ผมเป็นนักเรียนมัธยมปลายปี 1 อะนะครับ ส่วนใหญ่ผมจะเล่นคอมซะเป็นส่วนใหญ่ ทั้งเฟซบุ๊ก หรือโซเชียลเน็ตเวิร์คทุกชนิด ผมจะเล่นในคอมทั้งหมดครับ แม่ซื้อโทรศัพท์ให้แพงมาก สมมติซื้อมา 1 หมื่น ผมใช้โทรเข้ากับออก คือโทรหาเพื่อน หรือพ่อแม่ เท่านั้นจริง ๆ ครับ ไม่ได้ทำอะไรเลย เวลาไปโรงเรียนผมแทบจะไม่เอาไปเลยก็ได้ แต่ก็เผื่อมีเหตุจำเป็นก็ต้องพกเอาไว้ เอาออกจากบ้านแบตเตอรี่ 100% กลับบ้านก็ยัง 100% เหมือนเดิม (ฮ่า ๆ) ปัญหาที่ผมกลุ้มใจก็มาถึงนี่แหละครับ เมื่อก่อนตอนอยู่อยู่มัธยมต้น ครูค่อนข้างจะเคร่งในเรื่องของโทรศัพท์นิดหนึ่ง แต่พอขึ้นม.ปลาย เขาก็จะปล่อยครับ ทำให้แต่ละคนพอขึ้นม.ปลายปี 1 รู้สึกปลดปล่อยกันเลยทีเดียว เล่นกันทั้งวัน ซึ่งเขาจะเคร่งหรือไม่ผมไม่เดือดร้อน เพราะผมไม่เล่น แต่ปัญหาคือเพื่อนผมครับ ตอนที่เขาเคร่งผมกับเพื่อนก็คุยกันตลอด มีอะไรก็คุยกัน ผมเป็นคนคุยเก่งครับ คุยเก่งมากกก ผีเจาะปากเลยแหละครับ แต่พอทุกคนไปสนใจแต่โทรศัพท์ ผมเลยไม่รู้จะคุยกับใครเลย แต่แค่จ้องเฟซบุ๊ก หรือแช็ตผมไม่อะไรครับ เพราะมันยังสามารถที่จะเรียกมาคุยได้อยู่ แต่ที่หนักก็คือ มันเล่นเกมครับ เกมออน์ไลน์ยอดฮิต "RO.." เกมนี้แหละครับ ทำผมเป็นแกะดำเลย มันเล่นกันทั้งกลุ่ม มีผมที่เล่นไม่เป็น และเล่นไม่ได้ เพราะไม่มีเน็ต อีกอย่างมันเปลืองตังด้วย ถ้าสมัครแล้วไม่เล่น แล้วพอมันเล่นกัน มันก็คุยกับคนท่เล่นด้วยแหละครับ ผมไม่เล่นก็ทักอะไรไม่ได้ แถมยังเรียกมาคุยไม่ได้ด้วย (เดี๋ยวป้อมแตก = = ) มันยังไม่ใช่แค่นี้ครับ คนอื่นเล่นเฟซบุ๊กผมทำอะไร ? ผมก็อ่านหนังสือครับ ส่วนใหญ่จะเป็นนิยายภาษาอังกฤษหรือหนังสือการเมือง ผมชอบอ่านประวัติศาสตร์ผมก็อ่านไปเรื่อย หลายคนคงจะคิดว่าก็ดีแล้วนิ อ่านหนังสือได้ความรู้ดี แล้วจะไปสนอะไร มนุษย์เป็นสัตว์สังคมครับ ต้องการเพื่อน ต้องการมิตร แต่ผมนี่นะ คนอื่นเล่มเกม ผมอ่านหนังสือ คือผมไม่มีเพื่อนอะครับ เวลาครูให้กรอกเพื่อนสนิท พูดได้เต็มปากว่าไม่มีครับ เพราะว่าคนแบบผมจะพูดแต่อะไรที่มีสาระวิชาการ (ธรรมชาติคนอ่านหนังสือตลอด) ซึ่งเพื่อนผมที่เล่มเกมมันไม่สนอยู่แล้ว ผมมีพ่อแม่กับครอบครัวปู่ย่าตายายที่บ้านเป็นเพื่อนเล่นครับ มีมุกกวนเท้า หรือคุยการเมือง หรือคุยสาระวิชาการ หรืออะไรก็ตามผมต้องคุยกับครอบครัว มีครอบครัวเป็นเพื่อน มากกว่าเพื่อนที่โรงเรียนอีก = =
ผมก็ระบายจบไปละเรื่องหนึ่ง ฮ่า ๆ มีอีกนะครับ มีเด็กคนหนึ่งเป็นม.ต้นเดินเข้ามาแล้วมาพูดว่า
"พี่บ้าปะเนี่ย คนอื่นเข้าเล่นโทรศัพท์กัน พี่อ่านหนังสือเนี่ย" คือผมฟัง ผมก็อยากรู้เนาะว่าเด็กคนนี้เขาคิดยังไง ไม่เล่นโทรศัพท์มันบ้าขนาดนั้นเลยแงะ ?
