กระทู้ที่แล้วเราลองมโนดูคะ ว่าจะมีคนเข้ามาด่าเยอะมั้ย  จริงๆคือเราท้องก่อนแต่งคะย้ายเข้ามาอยู่บ้านสามี ครอบครัวสามีก็ยอมรับเราแบบไม่เต็มใจ ตลอดเวลาที่อยู่ย้านเค้าเราอึดอัดมากโดนรังแกเหมือนนางเอกละครน้ำเน่า คนที่เกลียดเรามากที่สุดคือยายคะ ตะคอกใส่ ด่ากระทบ จิกหัวใช้นี่คือเหตุการณ์ประจำวัน เราเครียดมากจนเราจะคลอดก่อนกำหนด เราไม่ไหวตัดสินใจบอกสามีว่าให้พาออกไปอยู่ข้างนอก (พูดตรงเลยนะ) สามีเราไม่มีความสามารถพาเราออกไปได้เพราะตัวเขาเองยังขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ไม่ใช่ว่าสามีเราเป็นคนขี้เกียจนะคะ เค้าเป็นคนดีไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เจ้าชู้ ขยันนะแต่ทำไรไม่เป็นเพราะการเลี้ยงดูแม่ไม่เคยให้ทำไรเลย ตื่นยันนอนแม่จัดให้ทุกอย่างโชคดีที่เรียนจบแต่ทำงานไรไม่ได้เป็นลูกจ้างนี่ยิ่งแล้วใหญ่  เข้าเรื่องเรานะ ยายเค้าไม่ให้เราทิ้งแพมเพิสของลูกที่ใช้แล้วในถังขยะของเค้าเราเลยต้องเดินไปทิ้งที่บ้านของน้า ได้เจอน้าทุกวันได้คุยกัน บางวันก็ทำขนมด้วยกัน ทำกับข้าวด้วยกัน จนสนิทกัน น้าเค้าเห็นว่าเราโดนไรบ้างวันๆ เค้าเลยสงสาร ให้คำปรึกษาให้ความช่วยเหลือเรื่องเงิน ให้ทุนเรามาก้อนนึง พอเรื่องรู้ถึงแม่สามีเค้าก็บอกกับน้าว่าเงินที่ให้เราเค้าไม่เกี่ยวนะอย่ามาให้เค้าชดใช้ พูดตัดเหมือนไม่ใช่คนในครอบครัว เราเสียใจมากเลยไปคุยกับน้าบ่อยๆตอนลูกหลับแต่เราไม่มีไรกันนะคะ น้าเค้าโสดคะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแม่สามี  เราก็พอรู้ว่าน้าแอบชอบเรานานละ เราก็ชอบน้าคะ เพราะตลอดเวลาที่เราลำบากเค้าคือคนที่ยื่นมือมาช่วยเหลือเรา สามีเราเห็นว่าเราไปหาน้าบ่อยๆเค้าเลยไล่เราออกจากบ้าน เราเสียใจนะสงสารลูกแต่ต้องตัดใจยอมย้ายออกมา เราขอให้น้าซื้อบ้านให้ น้าบอกไม่ต้องซื้อเพราะเค้าจะปลูกบ้านเล็กๆบนที่ดินของเค้าให้อยู่ เราอยากรู้ว่ามีด้วยหรอคนที่ทุ่มเทช่วยเหลือเราแต่ไมหวังไรเลย ตอนอยู่กันสองคนเราบอกน้าว่าถ้าน้าจะทำไรนู๋ก็ยอมนะ แต่เค้าไม่ทำ เราเลยบอกขอบคุณมากๆนะคะที่ไม่ทำไรนู๋