เพิ่งเคยตั้งกระทู้ ผิดพลาดต้องขออภัยค่ะ เรื่องค่อนข้างยาวนิดนึงค่ะ จริงๆคืออยากรู้ว่าเรื่องที่เราเจอเค้าเรียกกันว่า โดนเท หรือ โดนหลอกกันแน่ เริ่มค่ะ
เรื่องมันเริ่มมาจากเราเข้ามหาวิทยาลัยปี1 เราเป็นคนภาคกลาง แต่ไปเรียนทางภาคใต้ เป็นน้องเฟรชชี่ใสใสหัวใจสี่ดวง เด็กปี1ต้องทำกิจกรรมเยอะหน่อย เราก็ร่วมทุกกิจกรรมค่ะ เราก็เลยเจอรุ่นพี่คนนึง ให้เป็นพี่ม.ค่ะ ซึ่งพี่ม.เป็นที่เคารพของคนในกิจกรรมนั้นมาก เราเองก็เคารพแต่ไม่เคยได้พูดคุยหรือทำความรู้จัก แค่รู้ว่าชื่ออะไรทำหน้าที่อะไรก็แค่นั้น จนผ่านกิจกรรมนั้นมา เพื่อนๆพี่ๆกิจกรรมคนอื่นก็แยกย้ายไม่ค่อยได้เจอกัน แต่บังเอิญเรามีงานกลุ่มซึ่งต้องให้คนที่ชำนาญพื้นที่พาไป แต่กลุ่มเราไม่มีใครเป็นคนพื้นที่เลย เพื่อนสนิทเรา(สนิทกับพี่ม.ด้วย)ก็เลยรบกวนให้พี่ม.พาไปทำงานเพราะพี่แกรู้ทาง เราก็ไปทำงานจนเสร็จพี่แกก็พามาส่งที่หอพัก ก่อนลงรถเค้าบอกให้เราแอดเฟรนด์เค้าในเฟสบุ้คแล้วให้ทักไปบอกด้วยว่านี่คือเรา เราก็ตอบค่ะๆเดี๋ยวแอดไป ตอนนั้นก็งงๆ เพราะคนในรถมีตั้งหลายคนแต่บอกเราคนเดียว กลับถึงหอเพื่อนเราคนนึงพูดขึ้นมาว่า "เราว่าพี่ม.เค้าชอบแกนะ" ตอนนั้นเราตกใจปนงงๆ เราบอกเพื่อนว่าไม่ใช่หรอกมั้ง เพื่อนยังยืนยันว่าพี่ม.ชอบเรา เพื่อนเห็นว่าตอนไปทำงานพี่ม.แอบมองเราบ่อย แอบถ่ายรูปเรา เราก็แค่รับรู้แต่ไม่ได้คิดอะไร ก็แอดเฟสบุ้คพี่ม.ไป เค้าก็ทักมาคุยอะไรไปเรื่อยเปื่อย เริ่มคุยกันมากขึ้นและระยะเวลาที่คุยก็นานพอสมควร เริ่มสนิทกัน ตอนนั้นในความคิดเราคือพี่เค้าไม่มีแฟนค่ะแต่เราก็ไม่เคยถามค่ะ กลัวว่าเค้าจะหาว่าเรายุ่งเรื่องส่วนตัวเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราเกรงใจเค้ามากค่ะ แรกๆเราคุยแค่เรื่องทั่วๆไปเรื่องกิจกรรมที่ผ่านมาบ้าง เรื่องความเป็นอยู่ของหอในว่าสะดวกสบายดีไหม เราก็จะชอบบ่นๆว่าอาหารไม่ถูกปากพี่ม.ก็บอกงั้นอยากทานอะไรพี่จะไป ตอนไปทานข้าวก็ปกติดีคุยแต่เรื่องทั่วๆเพื่อนบอกพี่เค้าจีบแกอยู่นะ เราเองไม่เคยมีแฟนก็เลยมองไม่ออก ก็คุยกันมาประมาณ6เดือนค่ะ คุยแบบไม่มีสถานะ มีวันนึงเราก็ไปทานข้าวกับพี่ม.ซึ่งเป็นร้านประจำที่พี่ม.สนิทกับป้าคนขายข้าว ป้าแกแซวว่า อ้าววันนี้พาสาวมาด้วย แฟนหรอ? พี่เค้าก็ยิ้มส่งให้ป้า ไม่มีการปฏิเสธแต่ย่างใด แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะคิดว่าเค้าคงแซวๆเล่นกันด้วยความสนิทก็ปล่อยผ่าน จนวันนึงเราเริ่มคิดว่าตกลงเรากับพี่ม.เป็นอะไรกัน เพราะเรารู้สึกดีกับพี่ม.แล้วแต่ก็ไม่กล้าถาม กลัวพี่ม.จะตอบกลับมาว่าเราเป็นพี่น้องกันไง กลัวหน้าแหกค่ะ แต่รวมๆแลวก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าพี่ม.