สวัสดีค่ะ อยากทราบว่ามีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหม
จขกท.คุยกับคนคนนึงมานานคุยทุกวันคุยเหมือนเเฟนเเต่ไม่ใช่เเฟน เราอยากเป็นมากกว่านั้น เราบอกทุกอยากกับเค้าบอกทุกความรู้สึกที่เรามีให้เค้า
เค้าเองก็ทำเหมือนเราเป็นคนสำคัญ คุยกันจนเค้ากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเราเเล้ว เเต่เราคบกันไม่ได้เพราะบอกกับเราว่าเค้ายังไม่พร้อมดูเเลใคร การกระทำกับคำพูดมันสวนทางกัน  บางครั้งเค้าทำให้เราคิดไปเองว่าเราเป็นคนที่สำคัญกับเค้า เเต่มันไม่ใช่ บอกได้เลยค่ะว่ารู้สึกรักเค้าไปเเล้ว รักทั้งที่เค้าก็รู้ว่าเรารู้สึกเเบบไหน เราเเคร์เค้าทุกอย่าง เเต่บางครั้งเหมือนเค้าไม่ได้สนใจความรู้สึกของเราเลย ยอมรับค่ะว่ายอมเเม้กระทั่งอยู่ในสถานะที่ไม่ผูกมัด ตอนนั้นคิดว่ามันคงดีกว่าเราไม่ได้คุยกันเลยเพราะเราอยากมีเค้าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรา จนมาตอนนี้เราเป็นคนออกห่างจากเค้า เเต่ยังคงคิดถึง เเละยังอยากให้เค้าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราอยู่มันเหมือนความเคยชิน พอไม่ได้คุยเเล้วรู้สึกขาด เราส่องเค้านะเปิดอ่านเเชทไลน์ซ้ำๆบ้างครั้งก็เผลอยิ้มออกมา บางครั้งก็ร้องไห้คนเดียว เราเก็บประวัติเเชทไว้ อยากตัดเค้าออกเเต่เรายังทำไม่ได้ เเต่ถ้ายังอยู่ตรงนั้นสถานะนั้นเราเองคงทำใจไม่ได้ ที่จะเห็นเค้ามีใครใหม่
ทุกวันนี้ยังคงทำใจ เเต่มันยังคงคิดถึงเรื่องราวเก่าๆบอกกับตัวเองว่า ปล่อยเค้าไปให้เค้าเจอคนที่ดีกว่าเหมาะสมกับเค้ากว่าเราได้เเต่เเค่หวังว่าวันนึงเราจะดีขึ้น เเละอยากเก็บเรื่องราวของเรากับเค้าไว้เป็นความทรงจำ ทำได้เเค่คิดถึงเเละอยู่กับตัวเองให้มากที่สุด
พอมีวิธีไหนช่วยคลายความรู้สึกเเบบนี้ไหมคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำเเนะนำเเละกำลังใจนะคะ