น้องเก่งนะที่รู้ตัวเองว่าอยากเรียนอะไร อยากเป็นอะไร
แต่ที่นี่ประเทศไทยค่ะ การเรียนอาชีวะมันทำให้หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่กังวลเป็นอย่างมาก
เพราะถึงแม้น้องจะตั้งใจเรียน ไม่เกเร ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร
แต่พวกหัวเข็มขัด เข็มทั้งหลาย ที่เป็นเครื่องบ่งบอกสถาบัน มันจะนำภัยมาถึงตัวได้

ที่จริงสายอาชีวะ สามารถทำให้ผู้เรียนได้ลงมือปฏิบัติจริง รู้จริงมากกว่าสายสามัญอีกนะ
แต่อย่างที่บอกว่าในเรื่องของความปลอดภัยในชีวิต หาได้ยากจริง ๆ

มีลูกค้าคนนึง อยู่ตจว. ลูกชายเขาอยากเรียนสายอาชีวะตามเพื่อน ๆ
พ่อเล็งเห็นแล้วว่าถ้าให้เรียนตามที่ลูกต้องการ ลูกคงอายุสั้นแน่ ๆ
สายสามัญลูกก็ไม่ยอมเรียน ประมาณว่าหัวไปไม่ถึง
พ่อเลยเลือกที่จะให้ลูกเรียนจบแค่ม.3 แล้วเอามาฝึกทำงานกับกิจการที่บ้านแทน

อีกคนนึงลูกเรียนอาชีวะแถวลาดพร้าว
พ่อต้องให้ลูกนั่งแท็กซี่กลับบ้านทุกวัน เพราะห่วงเรื่องความปลอดภัย

อีกคนนึงพ่อแม่ไม่สามารถ support ได้แบบ 2 คนแรก
ให้ลูกเรียนอาชีวะและนั่งรถเมล์กลับบ้านเอง
ลูกโดนลูกหลงระหว่างทางกลับบ้าน กระทบกระเทือนสมองจนเอ๋อไปเลย

ถ้าสามารถฝ่าฟันเอาชีวิตรอดมาได้ สายอาชีวะถือว่าไม่ขี้เหร่ค่ะ