💐🌟🌕ถุงมือกวี ตอน " ถุงมือพลอยแดง " 🌕🌟💐

กระทู้สนทนา

<<< วัยวาย >>>

เมื่อพ้นรก เป็นทารก ทาริกา
ไร้ประสี ลี้ประสา ดั่งผ้าขาว
ใครจะป้าย ปาดป่าย แต่ละคราว
ก็ดั่งย้อม ผ้าขาว ให้คาวสี

ปฐมวัย ใสซื่อ ถือคำถาม
ทำไม ทำไมต้องทำตาม อยากหลีกหนี
ไม่อยากโต ไม่อยากไต่ ใกล้ความดี
อะไรหรือ คือค่าที่ กำกับ 'คน'

วัยประถม ก้มกราบ เพราะราบเรียบ
กะเก็งการ เข้าระเบียบ เทียบทุกหน
ต้องอย่างเขา ต้องเหมือนใคร ต้องใคร่ทน
ต้องมีตน มีตัว เหมือนทั่วไป

พอวัยรุ่น จึงเริ่มกรุ่น ด้วยไฟฝัน
ฝันกลางคืน ฝันกลางวัน ล้วนฝันใฝ่
ฉันเป็นฉัน จะเป็น 'ฉัน' ได้อย่างไร
หากผู้ใหญ่ ตีกรอบ ตามชอบ(ของ)ตัว

เป็นหัวเลี้ยว เกี่ยวต่อ ล่อลับลวง
วัยระเริง เลยล้วง บ่วงบีบหัว
หลายสิบแยก ยากแยกแยะ และไม่กลัว
ขอเลือกทาง 'ดี-ชั่ว' ด้วยหัวใจ

กว่าจะผ่าน วัยรุ่น วุ่นวายนัก
เดี๋ยวมีรัก เดี๋ยวเลิกรัก 'พัก-เริ่มใหม่'
กระทั่งสู่ รุ่นศึกษา 'คุณค่าใคร'
จึงเริ่มได้ สานก่อ ต่อปวงชน

กระนั้นยัง ไม่วาย วัยชรา
ตามกำกับ แสนระอา พาสับสน
ลืมหรือ 'แดด- ฝน'เปลี่ยน ต่างเวียนพ้น
รุ่นสู่รุ่น ยอดสู่ต้น ย่อมวนเวียน

โปรดปลงปลด งดงับ จับใส่สี
เส้นชีวิต มีชีวี มีหักเหียน
ปล่อยได้ไหม ให้โตใหญ่ ตะกายเรียน
อย่าตามติด ติเตียน ทุกสิ่งไป

จะวัยไหน ก็วัยนั้น ต่างสรรสร้าง
ส่วนของใคร ใครอ้างว้าง ใครหวั่นไหว
ก็ล้วนคือ ประสบการณ์ ของแต่ละใคร
เพื่อเติมโต ต่อไป ตามทางตน...