คือ ด้วยความที่ผมเป็นเกย์อาจจะด้วยเหตุผลอะไรก็เเล้วเเต่ เเต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเปิดเผยอะไรมากเกินไป หรือไปบอกกับคนอื่นๆว่ากูเป็นเกย์นะ อะไรอย่างนี้ เเล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบกับตัวเองยังไงเหมือนกันว่าทำไมการเป็นเกย์มันหาเเฟนยากเเท้ เราเองด็ไม่ได้ขี้เเหล่จนดูไม่ได้เเต่ก็ไม่ถึงขั้นหล่อระดับเทพ ตอนเเรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกกับการอยู่คนเดียว บางทีมันรู้สึกเหงาเหมือนกัน มันไม่ได้รู้สึกเหงาเเบบไม่มีเพื่อนเพราะผมก็มีเพื่อนเยอะอยู่ เลยไม่รู้สึกว่าขาดอะไรในส่วนนั้นๆไป คือบางครั้ง ผมก็อยากมีคนคุยได้ทุกๆเรื่อง ให้เรามีโมเมนอะไรที่มันมากกว่าเพื่อน เดินไปไหนด้วยกัน เวลาเหนื่อยก็อยากอ้อน เเต่ที่ผมเป็นเเบบนี้กลับรู้สึกว่า มันยากมากกับการที่เราจะหาเเฟนจากข้างนอก ที่ไม่ใช้โลกออนไลน์ ทั้งเฟสบุ๊ค ไลน์ หรือเเม้กระทั้งเเอฟต่างๆที่เกย์เขานิยมเล่นกัน เพราะมันไม่ใช้เรื่องง่ายๆเลยที่ผมจะเปิดตัวว่า เออกูชอบผู้ชายนะ เหมือนที่ผมเองก็ไม่รู้ว่าคนนั้น เขาก็เป็นเกย์เหมือนกัน เพราะบางครั้งคุณหรือผมก็มองไม่ออกหรอกว่าเขาเป็นหรือไม่เป็น เพราะถึงรู้ว่าเขาเป็นส่วนตัวผมก็ไม่กล้าเข้าหาอยู่ดี เลยทำให้รู้ว่าการหาคนคุยหรือคบกันจริงๆ นั้นค่อนข้างยาก เเต่ที่เจอมาส่วนใหญ่เขาหวังเเค่เรื่องอย่างว่ากันจริงๆ บางครั้งเจอคู่ที่เขารักกันจริงๆอันนี้ก็อิจฉาอยู่ เเต่ทำไงได้เรามันหาไม่ได้เหมือนเขา เคยคิดนะครับว่าถ้ามันไม่มีจริงๆอาจจะไม่เป็นเกย์เเล้วก็ได้ เพราะผมหรือคุณเองก็ไม่อยากปล่อยให้ตัวเองเหงาจริงมั้ย