ขออนุญาติเล่าเรื่องราวชีวิตที่ต้องอยู่กับคนที่เหมือนเป็นบ้าเพราะไม่รู้ว่าเขาจะมาทำร้ายเราเมื่อไหร่ และไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเวลาที่พี่ชายอยู่ในบ้าน

ครอบครัวจขกท.มีลูก 3 คน จขกท.เป็นลูกสาวคนกลางคนเดียว นอกนั้นผู้ชายหมด พี่ชายอายุห่างกัน 2 ปี น้องชายห่างกัน 6 ปี
จุดเริ่มต้น นิสัยของพี่คนนี้เป็นคนที่มีนิสัยขี้โกง และชอบลักเล็กขโมยน้อยมาตั้งแต่เด็ก จขกท.เป็นคนชอบเก็บเงินมาก แต่ก็ไม่เคยได้ใช้เงินของตัวเองเพราะพี่ขโมยไปจนหมด พี่ชายเป็นคนหัวดีค่ะฉลาด กระปุกที่หยอดไว้หรือของที่ซ่อนไว้ไม่ว่าจะมิดชิดขนาดไหน นางก็จะค้นจนเจอหรือไม่ก็แคะกระปุกเราและเอาแต่แบงค์ออกมา เริ่มที่พี่ชายเป็นคนติดเกมส์มาก พ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลาดูแล พ่อทำงานต่างจังหวัด ส่วนแม่ชอบเล่นการพนันไม่ค่อยเข้าบ้านกลับมาก็เช้าตื่นมาก็ไปทำงานเลย เนื่องจากเกมส์ทำให้พี่ไม่สนใจการเรียน สอบตกเรียนไม่จบ พอพ่อรู้เรื่องนี้เข้า ก็เลยส่งพี่ไปเรียนที่ต่างจังหวัดและอาศัยอยู่กับอาให้อาเป็นคนดูแล และอาคนนี้ยังไม่มีลูก แต่เป็นคนที่นิสัยจู้จี้จุกจิก ค่อนข้างโหดและพ่อคิดว่าอาคนนี้จะสามารถควบคุมได้ แต่สุดท้ายเรื่องราวกลับหนักกว่าเดิม เพราะนอกจากพี่เราจะไม่ได้ติดเกมส์อย่างเดียวแล้ว ยังติดยาบ้าอีก และก็ยังคงทำนิสัยเดิมๆ ชอบขโมยของจนมีคนจับได้อาเลยต้องไปรับผิดชอบ ถึงตอนนี้พี่ชายเราก็ได้หนีออกจากบ้านอา และขโมยของและเงินออกไปอีกด้วย

พอผ่านไป 2 ปี พ่อกลับไปตามตัวพี่ชายกลับมาบ้าน แต่ก็ได้สร้างความวุ่นวายให้ครอบครัวอีกหลายหน ปู่และย่าเราทำสวนมะม่วงหิมะพานต์ พีชายเราขโมยเม็ดมะม่วงไปเป็นกระสอบ ตอนนั้น กก.ละ 30 บาท กระสอบนึง 40-50 กก. ทำแบบนี้หลายครั้งแล้วก็หนีไปหลายวันถึงกลับมา พ่อแม่ก็ไม่เคยด่า ได้แต่พูดให้เลิกทำแบบนี้ แต่พี่ชายก็ได้ฟังพ่อแม่ไม่ กลับมาบ้านก็ได้ขโมยของของเราไปจำนำ ทั้งเงินในกระเป๋า ทั้งโทรศัพท์ โน้ตบุ๊คที่แม่ซื้อให้ ขโมยเงินพ่อ พี่ชายอาศัยตอนทุกคนหลับ ขโมยของและหนีกลับไปที่ต่างจังหวัดอีกหลายครั้ง พ่อก็ได้ตามให้กลับมาบ้านทุกครั้ง และของที่หายพ่อแม่ก็ไม่ได้ปลอบใจจขกท.หรือต่อว่าพี่เลยสักครั้ง แต่กลับมาด่าจขกท.ว่าโง่ที่ไม่รู้จักเก็บของให้ดี ทั้งๆที่ของมันอยู่ในห้องของเราเองแต่มันหายไปเพราะมีคนขโมย เรากลับเป็นคนผิด ก็เลยปลงเลค่ะนับตั้งแต่นั้น รักษาดีแค่ไหนของก็หายอยู่ดี ห้องจขกท.เป็นประตูไม้  และใส่กลอนเหล็กไว้ พี่ชายก็ทุบประตูเราจนกลอนแตกและไม่สามารถล็อคห้องได้อีก และที่บ้านก็ไม่มีความปลอดภัยอีกต่อไป

