การเงียบและไม่ตอบโต้นายเนติวิทย์จากทั้งท่านนายกและคุณวสิษฐเกือบสัปดาห์ที่ผ่านมา  ทำให้สามารถมองได้หลายมุม   มุมหลักๆ ก็น่าจะเป็นจากแฟนคลับของทั้งสองฝ่าย    ซึ่งจริงๆ แล้ว....ไม่น่าจะเกี่ยวกับสีเสื้ออะไรตามที่แฟนคลับพยายามจะดึงให้เป็นเรื่องของสีเสื้อให้ได้    รวมทั้ง “ผู้ใหญ่” อย่างตัวคุณวสิษฐเองซึ่งเขียนเอาไว้ในบทความของตัวเองว่า  คุณเนติวิทย์เป็นผู้เลื่อมใสในแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) ซึ่งสวมเสื้อสีแดงเป็นสัญลักษณ์ .....ผมมองไม่เห็นความจำเป็นที่คุณวสิษฐที่จะต้องเขียนในลักษณะนี้เลย   ในเมื่อท่านต้องการเขียนถึงตัวคุณเนติวิทย์และม.จุฬาฯ เป็นหลัก   “ความจำเป็น” ที่ผมมองเห็นก็คือคุณวสิษฐการต้องการที่จะดึงเหตุการณ์ให้เป็นเรื่องของสีเสื้อ    และคนที่คร่ำหวอดกับการเขียนบทความวิชาการ คอลัมน์ และนิยายมาอย่างนานนับทศวรรษอย่างคุณวสิษฐคงไม่ยกอ้างอะไรขึ้นมาลอยๆ อย่างนี้โดยไม่มีธงแน่ๆ???   เว้นเสียแต่ว่าถูก “ความชราภาพ” เข้าครอบอย่างคุณเนติวิทย์ว่าไว้จริงๆ


เวลาล่วงเลยมาถึงจนป่านนี้....เชื่อว่าคงน่าจะไม่มีเสียงจาก “ผู้ใหญ่” สะท้อนกลับมาหา “เด็ก” แล้วล่ะ... จะด้วยเหตุผลว่ากลัวคนอื่นอาจจะมองว่าผู้ใหญ่รังแกเด็ก หรือ กลัวจะโดนเด็กถอนหงอกต่ออะไรก็แล้วแต่   การเงียบน่าจะดีที่สุดในยามนี้.....ยิ่งต่อความยาวสาวความยืด “ผู้ใหญ่” นั่นแหละมีแต่จะเปลืองตัว     โดยเฉพาะอย่างยิ่งการโต้กลับของ “เด็ก” ที่บ่งบอกระดับวุฒิภาวะไม่ใช่ “เด็ก” แล้ว    ขืนต่อความยาวมากก็ยิ่งจะกลับกลายเป็นว่าเด็กนั่นแหละกำลังชี้แนะผู้ใหญ่    ดูอย่างเรื่อง “เมตตา” ที่คุณเนติวิทย์ได้สะกิดต่อมคุณธรรมคุณวสิษฐเอาไว้นั่นปะไร   เจอไม้นี้เข้า....คนที่อ้างตัวเองว่าเป็น “คนดี” และเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดีอย่างคุณวสิษฐก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน    ภาษาอังกฤษเขาบอกว่า Shooting his own foot.  ยิงไปนัดหนึ่งแล้ว...จะยิงนัดที่สองใส่เท้าอีกข้างก็เชิญตามสบายนะครับคุณวสิษฐ


  

จริงๆ แล้ว...เรื่องของเรื่องมันไม่น่าจะลามปรามจนถึงขั้นที่ผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมืองต้องมาเสียself มากมายถึงขั้นต้องนำไปเหน็บทั้งในขณะปาฐกถาสดและเขียนลงคอลัมน์เลย     มองในมุมกลับ...น่าจะสนับสนุนต่อการกล้าแสดงความคิดเห็น......ไม่ใช่เอะอะก็มองในแง่ร้ายไว้ก่อนว่ากำลังทำลายสถาบัน  แล้วถือโอกาสโยงเข้าไปเรื่องของกีฬาสี