ไม่พูดพล่ามทำเพลงเล่าเลย...เราเลิกกับแฟนมาพักนึงแล้ว อยู่ด้วยกันมาห้าปีกว่า ก่อนหน้านี้ก็เหมือนอยู่แบบเพื่อนกันมาสองปีได้แล้วมั้ง คนเราหนะนะอยู่กันไปนานๆหมดความหวือหวามันก็เหมือนเพื่อนกัน ชีวิตคู่ก็เหมือนลมพัดเย็นดี ประคับประคองดูแลกันไปกะว่าจะแก่ตายกันไปข้างนึงเหมือนกัน (โตแล้วคบใครก็อยากแต่งงานด้วย😂)
แต่อะไรๆมันก็ไม่ใช่อย่างที่คิดเสมอไป ชีวิตคู่ถ้าไม่มีอนาคตร่วมกันคิดจะหาใครมาทำให้มันสมบูรณ์แบบมันคงไม่ใช่แล้วมั้ง วันที่เลิกกันอย่าไปรู้เลยว่าเหตุผลอะไรเนอะ เรื่องเก่าก็เป็นอดีตอย่าไปนึกถึงเลย (อิอิ ขี้เกียจเล่าหนะ)
มาดูกันดีกว่าว่าชีวิตตอนอยู่คนเดียวเป็นไงมั่ง...จริงๆแล้วเป็นคนไม่ชอบอยู่คนเดียวมากๆ กลัวการอยู่คนเดียว มีความรักนำทางมาตลอด เลิกกับแฟนทีจะเป็นจะตายทุกครั้ง เพ้อเจ้อ ฟังเพลงเศร้า ดราม่าทับถมความรู้สึกตัวเองมันเข้าไป สุดท้าย....ประสาทเสียเอง นอนไม่หลับ ไม่หลับไม่นอน ปวดหัวมึนหัว ความดันขึ้นต้องไปหาหมอ กินยา พบจิตเเพทย์ด้วยเพราะเบื่อไปหมด พบจิตเเพทย์ไม่ได้หมายความว่าบ้านะ แต่อยากหาคนระบาย (คนบ้ามักไม่ยอมรับว่าตัวเองบ้า😂) แต่ก็ไม่หาย...ไม่หายเพราะใจมันยังไม่สงบไง
ยามันกินแค่กดอาการมันไม่ได้หายขาด
สุดท้ายก็หันหน้ามาพึ่งธรรมะ อยากหายเบื่อ เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ พอมันอยากหายมากๆก็เริ่มหาวิธี เราเลือกอ่านหนังสือ หนังสือธรรมะนั่งสมาธิบ้างทำยากนะคนมันฟุ้งฟิ้งไปแล้ว แต่อยากหายเลยต้องทำ ทำๆไปเรื่อยๆอ่านหนังสือเยอะเลยเน้นที่เขียนแล้วจรรโลงใจ ฝึกมองโลกในแง่ดีๆเข้าไว้ เราว่าโลกมันจะสวยก็ด้วยทัศนคติเรานี่แหละ มองอย่างมีเหตุมีผลแค่มองให้มันดีๆ มองไม่ดีมันก็ไม่ดีมองดีๆมันก็มีกำลังใจ เปลี่ยนทัศนคติแย่ๆ ท้อแท้ในตัวเองให้เป็นคนสู้ๆให้ได้ก่อน ทำไปเรื่อยๆมันใช้เวลานะ แต่มันหายอย่างยั่งยืน หายด้วยตัวเราด้วยใจเราเองนี่แหละ(ธรรมะเป็นของผู้ที่มีใจเปิดรับ)
อะ!!...มาดูๆกันว่าหลังเลิกกับแฟนแล้วตอนนี้เป็นยังไงและทำอะไรต่อ ตอนแรกกลัวก่อนเลย...กลัวอยู่คนเดียวไม่ได้เหมือนเดิม😂