ผ่านมาได้อีก 2 ปีพี่ชายก็ทำผู้หญิงท้อง และแต่งงานกันพอเด็กได้ออกมา พี่ชายเราก็มีผู้หญิงใหม่และก็ไม่เคยกลับไปดูแลอะไรกับลูกอีกเลย ตอนนี้พี่ชายและแฟนคนแรก อยู่ที่บ้านหลังเดียวกัน แต่ส่งลูกให้ฝ่ายพ่อผญ.เลี้ยง พี่ชายเราติดยาเสพติดมากๆ เคยโดนตำรวจจับหลายครั้งแต่พ่อแม่ก็ไปประกันตัวออกมาทุกครั้ง พี่ชายก็ยังไม่สำนึกยังเสพยาเสพติดอยู่เหมือนเดิม ถามว่าทำไมจขกท.รู้ว่าพี่ชายยังเสพ เพราะบนห้องของเขาจะมีฟรอยและไฟลอยอยู่เต็มไปหมด เวลาพี่ชายเมามากลับบ้านก็มักจะทะเลาะกับแม่อยู่บ่อยๆ เนื่องจากแม่ด่าว่าตักเตือน พอพี่โมโหก็ทำลายข้าวของภายในบ้าน กระจก หน้าต่าง ประตู อะไรที่ทำลายได้เขาจะทำลายหมด เคยขู่แม่ว่าจะเผาบ้านให้วอดไปทั้งหลัง เวลาไม่มีตังพี่ชายก็ชอบมาขอเงินเราค่ะ เราก็ให้เพราะพ่อบอกว่าถ้าพี่มาขอก็ให้ไปเพราะถ้ามีเค้าคงไม่มาขอ เราก็ให้ตลอดเวลาเขาไม่มี แต่เขาไม่เคยสำนึกหรือรู้สึกผิดเวลาขโมยของจากเราไปเลย เราเคยทะเลาะกับพี่ชายเพราะแอบเข้าไปในห้องเราและขโมยเงินเราไปหลายบาท ขโมยของเราไปหลายอย่างและหลายครั้งมาก อะไรที่ขโมยได้นางเอาไปหมด เล็กๆน้อยๆก็ขโมยแต่อขของทุกอย่างมันสำคัญกับเรา เราเคยพูดดีๆว่าอยากได้ให้มาขอหรือมายืม ยืมไปก็เอามาคืน อย่ามาขโมย แต่ก็ยังติดนิสัยขโมยอยู่เหมือนเดิม จนเราทนไม่ไหว ส่งข้อความไปด่าชุดใหญ่ และสุดท้ายก็ใช้กำลังกับเรา เราช้ำไปทั้งตัว ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำได้ขนาดนี้ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะหนีไปจากพี่ชายคนนี้ได้ เราคงไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาไว้ชาติก่อน ชาตินี้ถึงได้ตามมาราวีทำให้ชีวิตเราไม่มีความสุข

ไม่รู้ว่าจขกท.ต้องทำยังไงให้พี่ชายเลิกนิสัยขโมยและเลิกยาเสพติด
เคยคิดจะแจ้งตำรวจ แต่พ่อแม่ก็คงช่วยให้ออกมาอีกเหมือนเดิม
เคยคิดจะหนีออกจากบ้านไปอยู่หอ แต่ก็ต้องมีค่าใช้จ่ายอีกและพ่อแม่ก็ไม่ยอมให้ไปอยู่ด้วย
เคยคิดจะฆ่าให้มันตายไปพ้นๆจากชีวิตซะ แต่ก็คงบาป และพ่อแม่คงไม่มีความสุขที่เห็นน้องฆ่าพี่ตาย เพราะพ่อกับแม่รักพี่ชายมากๆค่ะและเป็นลูกชายคนแรกของตระกูล ถ้าเราฆ่ามันตาย ทั้งตระกูลคงเกลียดเรา

ตอนนี้ทุกข์มากๆค่ะ อยู่บ้านแล้วไม่มีความสุขเลย ยิ่งโตขึ้นทุกๆวันด้วย ทรัพย์สินที่มีก็ไม่รู้จะรักษาได้นานเท่าไหร่ ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไง ลืมบอกไปพี่ชายไม่ได้เรียนหนังสือนะคะ เคยสมัครเรียนไปสามรอบก็โดนรีไทล์ทุกรอบ กลัวยิ่งอายุมากขึ้นพี่ชายจะเกาะเรากินค่ะ ยิ่งพาเมียมาอยู่บ้านเราแล้ว อนาคตก็คงหอบลูกมาอยู่กับเราอีกแน่ๆ เครียดมากๆ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
ถือว่าได้ระบายความทุกข์ในนี้ไปเลย