ส่งท้าย ๆ ผมมีความคิดประมาณว่า "อยากใช้ชีวิตให้คลาสสิกดูบ้าง" คือการไม่พกโทรศัพท์หรือเครื่องมือสื่อสารใดใด (พกนั่นแหละ แต่ไม่เล่นอะไร) ผมว่ามันดีนะ อย่างไปดูคอนเสิร์ต เพื่อนผมยกมือถือมาถ่ายรูปกันเต็ม ผมนี่ไม่พกมา จอมที่หน้า ๆ ดูแบบไม่มีอะไรเลย ผมซื้อตั๋วมาเอาอรรถรส และความสนุก เก็บความทรงจำดี ๆ แทนรูปถ่ายหรือการเช็คอิน จริง ๆ ไปเที่ยวผมก็ไม่เล่นอะไรเลย อยากเก็บบรรยากาศ ความทรงจำ ก็ใช้ "กล้องถ่ายรูป" เอา มันต้องดีกว่าโทรศัพท์อยู่แล้วแหละ ไปเที่ยวป่าผมก็ใช้กล้องถ่าย 2-3 รูป แล้วก็เดินกินธรรมชาติ มันมีความสุขมากเลยครับ
แล้วชาวพันทิปคิดยังไงกันบ้างครับ
**ที่ผมเขียนมา มันก็คือความคิดผมนะครับ ใครจะคิดต่างยังไงก็ไม่ว่ากันนะครับ**
ผมเป็นคนแปลก คนไม่มีเพื่อน เพียงเพราะ "ไม่เล่นโทรศัพท์"
ผมก็ระบายจบไปละเรื่องหนึ่ง ฮ่า ๆ มีอีกนะครับ มีเด็กคนหนึ่งเป็นม.ต้นเดินเข้ามาแล้วมาพูดว่า
"พี่บ้าปะเนี่ย คนอื่นเข้าเล่นโทรศัพท์กัน พี่อ่านหนังสือเนี่ย" คือผมฟัง ผมก็อยากรู้เนาะว่าเด็กคนนี้เขาคิดยังไง ไม่เล่นโทรศัพท์มันบ้าขนาดนั้นเลยแงะ ?
ส่งท้าย ๆ ผมมีความคิดประมาณว่า "อยากใช้ชีวิตให้คลาสสิกดูบ้าง" คือการไม่พกโทรศัพท์หรือเครื่องมือสื่อสารใดใด (พกนั่นแหละ แต่ไม่เล่นอะไร) ผมว่ามันดีนะ อย่างไปดูคอนเสิร์ต เพื่อนผมยกมือถือมาถ่ายรูปกันเต็ม ผมนี่ไม่พกมา จอมที่หน้า ๆ ดูแบบไม่มีอะไรเลย ผมซื้อตั๋วมาเอาอรรถรส และความสนุก เก็บความทรงจำดี ๆ แทนรูปถ่ายหรือการเช็คอิน จริง ๆ ไปเที่ยวผมก็ไม่เล่นอะไรเลย อยากเก็บบรรยากาศ ความทรงจำ ก็ใช้ "กล้องถ่ายรูป" เอา มันต้องดีกว่าโทรศัพท์อยู่แล้วแหละ ไปเที่ยวป่าผมก็ใช้กล้องถ่าย 2-3 รูป แล้วก็เดินกินธรรมชาติ มันมีความสุขมากเลยครับ
แล้วชาวพันทิปคิดยังไงกันบ้างครับ
**ที่ผมเขียนมา มันก็คือความคิดผมนะครับ ใครจะคิดต่างยังไงก็ไม่ว่ากันนะครับ**