สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราหากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะค่ะ
เริ่มจาก เราแต่งงานกันมาได้ประมาน10กว่าปีแล้วค่ะ มีลูกด้วยกัน2คน ตอนที่แต่งงานยอมรับเลยว่าเราท้องก่อนแต่งค่ะ เรารู้จักคบหากับแฟนได้ประมาน1 ปี เราก้ท้อง ทางเลือกที่ดีที่สุดของตอนนั้นคือแต่งงาน ตอนนั้นเราสับสนไปหมดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะจริงๆแล้วเราเองก็ยังไม่ได้คิดว่าจะแต่งงานกับคนนี้จริงๆ เพราะจากที่ตอนคบกันแล้ว เรายังรู้สึกว่าหลายๆอย่างมันยังปรับจูนกันไม่ได้ มีบางอย่างที่เรายังทำให้เราไม่มั่นใจว่าเราจะอยู่กับเค้าได้ แต่ในที่สุดแล้วเราก้เลือกที่จะแต่งงานค่ะ เพราะเค้าบอกกับเราว่า เค้าอยากมีครอบครัว เค้าอยากอยู่กับเรา ผญ ทุกคนลองได้ยินแบบนี้ เราเชื่อว่ายอมทุกคนค่ะ
ทุกอย่างเหมือนจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีใช่ไม๊ค่ะ ช่วงแรกๆมันก้ดีค่ะ เพราะต่างคนก้ต่างมุ่งมั่นทำหน้าที่ของตัวเอง ช่วยเหลือกันทุกอย่างจนใครๆก้อิจฉา แต่แล้วเรื่องเลวร้ายก้เกิดขึ้น ซึ่งเราเองก้ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เวลาทะเลาะกันเค้าเริ่มทำร้าย และลงไม้ลงมือกับเราค่ะ ยอมรับนะค่ะว่าเวลาทะเลาะกันเราจะกลายเป็นคนที่เย็นชามาก เพราะอะไรหรอค่ะ เพราะเค้าทำร้ายเรานั่นแหละค่ะ จากที่นานๆครั้ง และหลังจากทำเค้ารุ้สึกผิด กลายเป็นทำร้ายเราทุกครั้งที่ทะเลาะกัน และไม่ได้รุ้สึกว่าการที่ทำร้ายเรานั้นผิดอีกต่อไป มาหนักๆช่วงเข้าปีที่7 ตอนนั้นเรารุ้สึกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ทุกๆคนก็บอกให้เราอดทนเพราะมีลูก2คนแล้ว ให้เราทำเพื่อลูก.....มันทรมานมากนะค่ะ แต่เราก้บอกตัวเองให้ทำให้ได้จนอีก2ปี ต่อมาเราพยายามที่จะเคลียใจตัวเอง ให้ไม่รุ้สึกอคติกับเค้าหรือเกลียดเค้า ก้ได้ประมานนึงค่ะ แต่ถามว่าเรารักเค้าเหมือนเดิมไม๊?? ไม่ค่ะ แต่เราก้บอกตัวเองว่าเราเริ่มต้นกันใหม่ในแบบใหม่ก้ได้ ไม่จำเป็นต้องรักกันเหมือนแบบเดิมหรอก เค้าก้พยายามนะค่ะ ต่างคนต่างพยายามเพื่อให้บรรยากาศมันดีขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่เราสัมผัสได้คือ มันไม่ใช่อีกแล้ว มันเหมือนคนต่อกันไม่ติด ไม่ว่าเรื่องอะไรนิดหน่อยมันก็เหมือนคุยกันไม่รุ้เรื่องเลย เริ่มปุ๊บก้จะขัดแย้งกันตลอด มันเหมือนเราไม่สามารถจะคุยปรึกษาอะไรกันได้ มันเป็นความรุ้สึกที่อึดอัดมาก เราไม่รู้จะไปต่อยังไงดี จะเลิกก้มีภาระเกี่ยวพันกันมากมาย ใหนจะความรู้สึกลูกอีก จะไปต่อก้จูนกันไม่ติด จริงๆรายละเอียดมันเยอะมาก เราไม่รุ้จะเล่ายังไงให้มันหมด แต่ปัญหาตอนนี้คือเหนื่อยใจจังค่ะ อ้าปากพูดอะไรก้ทะเลาะกันได้หมด เหมือนต่างคนต่างมีอคติต่อกัน เราเคยขอเลิกนะค่ะ แต่เค้าก้ไม่ยอมเลิก หลายคนบอกที่เค้าไม่เลิกเพราะรักเรา...แต่ไม่รู้สิทำไม เราไม่รู้สึกแบบนั้น ความรู้สึกเรามันบอกว่าไม่ใช่ เพื่อนว่าเราควรทำยังไงดี?? จริงๆเราคงแค่อยากระบาย อาจจะวกไปวนมาใครไม่เข้าใจก้ถือว่ามาอ่านเราระบายนะค่ะ แต่ถ้าเกิดใครเคยรุ้สึกแบบเราช่วยชี้ทางให้เราหน่อยนะค่ะ เรางมมา3-4ปีแล้วหาทางออกไม่ได้จริงๆ ช่วยบอกเราหน่อยนะค่ะว่าเราควรทำยังไงดี........ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านด้วยค่ะ.....
ปล. ปัญหาที่ทะเลาะกันส่วนมากจิปถะค่ะ ไม่มีชู้สาว
ทำยังไง เมื่อรู้สึกว่าคนที่อยู่มาด้วย10กว่าปี มีลูกด้วยกัน2คน คือคนที่ไม่ใช่!!
