สวัสดีค่ะ เราชอบเพื่อนคณะเดียวกัน แต่แปลกที่เรากับเค้ายังไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนเราได้มีโอกาสไปประกวดดาวให้กับภาคของคณะในงานเฟรชชี่ไนท์ ซึ่งมันเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกครั้งนี้ค่ะ ตอนแรกเราก็เฉยกับงานคณะ แต่ดันมีพี่มาขอให้ช่วยไปประกวดเป็นดาวตัวแทนของภาคพี่เค้าให้หน่อย เราก็เลยโดนจับประกวดดาวภาค โดยที่ไม่รู้อะไรเลย เดือนที่จะมาคู่ด้วยก็ไม่รู้เป็นใคร ผ่านไปก่อนถึงวันงาน1วัน ก็เลยได้รู้ว่าคนที่จะมาเป็นเดือนเป็นใคร ซึ่งก็เป็นเพ่ือนที่เรียนอิ้งเซคเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันไม่เคยคุยกันไม่เคยทักกันเลย แต่ก็เคยเห็นๆหน้ากันผ่านๆ เราก็เออไม่ได้คิดอะไร เราก็เลยทักไปหานางว่าพี่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับรายละเอียดงานไหม และก็คุยเรื่องประกวดไปบลาๆๆๆ เราก็เริ่มคุยกันมากขึ้น ปรึกษาเรื่องชุดนู้นนี้นั้น ตามประสา ก็คุยกันนางก็ว่านางเป็นคนขี้อายไม่ค่อยกล้าพูด แต่นางนิสัยดีมาก(ในความรู้สึกของเรา)วันงานจริงก็มาถึง ที่พีคสุดดดด คือ ชุดที่ต้องใส่ประกวดยังไม่ได้หา อีกทั้งจะไปเดินซ้อม แต่งหน้า บลาๆ เยอะแยะ เราก็เลยพูดกับนางว่าเนี้ยเราต้องไปดูชุดเองนะเพราะพี่ไม่ว่างพาไปดู นางเลยบอกเราว่าเอองั้นก็ไปดูด้วยกันแหละ เราก็เอาเพื่อนเราไป 2 คน สรุปคือไปดูชุด 4 คน เรา เพื่อเรา 2 คน แล้วก็นาง ก็เลือกชุดนู้นนี้นั้น กว่าจะได้ชุดก็เหงือไหลทีเดียว เราก็แซวนู้นนี้นั้น เค้าใส่ส้นสูงแกต้องดูแลเค้านะนางก็ยิ้ม พอเลือกชุดได้ก็ปาไปบ่าย 2 เราเลยพากันแยกย้ายไปอาบน้ำเพื่อที่จะเตรียมตัวมาแต่งหน้า เราไปถึงร้านแต่งหน้าก่อน ได้แต่งรอ ผ่านไปไม่นานนางก็มา ก็มานั่งเฝ้ารอแต่งหน้า แต่ตอนทำผมนางนั่งโซฟาข้างหลัง เราก็เลยแอบมองนางผ่านกระจก รู้สึกแปลกมาก เฮ้ย ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนหรือเป็นเพราะเราอาจจะไม่มีโมเม้นต์แอบชอบแบบนี้มานานแล้วก็ได้ นางก็หันมองเราในกระจก เราก็เลยละสายตาหันหน้าหนี แต่ก็ไม่ได้อะไร ก็แต่งตัวตัวเพราะงานเริ่ม 5 โมงเย็น เราก็แต่งตัวใกล้เสร็จนางเลยมาบอกว่าเดี๋ยวนางมานะเราก็เออ ออ ไป ก็เลยมานั่งเล่นเฟส ละแชทมันเด้งขึ้นตั้งแต่บ่าย2คือนางทักมาบอกว่านางถึงร้านแล้วนะเราก็เลยขำ (ก็เราถึงร้านก่อนเค้าเนาะ5555) แต่งตัวจากร้านทำผมเสร็จก็เลยพากันไปรอหลังเวทีเพื่อเตรียมตัว นางก็เทคแคร์ดีทุกอย่างนะ ถามว่าเอากระดาษทิชชูไหม ไม่มีเก้าอี้นั่ง ก็หาให้นั่ง