ผมสงสัยว่าทำไมต้องท่องมาตราไปสอบ ทั้งๆที่ความเป็นจริงในการทำงานทุกสาย เปิดประมวล ค้นตำราทำงานกันทั้งนั้น (นอกจากเรื่องง่ายๆที่ทั่วๆไปจำได้)
เพราะ ท่องมาตราไปสุดท้ายก็ลืม อ่านหนังท่องไปก็ลืม ลืมชนิดที่ว่าแค่คุ้นว่าเคยผ่านตาแต่จำไม่ได้ว่าคืออะไร
เพราะจำแค่ไปสอบให้ผ่านๆ สอบเสร็จก็ลืม
ต่อให้ค้นคว้าลึกซึ้งเข้าใจความมุ่งหมายนั้นๆได้แต่สักพักอ่านเรื่องใหม่ๆก็ลืมอยู่ดี จำได้ไม่ทั้งหมดแน่นอน
สังเกตุได้จากประมวลส่วนใหญ่จะมีเขียนโน๊ตกันเยอะกันลืม  

ผมมีความเห็นว่า น่าจะเอาประมวลเข้าสอบไปเลย แล้ววัดกันที่เหตุผลกันเน้นๆ จากฏีกา จากนิยาม หรือจากที่ค้นคว้าได้ กันไปเลย  
มานั่งท่องมาตราผมมองว่ามันเสียเวลา เอาเวลาไปค้นคว้าหลักกฎหมายให้ลึกซึ้ง จะออกยากแบบผู้ช่วยฯ ก็ออกไปเลย หลายๆประเด็น ซับซ้อนแค่ไหนก็ได้
รู้สึกท้าทายดี  เปิดประมวลอ้างอิงให้ทันพอ ให้เหตุผลที่ดีให้พอ  ผมว่าน่าจะมีประโยชน์มานั่งท่องๆแล้วก็ลืม
แบบนี้เป็นการพัฒนาศักยภาพมากกว่า เพราะอ่านตำราได้กว้างกว่า มีโอกาสค้นได้ลึกกว่า เพราะไม่ต้องพะวงกับการมาเสียเวลาท่องประมวลจำไปสอบ
ซึ่งสุดท้ายทำงานก็ต้องเปิดดูอยุ่ดี

เพราะจบไปทำงานทุกสายกฏหมาย แทบจะร้อยทั้งร้อย เปิดประมวลค้นตำรากันก่อนทั้งนั้น
จะเตรียมคดีต่างๆ ก็สอบถามจากผู้หลักผู้ใหญ่ก่อนทำงานอยู่ดี แถมถ้าจะค้นคว้าก็ได้ลึกซึ้งกว่าที่สอบด้วย คิดเห็นกันอย่างไรบ้างครับ

(ผมไม่แน่ใจ ว่าบางคณะมีสอบแบบ openbook มั้ย) แต่อยากให้กฎหมายทำบ้างน่าจะดี