จีบ เพื่อนเราก็บอกว่านิสัยดูเป็นผู้ใหญ่ดี เวลามีธุระพี่ม.นี่แหละที่คอยช่วยเหลือ เรามีธุระตอนกลางคืนตี1ตี2พี่เค้าก็ขับไปรับมาส่ง พาไปเที่ยวบ้างถ้าว่างตรงกัน พี่เค้าเมาเราก็ซื้อข้าวซื้อขนมที่ช่วยให้หายแฮงค์ไปให้(ตอนเราเมาพี่เค้าก็ทำแบบนี้ให้) เราดูแลเป็นห่วงเป็นใยกัน แต่ไม่มีอะไรเกินเลยนะคะ เจอกันค่อนข้างบ่อย ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย กินข้าวบ้างดูหนังบ้าง ก็สนิทกันมากขึ้นคุยเรื่องครอบครัวของแต่ละคนให้กันฟังได้ เราก็เคยคุยกับแม่เค้าๆก็เคยคุยกับแม่เรา แต่เราบอกแม่ว่าเป็นรุ่นพี่นะไม่ใช่แฟน แม่เราก็ไว้ใจเค้าประมาณว่าฝากดูแลน้องด้วยนะ เพราะเรามาเรียนตจว.คนเดียวไม่มีญาติที่ไหน ใช้ชีวิตแบบนี้มาเกือบปี จนคนรอบข้างคิดว่าเป็นแฟนกัน เรายังยืนยันกับเพื่อนว่าไม่ใช่แฟน เพื่อนก็หาว่าเราโกหก เพื่อนบอกว่าคนไม่ได้เป็นแฟนกันเค้าไม่ทำแบบนี้กันหรอก จนช่วง1เดือนให้หลังมานี้ เค้าเริ่มหายไป ไม่ตอบแชท ไม่ได้โทร.มา เราก็งงๆว่าหายไปไหน อยากจะถามแต่ด้วยความที่เราไม่มีสถานะก็เลยไม่กล้าถามอีกกลัวเค้าจะว่าเราวุ่นวาย เค้าหายไปหลายๆวันและก็กลับมาค่ะ กลับมาคุยแบบปกติ ชวนไปกินข้าวปกติ เราก็ไปค่ะ ไม่ได้คิดอะไริดแค่ว่าเค้าคงมีธุระเลยหายไป แต่หลังๆเริ่มเป็นบ่อยค่ะ บางครั้งหายเป็นอาทิตย์ ตอนนั้นในใจคิดหลายเรื่องมากแอบน้อยใจว่าไปไหนทำไมไม่บอกเราบ้าง เพราะปกติเค้าจะบอกเราตลอดขับรถอยู่ก็ส่งรูปมาให้ดู กินข้าวก็ส่งมา ตัดเล็บตัดผมล้างรถจะบอกหมด เค้าหายไปบ่อยและคิดว่าถ้าทำแบบนี้อีกกลับมาเราจะไม่เอาแล้วจะเลิกคุย แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะ เวลาเค้ากลับมาเราก็ใจอ่อนคุยด้วยตอนนั้นเริ่มคิดแล้วว่าหรือเค้าอาจจะมีแฟน เพื่อนสนิทเราก็อยากรู้ว่าเค้าหายไปไหน เลยไปสืบมาให้ได้ความว่าเค้าไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนึง มารู้ตอนหลังว่าเป็นแฟนกันแล้วก็รู้อีกว่าเค้ายังคบกันมาตลอดก่อนที่จะมาคุยกับเรา เค้าไม่ได้เลิกกันแต่แค่พี่ผู้หญิงคนนั้นเรียนจบก่อนพี่ม.และทำงานช่วงรอรับปริญญาเลยไม่ได้เจอกัน เราก็เลยงงค่ะว่าที่ผ่านมาคือะไร เราโดนหลอกให้มาคั่นเวลาตอนเค้าเหงาใช่ไหมคะ ทุกวันนี้ไม่ได้คุยกันแล้วค่ะตั้งแต่รู้ว่าเค้ามีแฟน เราเงียบและไม่ได้ตอบอะไรไม่ได้ถามเรื่องที่เค้ามีแฟนด้วย ปล่อยให้จบแบบงงๆ จนทุกวันนี้ก็ยังงงๆว่าเค้าคิดอะไรถึงทำแบบนี้ หรือว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเราคิดไปเองคนเดียว
แบบนี้เรียกว่า "โดนเท" หรือ "โดนหลอก"?
