คิดเห็นอย่างไรกับการที่พระสงฆ์ยืนหรือนั่งรับบิณฑบาตในตลาด?
เป็นข้อสงสัยที่มาจากการสังเกตเห็นมาเป็นระยะเวลาหลายปี ช่วงที่แรกๆที่ได้เห็นเป็นพระสงฆ์ที่มีค่อนข้างอายุมาก มีญาติโยมมายืนต่อแถวใส่บาตรกันเป็นจำนวนมาก ก็เข้าใจว่าพระสงฆ์ท่านคงเป็นที่ศรัทธา แต่ด้วยสังขารที่อายุมาก อาจจะเดินยืนไม่ไหว จึงพาท่านมานั่งให้ญาติโยมมาใส่บาตรให้
แต่หลายปีหลัง เริ่มสังเกตเห็นตลาดตามแหล่งต่างๆหลายๆที่มีพระสงฆ์ยืนหรือนั่งเป็นกลุ่มๆ มารอรับบิณฑบาต โดยส่วนใหญ่จะไปยืนนั่งใกล้ร้านขายอาหารที่จำหน่ายกับข้าวอาหารที่มัดผูกเป็นถุงๆ เรียบร้อยแล้ว บางครั้งพระสงฆ์ก็ยืนรับบิณฑบาตจนเวลาเกือบเก้าโมงเช้า มีรถมารับขนทั้งพระทั้งอาหารกลับจากตรงนั้นก็มี
จึงเกิดความสงสัยและความไม่สบายใจว่าจริงๆแล้ว การบิณฑบาตในลักษณะนี้สมควรเหมาะสมมั๊ย? บางทีรู้สึกว่าญาติโยมเองก็เน้นสะดวกสบายมากจนเกินไป สมัยตอนผมเด็กๆ บ้านอยู่ใกล้วัด หากต้องการบิณฑบาต จะต้องมายืนรอพระตั้งแต่หกโมงเช้า รอจนพระเดินไปรับบิณฑบาตตามบ้านฝั่งตรงข้ามแล้วย้อนกลับมาฝั่งบ้านผมถึงได้ใส่บาตรพระกัน
ยิ่งตอนผมไปบวชที่ ตจว. ผมออกบิณฑบาตรตั้งแต่เช้ามืด เดินจากวัดไปตามบ้านเรือนไกลมาก เดินเท้าเปล่าผ่านถนนลูกรัง เหยียบหินดินทราย กว่าจะถึงบ้านญาตโยมซักหลังนึง รู้สึกได้ว่าการบิณฑบาตต้องอาศัยความอดทน ต้องมีความสำรวม และมีความลำบากในระดับหนึ่ง เพื่อไปโปรดญาติโยมที่เค้าตื่นแต่เช้ามืดมาทำอาหารยืนรอใส่บาตรทำบุญกับเรา
คิดเห็นอย่างไร แนะนำกันด้วยนะครับ และถ้าคิดเห็นเหมือนกับสิ่งที่ผมคิดผมเขียนมา มีวิธีที่จะช่วยกันแก้ไขให้การบิณฑบาตที่ดีเหมาะสมกับมาเป็นแบบเดิมอย่างที่ควรเป็นมั๊ย?
คิดเห็นอย่างไรกับการที่พระสงฆ์ยืนหรือนั่งรับบิณฑบาตในตลาด?
เป็นข้อสงสัยที่มาจากการสังเกตเห็นมาเป็นระยะเวลาหลายปี ช่วงที่แรกๆที่ได้เห็นเป็นพระสงฆ์ที่มีค่อนข้างอายุมาก มีญาติโยมมายืนต่อแถวใส่บาตรกันเป็นจำนวนมาก ก็เข้าใจว่าพระสงฆ์ท่านคงเป็นที่ศรัทธา แต่ด้วยสังขารที่อายุมาก อาจจะเดินยืนไม่ไหว จึงพาท่านมานั่งให้ญาติโยมมาใส่บาตรให้
แต่หลายปีหลัง เริ่มสังเกตเห็นตลาดตามแหล่งต่างๆหลายๆที่มีพระสงฆ์ยืนหรือนั่งเป็นกลุ่มๆ มารอรับบิณฑบาต โดยส่วนใหญ่จะไปยืนนั่งใกล้ร้านขายอาหารที่จำหน่ายกับข้าวอาหารที่มัดผูกเป็นถุงๆ เรียบร้อยแล้ว บางครั้งพระสงฆ์ก็ยืนรับบิณฑบาตจนเวลาเกือบเก้าโมงเช้า มีรถมารับขนทั้งพระทั้งอาหารกลับจากตรงนั้นก็มี
จึงเกิดความสงสัยและความไม่สบายใจว่าจริงๆแล้ว การบิณฑบาตในลักษณะนี้สมควรเหมาะสมมั๊ย? บางทีรู้สึกว่าญาติโยมเองก็เน้นสะดวกสบายมากจนเกินไป สมัยตอนผมเด็กๆ บ้านอยู่ใกล้วัด หากต้องการบิณฑบาต จะต้องมายืนรอพระตั้งแต่หกโมงเช้า รอจนพระเดินไปรับบิณฑบาตตามบ้านฝั่งตรงข้ามแล้วย้อนกลับมาฝั่งบ้านผมถึงได้ใส่บาตรพระกัน
ยิ่งตอนผมไปบวชที่ ตจว. ผมออกบิณฑบาตรตั้งแต่เช้ามืด เดินจากวัดไปตามบ้านเรือนไกลมาก เดินเท้าเปล่าผ่านถนนลูกรัง เหยียบหินดินทราย กว่าจะถึงบ้านญาตโยมซักหลังนึง รู้สึกได้ว่าการบิณฑบาตต้องอาศัยความอดทน ต้องมีความสำรวม และมีความลำบากในระดับหนึ่ง เพื่อไปโปรดญาติโยมที่เค้าตื่นแต่เช้ามืดมาทำอาหารยืนรอใส่บาตรทำบุญกับเรา
คิดเห็นอย่างไร แนะนำกันด้วยนะครับ และถ้าคิดเห็นเหมือนกับสิ่งที่ผมคิดผมเขียนมา มีวิธีที่จะช่วยกันแก้ไขให้การบิณฑบาตที่ดีเหมาะสมกับมาเป็นแบบเดิมอย่างที่ควรเป็นมั๊ย?