แต่เอาก็เอาวะเคยผ่านมาแล้วนี่ ห้องที่เคยอยู่ด้วยกันก็บอกคืนไป ไม่ใช่ทำใจไม่ได้นะ ค่าห้องมันแพงเดือนละหลายพันจ่ายคนเดียว...ฮื้อ...หืม!! เสียดายตังค์มากคืนๆดีกว่า ขายของยิ่งยากๆอยู่ช่วงนี้ พอดีเราเช่าหน้าร้านขายของอยู่หนะเป็นตึกเก่าหลายสิบปีแล้วนะ เจ้าของที่ให้เช่าเป็นคุณยายใจดี แกไม่ได้ซ่อมแซมอะไรปล่อยทิ้งเก่าๆไว้แบบนั้น เราเช่าแต่ข้างล่างตัดสินใจขอคุณยายอยู่ข้างบน แกใจดีมากให้อยู่ให้ช่วยดูแลบ้านให้ด้วย บ้านไม่ได้ซ่อมแซมไม่มีคนอยู่จะพังหมด
เราเลยรื้อของที่คนเคยอยู่เก่าทิ้งไว้ลงมาทิ้งอยู่สองสามวัน ทำความสะอาดชั้นสองก่อน(มีสามชั้น)จะอยู่ชั้นนี้เพราะมีห้องน้ำ ผนังห้องเปลื้อนฝุ่นหนามากดำสุดๆ เราทำความสะอาดทาสีไปสามรอบแล้วมันยังไม่มิดเท่าไหร่ เดี๋ยวทาใหม่อีกรอบน่าจะโอเค
สีก็ทาเอง....ประหยัดตังค์ ทาไม่เป็นหรอกมั่วๆไป😂 ถามร้านขายสีบ้างอะไรบ้าง ค่อยๆทำไปเรื่อยๆสนุกดี
เพิ่งรู้ว่าโสดมันดีแบบนึ้เอง ไม่มีห่วง อยู่ไหนทำอะไรก็ได้ มันส์ดีเหมือนกันนะ^^
ตอนนี้มีเวลาก่อนสิ้นเดือนก็ทาสีทำความสะอาดไปเรื่อยๆ ตื่นแต่เช้ามืดมาทาสีห้อง สายๆต้องรีบลงไปขายของไม่มีเวลาจะเหงาหรือเวิ่นเว้อเลย และมันก็ทำให้เพิ่งรู้นี่แหละว่าเราเข้มแข็งกว่าที่คิดเยอะ ความกลัวที่จะอยู่จะใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้ มันหายไปแล้วมันกลายเป็นความสนุกท้าทายมันเหมือนบททดสอบเป็นการเริ่มต้นใหม่ ซึ่งเมื่อเราผ่านมันไปได้...รางวัลที่เราได้คือความภูมิใจในตัวเอง(แขนล่ำขึ้นด้วย💪)
และก็ๆ...เรามีแฟนใหม่แล้ว(มีใหม่ไวมากๆ😂) คือเราเริ่มคุยตั้งแต่ที่แฟนคนที่เลิกไปเค้าจะไปแล้ว เราเลยเปิดใจคุยกับคนอื่นเลย คุยกันแต่ยังไม่เคยเจอกัน เป็นกำลังใจที่สำคัญเธอน่ารักดีโทรมาชวนกันสวดมนต์บทยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏกกับธัมมะจักรกันทุกคืน
สวดแล้วหลับสบายดีนะ ไปลองสวดดูซิ^^
ตอนนี้...เรามีความสุขดี สุขตามแบบของเราเองไม่ยึดติดชีวิตแบบใคร ไม่ได้คาดหวังอะไรกับความรักหรือคนรัก ความรักมันไร้เงื่อนไขแบบนี้แหละ
ความรักมีเหตุและผลที่จะรักหรือเลิกเสมอเพราะเราโตแล้ว เราจึงควรโฟกัสเรื่องทำมาหากินมากกว่าร้องไห้งอแง โทษนั่นนี่หรือใคร
คิดเสียว่าถ้าเราคิดดีทำตัวให้ดี เราก็เหมาะก็คู่ควรกับทุกสิ่งที่สมควรเป็นของเราแหละ คิดแค่นั้นพอ^^
เลิกกันแล้วกลัวอยู่คนเดียวไม่ได้...ไม่ได้ๆสุดท้ายก็....
