สวัสดีคะ ขอบคุณที่ให้ความสนใจและเข้ามาอ่านกระทู้นี้
ก่อนอื่นต้องบอกว่า หนูคือคนที่โดนข่มขืนนะคะ
สภาพจิตใจตอนนี้ถึงจุดต่ำสุดเลยก็ว่าได้
สงสารครอบครัวสงสารแม่ การที่ไว้ใจคนที่รู้จักมันทำให้ชีวิตเราเป็นแบบนี้
ก่อนอื่นเลยเราต้องเริ่มเล่าแบบนี้นะคะ

วันนั้นฉันทำงานพิเศษช่วงสงกรานต์ แล้วฉันกำลังจะกลับบ้าน มีนาย เอ นามสมมุติ ซึ่งรู้จักกับฉันอยู่แล้ว แต่ไม่ได้สนิท
วันนั้นเลิกงานพอดีฉันจึงถามว่า นายเอ กลับด้วยได้ไหมไปส่งหน่อยบ้านฉันอยู่แค่ตรงนี้ นายเอบอกว่าได้
เดี๋ยวขับเลยไปส่งเพราะว่าบ้านนายเอ อยู่ก่อนถึงบ้านของฉัน กลับพร้อมกับนาย ซี ก็ได้บ้านมันอยู่ตรงนี้
ตอนแรกฉันบอกนายเอแล้ว ว่าจะกลับแท๊กซี่แล้วกัน แต่นาย เอ ยืนยันว่าจะไปส่ง ด้วยความไว้ใจ ฉันก็โอเคแต่ในใจลึกๆก็กลัวๆ
แต่ก่อนที่จะขึ้นรถนั้นนาย เอ ได้ชวนนาง บี คือ เค้าทำงานที่ร้านนั้น แต่นางบีหนีกลับไม่ไป ความซวยจึงมาบังเกิดกับฉัน
พอขึ้นรถ ขับมาสักพัก นายเอ ชวนฉันไปกินต่อแต่ไม่ทราบว่า จะมาบ้านหลังหนึ่งซึ่งมาทราบภายหลัง ว่าเป็นบ้านของ นายเอ  
นั่งกินได้อยู่พักหนึ่ง นายเอ ใช้ให้นาย ซี ออกไปซื้อของ พอนายซีออกไปสักพัก นาย เอ ได้ชวนฉันให้เข้าไปในบ้านไปคุยเรื่องนาง บี
แต่ฉันบอกว่า ไม่คุยตรงนี้ก็ได้มันไม่มีใครแล้ว แต่นาย เอ ไม่ฟัง เดินเข้ามากระชากแขนฉันพยายามจะดึงฉันเข้าห้อง
ต่อสู้ขัดขืนอยู่นานแต่ก็ต้านแรงไม่ไหวด้วยความทีนายเอ สูง180 ฉันสูงแค่ 158 ตัวเล็ก นาทีนั้นเฉียดเป็นเฉียดตาย
ร้องไห้ตลอดเวลา จนหายใจไม่ออกเกือบจะตายในห้องนั้น (ปล.ตอนที่ฉันสู้มีร่องรอยบาดแผล) 2 ชั่วโมงผ่านไปกับการขัดขืน
เพื่อให้มันได้ทำอะไรฉันได้น้อยที่สุด อยู่ในห้องนั้นฉันกรีดร้องร้องไห้
แต่ก็ไร้เสียงของความช่วยเหลือ จนมันเสร็จกิจตัวเอง มันถึงปล่อยฉันออกมา

นาทีที่ได้ออกมาฉันรีบตรงไปเข้าห้องน้ำ มองหน้าตัวเองในกระจกได้แต่ร้องไห้
ปิดปากไม่ให้ใครได้ยินเสียงจนรีบเดินออกมาเพื่อจะกลับบ้าน
ความกลัว จิตตก ช๊อก อาการตอนนั้นฉันเหมือนคนไม่เหลืออะไรแล้ว
หมดหนทาง จะดำเนินชีวิตต่อไปยังไง ครอบครัว เรียน หน้าที่การงาน
แค้นมากอยากจะฆ่านาย เอ อยากทำให้มันเจ็บปวดที่สุดแบบที่ฉันได้รับ
จนเวลาผ่านมาเนิ่นนานฉันเก็บเรื่องนี้เอาไว้ไม่ได้บอกใครแม้กระทั่งแม่หรือแฟน
จนวันนึงฉันอัดอั้น และอยากระบายกับใครสักคนจึงตัดสินใจบอกแม่

แม่ฉันพอทราบเรื่องก็เครียดไม่ได้นอน พาฉันมาแจ้งความ แต่การแจ้งความไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด ด้วยเวลาที่ผ่านมานาน หลักฐานที่เกิดจากร่องรอยบาดแผล หรือที่โดนข่มขืนนั้นมันหายไป และหลักฐานไม่พอขอหมายจับจากศาล ทางครอบครัวฉันไม่มีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ร่องรอยบาดแผลนั้นฉันได้ถ่ายรูปไว้ และได้ส่งให้เพื่อนดู และฉันโกหกว่าโดนจี้และขัดขืนจึงเกิดบาดแผล แต่จริงๆแล้วคือโดนข่มขืน


**ฉันอยากถามผู้ที่เข้ามาอ่านว่า ตอนนี้ฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง ใครที่พอมีความรู้เรื่องนี้ช่วยด้วยคะ หรือทนายคนไหนที่ได้เข้ามาอ่านได้โปรดช่วยครอบครัวช่วยฉันด้วย ทิ้งเบอร์โทรไว้ทีคะ ฉันจะติดต่อขอปรึกษา **

ตอนนี้ทางฉันก็หวั่นร้องไห้ เครียดสุดๆกับเหตุการที่เกิดขึ้น
ฉันอยากให้ผู้หญิงไทยระมัดระวังตัว อย่าไว้ใจใครง่ายๆ
ถ้าจับได้ก็ถือว่าโชคดีแต่ถ้าเป็นแบบฉันเรื่องมันก็ไม่ง่ายเลย
เจ็บใจตัวเองที่สุด ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านคะ

ปล.ที่ฉันต้องการไม่ใช่เงินฉันต้องการให้มันติดคุก