เริ่มจาก เราแต่งงานกันมาได้ประมาน10กว่าปีแล้วค่ะ มีลูกด้วยกัน2คน ตอนที่แต่งงานยอมรับเลยว่าเราท้องก่อนแต่งค่ะ เรารู้จักคบหากับแฟนได้ประมาน1 ปี เราก้ท้อง ทางเลือกที่ดีที่สุดของตอนนั้นคือแต่งงาน ตอนนั้นเราสับสนไปหมดว่าจะทำอย่างไรดี เพราะจริงๆแล้วเราเองก็ยังไม่ได้คิดว่าจะแต่งงานกับคนนี้จริงๆ เพราะจากที่ตอนคบกันแล้ว เรายังรู้สึกว่าหลายๆอย่างมันยังปรับจูนกันไม่ได้ มีบางอย่างที่เรายังทำให้เราไม่มั่นใจว่าเราจะอยู่กับเค้าได้ แต่ในที่สุดแล้วเราก้เลือกที่จะแต่งงานค่ะ เพราะเค้าบอกกับเราว่า เค้าอยากมีครอบครัว เค้าอยากอยู่กับเรา ผญ ทุกคนลองได้ยินแบบนี้ เราเชื่อว่ายอมทุกคนค่ะ
ทุกอย่างเหมือนจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีใช่ไม๊ค่ะ ช่วงแรกๆมันก้ดีค่ะ เพราะต่างคนก้ต่างมุ่งมั่นทำหน้าที่ของตัวเอง ช่วยเหลือกันทุกอย่างจนใครๆก้อิจฉา แต่แล้วเรื่องเลวร้ายก้เกิดขึ้น ซึ่งเราเองก้ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เวลาทะเลาะกันเค้าเริ่มทำร้าย และลงไม้ลงมือกับเราค่ะ ยอมรับนะค่ะว่าเวลาทะเลาะกันเราจะกลายเป็นคนที่เย็นชามาก เพราะอะไรหรอค่ะ เพราะเค้าทำร้ายเรานั่นแหละค่ะ จากที่นานๆครั้ง และหลังจากทำเค้ารุ้สึกผิด กลายเป็นทำร้ายเราทุกครั้งที่ทะเลาะกัน และไม่ได้รุ้สึกว่าการที่ทำร้ายเรานั้นผิดอีกต่อไป มาหนักๆช่วงเข้าปีที่7 ตอนนั้นเรารุ้สึกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ทุกๆคนก็บอกให้เราอดทนเพราะมีลูก2คนแล้ว ให้เราทำเพื่อลูก.....มันทรมานมากนะค่ะ แต่เราก้บอกตัวเองให้ทำให้ได้จนอีก2ปี ต่อมาเราพยายามที่จะเคลียใจตัวเอง ให้ไม่รุ้สึกอคติกับเค้าหรือเกลียดเค้า ก้ได้ประมานนึงค่ะ แต่ถามว่าเรารักเค้าเหมือนเดิมไม๊?? ไม่ค่ะ แต่เราก้บอกตัวเองว่าเราเริ่มต้นกันใหม่ในแบบใหม่ก้ได้ ไม่จำเป็นต้องรักกันเหมือนแบบเดิมหรอก เค้าก้พยายามนะค่ะ ต่างคนต่างพยายามเพื่อให้บรรยากาศมันดีขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่เราสัมผัสได้คือ มันไม่ใช่อีกแล้ว มันเหมือนคนต่อกันไม่ติด ไม่ว่าเรื่องอะไรนิดหน่อยมันก็เหมือนคุยกันไม่รุ้เรื่องเลย เริ่มปุ๊บก้จะขัดแย้งกันตลอด มันเหมือนเราไม่สามารถจะคุยปรึกษาอะไรกันได้ มันเป็นความรุ้สึกที่อึดอัดมาก เราไม่รู้จะไปต่อยังไงดี จะเลิกก้มีภาระเกี่ยวพันกันมากมาย ใหนจะความรู้สึกลูกอีก จะไปต่อก้จูนกันไม่ติด จริงๆรายละเอียดมันเยอะมาก เราไม่รุ้จะเล่ายังไงให้มันหมด แต่ปัญหาตอนนี้คือเหนื่อยใจจังค่ะ อ้าปากพูดอะไรก้ทะเลาะกันได้หมด เหมือนต่างคนต่างมีอคติต่อกัน เราเคยขอเลิกนะค่ะ แต่เค้าก้ไม่ยอมเลิก หลายคนบอกที่เค้าไม่เลิกเพราะรักเรา...แต่ไม่รู้สิทำไม เราไม่รู้สึกแบบนั้น ความรู้สึกเรามันบอกว่าไม่ใช่ เพื่อนว่าเราควรทำยังไงดี?? จริงๆเราคงแค่อยากระบาย อาจจะวกไปวนมาใครไม่เข้าใจก้ถือว่ามาอ่านเราระบายนะค่ะ แต่ถ้าเกิดใครเคยรุ้สึกแบบเราช่วยชี้ทางให้เราหน่อยนะค่ะ เรางมมา3-4ปีแล้วหาทางออกไม่ได้จริงๆ ช่วยบอกเราหน่อยนะค่ะว่าเราควรทำยังไงดี........ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านด้วยค่ะ.....
ปล. ปัญหาที่ทะเลาะกันส่วนมากจิปถะค่ะ ไม่มีชู้สาว