ช่วงก่อนขึ้นเวทีเราเลยพูดกับนางว่าตอนลงจับเราด้วยนะ(ต้องบอกก่อนว่าวันนั้นใส่ส้นสูงสูงมากกกกกบวกกับรองเท้าที่ใส่หลวมอีก)นางก็พูดกับเรา ได้ๆๆ พอขึ้นเวทีรอบแรกแค่เดินไม่มีอะไร แต่มันลำบากตอนลงเพราะทางลงมันชันมาก นึกสภาพบันไดลงเวทีของคอนเสิร์ตเล็กๆเป็นบันไดเหล็กแต่ไม่มั่นคงเท่าไหร่ ตอนลงนางก็พยุงเราประคอง แล้วก็พูดว่าระวังนะๆตลอด เดินรอบแรกผ่านไปนั่งยังไม่หายเหนื่อยรอบที่สองต้องขึ้นอีกละ รอบนี้เราสองคนต้องโพสท่า เราเลยคุยกันว่าจะโพสท่าอะไรยังไง เราเลยถามนางว่าเราโพสยังไง ก็ปรึกษานู้นนี้ไป นางเลยบอกจะจับมือเค้าไหมละ(ในใจเราสั่นไปหมดละตอนนั้น) ก็เลยซ้อมๆๆกันไปสองสามรอบ ก็ถึงเวลาที่ต้องขึ้นไปเดินโชว์รอบสอง เราก็ทำอย่างที่คุยกันไว้แต่ก็ไม่ค่อยมั่นในเพราะรองเท้าที่เราใส่มันหลมและเหมือนจะหลุดตลอดเวลา เดินเสร็จต้องรอเปิดโหวตอีก 10 นาที เข้าใจอารมณ์คนใส่ส้นสูงเลยค่ะ ปวดนิ้วก้อยมากกกกก ทรมานมากนะจุดนั้น เราเลยบ่นกับนาง แกเราไม่ไหวละวะ เจ็บนิ้วก้อยมากตอนนี้ นางก็ให้กำลังโดยการพูดปลอบเรา เดี๋ยวก็ได้ลงไปแล้ว แป้ปเดียววว ผ่านไป10นาทีก็ยังไม่ได้ลงจากเวที เราก็บ่นกับนางว่าเจ็บ 555 นางก็พูดแบบเดิมแหละค่ะ เดี๋ยวก็ได้ลง พอตอนประกาศ 4 คนที่เข้ารอบ เราไม่ได้เข้ารอบทั้ง2คน ต่างก็ดีใจทั้งสองเพราะเราไม่อยากเข้าไปรอบตอบคำถาม(คำถามสด)ก็เลยได้ลงมาพร้อมกับนางก็ดูแลเราอย่างดี คอยพยุง คอยเทคแคร์นู้นนี้นั้น พอประกวดเสร็จ เราเลยพูดกับนางว่า ชุดอ่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้เราเอาไปคืนเองนะ แกเปลี่ยนชุดละเอาชุดไว้กับเค้าเลย เค้าจะเอาไปคืนเอง อยู่ๆนางก็พูดขึ้นว่า เดี๋ยวเราไปเป็นเพ่ือน ไปคนเดียวขับรถเดี๋ยวเหงา(ในใจเรานี้แบบบเอาแล้ววว)ตอนเช้าเราเลยนัดเจอกันเพื่อที่จะเอาชุดไปคืนนางก็น่ารักตลอดนะคะ ไม่รู้ซิ เราอาจจะคิดไปเองคนเดียวหรือเราอาจจะแค่ไวต่อความรู้สึกเกินไป ตอนนี้ก็ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยเลยค่ะ มีบ้างไปติวหนังสือเจอกันและก็มีส่งแนวข้อสอบให้บ้าง เหมือนเราพยายามที่จะเข้าหาเค้า ตอนนี้เราก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีค่ะ เพราะการที่เราจะไปบอกว่าชอบเค้ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆใช่ไหมค่ะ ถ้าเกิดบอกไปแล้วมันดันผิดหวังตัวเองก็จะเจ็บตอนนี้ก็ยังไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง การที่จะทำให้เค้ามารู้สึกกับเราก็คงยาก มีวิธีไหนบ้างค่ะที่เราจะดูว่าเค้าคิดอะไรกับเราหรือเปล่า