กลอนพระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร
ท่อนที่ว่า  
ฟังสำเนียงเสียงคลื่นดังครื้นโครม  ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤทัยทวี
พอเย็นย่ำค่ำพลบลงโพล้เพล้  ท้องทะเลมืดมัวทั่ววิถี
พระห้ามเหงือกสองรากด้วยปรานี  ประเดี๋ยวนี้ลมกล้าสลาตัน
เห้นละเมาะเกาะใหญ่ที่ไหนกว้าง  หยุดเสียบ้างให้สบายจึงผายผัน
รีบมากกกกกก พอดีโง่ไม่มีไรมากก ==