เรื่องมันเริ่มมาจากเราเข้ามหาวิทยาลัยปี1 เราเป็นคนภาคกลาง แต่ไปเรียนทางภาคใต้ เป็นน้องเฟรชชี่ใสใสหัวใจสี่ดวง เด็กปี1ต้องทำกิจกรรมเยอะหน่อย เราก็ร่วมทุกกิจกรรมค่ะ เราก็เลยเจอรุ่นพี่คนนึง ให้เป็นพี่ม.ค่ะ ซึ่งพี่ม.เป็นที่เคารพของคนในกิจกรรมนั้นมาก เราเองก็เคารพแต่ไม่เคยได้พูดคุยหรือทำความรู้จัก แค่รู้ว่าชื่ออะไรทำหน้าที่อะไรก็แค่นั้น จนผ่านกิจกรรมนั้นมา เพื่อนๆพี่ๆกิจกรรมคนอื่นก็แยกย้ายไม่ค่อยได้เจอกัน แต่บังเอิญเรามีงานกลุ่มซึ่งต้องให้คนที่ชำนาญพื้นที่พาไป แต่กลุ่มเราไม่มีใครเป็นคนพื้นที่เลย เพื่อนสนิทเรา(สนิทกับพี่ม.ด้วย)ก็เลยรบกวนให้พี่ม.พาไปทำงานเพราะพี่แกรู้ทาง เราก็ไปทำงานจนเสร็จพี่แกก็พามาส่งที่หอพัก ก่อนลงรถเค้าบอกให้เราแอดเฟรนด์เค้าในเฟสบุ้คแล้วให้ทักไปบอกด้วยว่านี่คือเรา เราก็ตอบค่ะๆเดี๋ยวแอดไป ตอนนั้นก็งงๆ เพราะคนในรถมีตั้งหลายคนแต่บอกเราคนเดียว กลับถึงหอเพื่อนเราคนนึงพูดขึ้นมาว่า "เราว่าพี่ม.เค้าชอบแกนะ" ตอนนั้นเราตกใจปนงงๆ เราบอกเพื่อนว่าไม่ใช่หรอกมั้ง เพื่อนยังยืนยันว่าพี่ม.ชอบเรา เพื่อนเห็นว่าตอนไปทำงานพี่ม.แอบมองเราบ่อย แอบถ่ายรูปเรา เราก็แค่รับรู้แต่ไม่ได้คิดอะไร ก็แอดเฟสบุ้คพี่ม.ไป เค้าก็ทักมาคุยอะไรไปเรื่อยเปื่อย เริ่มคุยกันมากขึ้นและระยะเวลาที่คุยก็นานพอสมควร เริ่มสนิทกัน ตอนนั้นในความคิดเราคือพี่เค้าไม่มีแฟนค่ะแต่เราก็ไม่เคยถามค่ะ กลัวว่าเค้าจะหาว่าเรายุ่งเรื่องส่วนตัวเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราเกรงใจเค้ามากค่ะ แรกๆเราคุยแค่เรื่องทั่วๆไปเรื่องกิจกรรมที่ผ่านมาบ้าง เรื่องความเป็นอยู่ของหอในว่าสะดวกสบายดีไหม เราก็จะชอบบ่นๆว่าอาหารไม่ถูกปากพี่ม.ก็บอกงั้นอยากทานอะไรพี่จะไป ตอนไปทานข้าวก็ปกติดีคุยแต่เรื่องทั่วๆเพื่อนบอกพี่เค้าจีบแกอยู่นะ เราเองไม่เคยมีแฟนก็เลยมองไม่ออก ก็คุยกันมาประมาณ6เดือนค่ะ คุยแบบไม่มีสถานะ มีวันนึงเราก็ไปทานข้าวกับพี่ม.ซึ่งเป็นร้านประจำที่พี่ม.สนิทกับป้าคนขายข้าว ป้าแกแซวว่า อ้าววันนี้พาสาวมาด้วย แฟนหรอ? พี่เค้าก็ยิ้มส่งให้ป้า ไม่มีการปฏิเสธแต่ย่างใด แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะคิดว่าเค้าคงแซวๆเล่นกันด้วยความสนิทก็ปล่อยผ่าน จนวันนึงเราเริ่มคิดว่าตกลงเรากับพี่ม.เป็นอะไรกัน เพราะเรารู้สึกดีกับพี่ม.แล้วแต่ก็ไม่กล้าถาม กลัวพี่ม.จะตอบกลับมาว่าเราเป็นพี่น้องกันไง กลัวหน้าแหกค่ะ แต่รวมๆแลวก็ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าพี่ม.