สักวาความตายสหายเอ๋ย
กระไรเลยใกล้แค่เอื้อมเมื่อเผลอไผล
ยังไม่ทันได้รู้ว่าเกิดทำไม
ก็ดับไปสิ้นลมตามวิถีกรรม

คนเกิดแก่เจ็บตายมีกลาดเกลื่อน
แล้วลบเลือนความจำสิ้นชาติของฉัน
มรณาไปแล้วคือจบพลัน
เหลือแต่วันเก่าเก่าเล่ากันเอย

---กวีแก้ว พรรณราย---