่อไปและพยายามเข้าใจแม่เราให้มากที่สุด..