จีบ เพื่อนเราก็บอกว่านิสัยดูเป็นผู้ใหญ่ดี เวลามีธุระพี่ม.นี่แหละที่คอยช่วยเหลือ เรามีธุระตอนกลางคืนตี1ตี2พี่เค้าก็ขับไปรับมาส่ง พาไปเที่ยวบ้างถ้าว่างตรงกัน พี่เค้าเมาเราก็ซื้อข้าวซื้อขนมที่ช่วยให้หายแฮงค์ไปให้(ตอนเราเมาพี่เค้าก็ทำแบบนี้ให้) เราดูแลเป็นห่วงเป็นใยกัน แต่ไม่มีอะไรเกินเลยนะคะ เจอกันค่อนข้างบ่อย ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย กินข้าวบ้างดูหนังบ้าง ก็สนิทกันมากขึ้นคุยเรื่องครอบครัวของแต่ละคนให้กันฟังได้ เราก็เคยคุยกับแม่เค้าๆก็เคยคุยกับแม่เรา แต่เราบอกแม่ว่าเป็นรุ่นพี่นะไม่ใช่แฟน แม่เราก็ไว้ใจเค้าประมาณว่าฝากดูแลน้องด้วยนะ เพราะเรามาเรียนตจว.คนเดียวไม่มีญาติที่ไหน ใช้ชีวิตแบบนี้มาเกือบปี จนคนรอบข้างคิดว่าเป็นแฟนกัน เรายังยืนยันกับเพื่อนว่าไม่ใช่แฟน เพื่อนก็หาว่าเราโกหก เพื่อนบอกว่าคนไม่ได้เป็นแฟนกันเค้าไม่ทำแบบนี้กันหรอก จนช่วง1เดือนให้หลังมานี้ เค้าเริ่มหายไป ไม่ตอบแชท ไม่ได้โทร.มา เราก็งงๆว่าหายไปไหน อยากจะถามแต่ด้วยความที่เราไม่มีสถานะก็เลยไม่กล้าถามอีกกลัวเค้าจะว่าเราวุ่นวาย เค้าหายไปหลายๆวันและก็กลับมาค่ะ กลับมาคุยแบบปกติ ชวนไปกินข้าวปกติ เราก็ไปค่ะ ไม่ได้คิดอะไริดแค่ว่าเค้าคงมีธุระเลยหายไป แต่หลังๆเริ่มเป็นบ่อยค่ะ บางครั้งหายเป็นอาทิตย์ ตอนนั้นในใจคิดหลายเรื่องมากแอบน้อยใจว่าไปไหนทำไมไม่บอกเราบ้าง เพราะปกติเค้าจะบอกเราตลอดขับรถอยู่ก็ส่งรูปมาให้ดู กินข้าวก็ส่งมา ตัดเล็บตัดผมล้างรถจะบอกหมด เค้าหายไปบ่อยและคิดว่าถ้าทำแบบนี้อีกกลับมาเราจะไม่เอาแล้วจะเลิกคุย แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะ เวลาเค้ากลับมาเราก็ใจอ่อนคุยด้วยตอนนั้นเริ่มคิดแล้วว่าหรือเค้าอาจจะมีแฟน เพื่อนสนิทเราก็อยากรู้ว่าเค้าหายไปไหน เลยไปสืบมาให้ได้ความว่าเค้าไปเที่ยวกับผู้หญิงคนนึง มารู้ตอนหลังว่าเป็นแฟนกันแล้วก็รู้อีกว่าเค้ายังคบกันมาตลอดก่อนที่จะมาคุยกับเรา เค้าไม่ได้เลิกกันแต่แค่พี่ผู้หญิงคนนั้นเรียนจบก่อนพี่ม.และทำงานช่วงรอรับปริญญาเลยไม่ได้เจอกัน เราก็เลยงงค่ะว่าที่ผ่านมาคือะไร เราโดนหลอกให้มาคั่นเวลาตอนเค้าเหงาใช่ไหมคะ ทุกวันนี้ไม่ได้คุยกันแล้วค่ะตั้งแต่รู้ว่าเค้ามีแฟน เราเงียบและไม่ได้ตอบอะไรไม่ได้ถามเรื่องที่เค้ามีแฟนด้วย ปล่อยให้จบแบบงงๆ จนทุกวันนี้ก็ยังงงๆว่าเค้าคิดอะไรถึงทำแบบนี้ หรือว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเราคิดไปเองคนเดียว