---กระต่ายหมายจันทร์---

กาลครั้งหนึ่งนานกาเล
มีกระต่ายโซเซและผ่ายผอม
เดินทางมาแสนไกลสมใจปอง
เพราะอยากลองใจกล้าเป็นต้นทุน

ว่าจะเดินทางไปไกลสุดหล้า
ไปค้นหาความฝันอันสุดสูง
และนี่คือสิ่งที่ข้านั้นหาญมุ่ง
ข้าจะพุ่งสู่จุดหมายในสักวัน

เพราะเดินทางรอนแรมไปทุกหน
อีกตกลงหลงทางในสารขัณฑ์
ทั้งอดทนปีนป่ายเพราะหมายจันทร์
ด้วยคิดฝันจันทร์เห็นคือจันทร์จริง

บนนภามองขึ้นไปในเวหา
เห็นเมฆาดาวเดือนดั่งงานศิลป์
อันจันทราเดือนเด่นเสมือนจริง
ทำให้ข้านั้นจินต์ว่าแค่เอื้อมมือ

แค่เอื้อมมือแล้วก้าวให้ยาวเข้า
กระโดดเอาก็ได้ใครจะหือ
กลัวทำไมว่าใครจะรำ่ลือ
แค่เอื้อมมือข้าอยากได้อยากจะไป

เมื่อคิดแล้วเจ้ากระต่ายที่หมายจันทร์
ก็เป็นอันกระโดดไปไล่ความฝัน
เพราะว่าอยากจะจับจันทร์นี้ให้ทัน
แค่คิดฝันก็พลันเหลือแค่มโน

เพราะพอถึงยอดไม้ปลายทางโขง
ก็ต้องโคลงเคลงแล้วความฝันฉัน
ฝันแล้วหายมลายแล้วโดยพลัน
จันทร์ของฉันนั้นไม่มีที่เป็นจริง

---กวีแก้ว พรรณราย---