ไม่พูดพล่ามทำเพลงเล่าเลย...เราเลิกกับแฟนมาพักนึงแล้ว อยู่ด้วยกันมาห้าปีกว่า ก่อนหน้านี้ก็เหมือนอยู่แบบเพื่อนกันมาสองปีได้แล้วมั้ง คนเราหนะนะอยู่กันไปนานๆหมดความหวือหวามันก็เหมือนเพื่อนกัน ชีวิตคู่ก็เหมือนลมพัดเย็นดี ประคับประคองดูแลกันไปกะว่าจะแก่ตายกันไปข้างนึงเหมือนกัน (โตแล้วคบใครก็อยากแต่งงานด้วย😂)
แต่อะไรๆมันก็ไม่ใช่อย่างที่คิดเสมอไป ชีวิตคู่ถ้าไม่มีอนาคตร่วมกันคิดจะหาใครมาทำให้มันสมบูรณ์แบบมันคงไม่ใช่แล้วมั้ง วันที่เลิกกันอย่าไปรู้เลยว่าเหตุผลอะไรเนอะ เรื่องเก่าก็เป็นอดีตอย่าไปนึกถึงเลย (อิอิ ขี้เกียจเล่าหนะ)
มาดูกันดีกว่าว่าชีวิตตอนอยู่คนเดียวเป็นไงมั่ง...จริงๆแล้วเป็นคนไม่ชอบอยู่คนเดียวมากๆ กลัวการอยู่คนเดียว มีความรักนำทางมาตลอด เลิกกับแฟนทีจะเป็นจะตายทุกครั้ง เพ้อเจ้อ ฟังเพลงเศร้า ดราม่าทับถมความรู้สึกตัวเองมันเข้าไป สุดท้าย....ประสาทเสียเอง นอนไม่หลับ ไม่หลับไม่นอน ปวดหัวมึนหัว ความดันขึ้นต้องไปหาหมอ กินยา พบจิตเเพทย์ด้วยเพราะเบื่อไปหมด พบจิตเเพทย์ไม่ได้หมายความว่าบ้านะ แต่อยากหาคนระบาย (คนบ้ามักไม่ยอมรับว่าตัวเองบ้า😂) แต่ก็ไม่หาย...ไม่หายเพราะใจมันยังไม่สงบไง
ยามันกินแค่กดอาการมันไม่ได้หายขาด
สุดท้ายก็หันหน้ามาพึ่งธรรมะ อยากหายเบื่อ เบื่อตัวเองที่เป็นแบบนี้ พอมันอยากหายมากๆก็เริ่มหาวิธี เราเลือกอ่านหนังสือ หนังสือธรรมะนั่งสมาธิบ้างทำยากนะคนมันฟุ้งฟิ้งไปแล้ว แต่อยากหายเลยต้องทำ ทำๆไปเรื่อยๆอ่านหนังสือเยอะเลยเน้นที่เขียนแล้วจรรโลงใจ ฝึกมองโลกในแง่ดีๆเข้าไว้ เราว่าโลกมันจะสวยก็ด้วยทัศนคติเรานี่แหละ มองอย่างมีเหตุมีผลแค่มองให้มันดีๆ มองไม่ดีมันก็ไม่ดีมองดีๆมันก็มีกำลังใจ เปลี่ยนทัศนคติแย่ๆ ท้อแท้ในตัวเองให้เป็นคนสู้ๆให้ได้ก่อน ทำไปเรื่อยๆมันใช้เวลานะ แต่มันหายอย่างยั่งยืน หายด้วยตัวเราด้วยใจเราเองนี่แหละ(ธรรมะเป็นของผู้ที่มีใจเปิดรับ)
อะ!!...มาดูๆกันว่าหลังเลิกกับแฟนแล้วตอนนี้เป็นยังไงและทำอะไรต่อ ตอนแรกกลัวก่อนเลย...กลัวอยู่คนเดียวไม่ได้เหมือนเดิม😂
