เหตุการณ์แรกไปร้านหนังสือเก่าเมื่อวันอังคาร

เดินเล่นดูไปเรื่อยๆไม่มีจุดหมาย
ไปหยุดอยู่ที่หมวดธรรมะ
ไล่สายตาตามชั้นไปเรื่อยๆ ไปหยุดอยู่ที่ชั้นล่างเกือบสุดท้าย
เล่มเกือบสุดท้าย ชื่อคู่มือฝึกจิต...เล่ม5 หน้าปกธรรมดาทั่วๆไป
แต่เห็นว่าเล่ม5เป็นเล่มลำดับเลขสุดท้าย เลยหยิบขึ้นมาดู
พลิกปกหลังเจอภาพปลงอสุภะ เป็นสภาพผ่าแหวกกลางและอืดพอง
ชั่วขณะนั้นก็ไม่ได้ตกใจอะไร ยืนมองพินิจดูเฉยๆ แล้วก็วางคืนชั้นไป
แต่เมื่อเดินกลับหันหลัง รู้สึกอึดอัดร้อนวูบขึ้นมาจากไขสันหลัง มึนหัว
อย่างนี้หมายความว่าเราเป็นคนความรู้สึกช้ามั้ย?

------------------

เหตุการณ์ที่สอง

ไม่กี่วันต่อมาหลังจากเหตุการณ์แรก (น่าจะวันศุกร์)
อยู่ๆเพื่อนแท็กชวนไปกดถูกใจเพจ
ซึ่งเป็นเพจคำคมธรรมะ
ก็ตามไปดูๆ
ดูไปเรื่อย ไปดูตรง"โพสมายังเพจ"ด้วย
ดูไปๆเลื่อนลงๆบังเอิญเจอคนโพสภาพปลงอสุภะ(เขาฮิตกันเหรอ)
เป็นสภาพผ่าชันสูตรไม่อืดพอง
ชั่ววินาทีที้เห็นก็ไม่ตกใจอะไร นั่งเพ่งดูอวัยวะภายในนานกว่าภาพปกหลังหนังสือ(คงเพราะไม่อืด)

--------------------

บังเอิญมั้ย....
อยากเล่าเฉยๆค่ะ(ก็มีเรื่องในใจอยู่บ้างพวกเรื่องอธิษฐานจิต...แต่ขอระบายเท่านี้ละกันค่ะ)