แต่เอาก็เอาวะเคยผ่านมาแล้วนี่ ห้องที่เคยอยู่ด้วยกันก็บอกคืนไป ไม่ใช่ทำใจไม่ได้นะ ค่าห้องมันแพงเดือนละหลายพันจ่ายคนเดียว...ฮื้อ...หืม!! เสียดายตังค์มากคืนๆดีกว่า ขายของยิ่งยากๆอยู่ช่วงนี้ พอดีเราเช่าหน้าร้านขายของอยู่หนะเป็นตึกเก่าหลายสิบปีแล้วนะ เจ้าของที่ให้เช่าเป็นคุณยายใจดี แกไม่ได้ซ่อมแซมอะไรปล่อยทิ้งเก่าๆไว้แบบนั้น เราเช่าแต่ข้างล่างตัดสินใจขอคุณยายอยู่ข้างบน แกใจดีมากให้อยู่ให้ช่วยดูแลบ้านให้ด้วย บ้านไม่ได้ซ่อมแซมไม่มีคนอยู่จะพังหมด
เราเลยรื้อของที่คนเคยอยู่เก่าทิ้งไว้ลงมาทิ้งอยู่สองสามวัน ทำความสะอาดชั้นสองก่อน(มีสามชั้น)จะอยู่ชั้นนี้เพราะมีห้องน้ำ ผนังห้องเปลื้อนฝุ่นหนามากดำสุดๆ เราทำความสะอาดทาสีไปสามรอบแล้วมันยังไม่มิดเท่าไหร่ เดี๋ยวทาใหม่อีกรอบน่าจะโอเค
สีก็ทาเอง....ประหยัดตังค์ ทาไม่เป็นหรอกมั่วๆไป😂 ถามร้านขายสีบ้างอะไรบ้าง ค่อยๆทำไปเรื่อยๆสนุกดี
เพิ่งรู้ว่าโสดมันดีแบบนึ้เอง ไม่มีห่วง อยู่ไหนทำอะไรก็ได้ มันส์ดีเหมือนกันนะ^^
ตอนนี้มีเวลาก่อนสิ้นเดือนก็ทาสีทำความสะอาดไปเรื่อยๆ ตื่นแต่เช้ามืดมาทาสีห้อง สายๆต้องรีบลงไปขายของไม่มีเวลาจะเหงาหรือเวิ่นเว้อเลย และมันก็ทำให้เพิ่งรู้นี่แหละว่าเราเข้มแข็งกว่าที่คิดเยอะ ความกลัวที่จะอยู่จะใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้ มันหายไปแล้วมันกลายเป็นความสนุกท้าทายมันเหมือนบททดสอบเป็นการเริ่มต้นใหม่ ซึ่งเมื่อเราผ่านมันไปได้...รางวัลที่เราได้คือความภูมิใจในตัวเอง(แขนล่ำขึ้นด้วย💪)
และก็ๆ...เรามีแฟนใหม่แล้ว(มีใหม่ไวมากๆ😂) คือเราเริ่มคุยตั้งแต่ที่แฟนคนที่เลิกไปเค้าจะไปแล้ว เราเลยเปิดใจคุยกับคนอื่นเลย คุยกันแต่ยังไม่เคยเจอกัน เป็นกำลังใจที่สำคัญเธอน่ารักดีโทรมาชวนกันสวดมนต์บทยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏกกับธัมมะจักรกันทุกคืน
สวดแล้วหลับสบายดีนะ ไปลองสวดดูซิ^^
ตอนนี้...เรามีความสุขดี สุขตามแบบของเราเองไม่ยึดติดชีวิตแบบใคร ไม่ได้คาดหวังอะไรกับความรักหรือคนรัก ความรักมันไร้เงื่อนไขแบบนี้แหละ
ความรักมีเหตุและผลที่จะรักหรือเลิกเสมอเพราะเราโตแล้ว เราจึงควรโฟกัสเรื่องทำมาหากินมากกว่าร้องไห้งอแง โทษนั่นนี่หรือใคร
คิดเสียว่าถ้าเราคิดดีทำตัวให้ดี เราก็เหมาะก็คู่ควรกับทุกสิ่งที่สมควรเป็นของเราแหละ คิดแค่นั้นพอ^^