คือตอนนี้สับสนกับตัวเองมากค่ะ ไม่รู้จะเรียนคณะไหนดี ไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เราชอบจริงๆกันแน่ หมอก็ดีได้รักษาผู้อื่น แถมเงินก้ดีด้วย แล้วปกติเป็นคนที่ถ้าช่วยอะไรใครได้ก้จะช่วยตลอด
แต่มีอีกด้านนึงที่พึ่งมาสนใจคือ อาชีพที่เกี่ยวกับกฎหมาย เพราะครอบครัวโดนโกงที่ดิน มีคดีกันอยู่นานจนปัจจุบันก็ยังมีอยู่ ไม่จบไม่สิ้น ซึ่งเป็นที่ดินของคุณตาคุณยาย เวลาขึ้นศาลทีไร ยายต้องกลับมาร้องไห้ตลอดเพราะคดีที่ชนะไปแล้ว แต่ก้กลับมาถูกฟ้องอีกครั้ง ต้องขึ้นศาลอีก และไม่รู้จะจบเมื่อไหร่สักที ทำให้รู้สึกสนใจอาชีพทนายขึ้นมา ทำให้ฮึดขึ้นมาว่าอยากช่วยคนอื่นให้ได้รับความเป็นธรรม โดยเฉพาะคนจนที่โดนโกงแต่ไม่มีเงินพอที่จะทำอะไรได้ รู้สึกสงสารอยากช่วย แต่อาชีพนี้เสี่ยงต่อความตายเป็นอย่างมาก วันไหนเดินๆอยู่อาจโดนเก็บก็เป็นได้ แล้วเวลาช่วยอีกเราอาจจะไม่ได้ช่วยฝั่งที่เขาเป็นฝ่ายถูกจริงๆก็ได้ ก็ยิ่งเหมือนช่วยคนโกงให้เป็นฝ่ายถูก เพราะเราไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วฝ่ายไหนถูกฝ่ายไหนผิด ถึงเราอยู่ฝ่ายผิดเรายังอาจต้องทำให้เขาถูกเลยก็ได้ แต่ถ้าเราเป็นหมอคือเราจะได้ช่วยคน ไม่ว่าเขาจะเลวหรือดีเราก็ช่วยได้หมดโดยไม่ต้องรู้สึกผิดไรเลย ได้ช่วยคนที่กำลังแย่ให้ดีขึ้น มันคงเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ แล้วเราก็ไม่ต้องเลือกว่าจะช่วยใครอีกด้วย แถมยังเป็นอาชีพที่ดีเพราะช่วยคนป่วย1คนให้หาย เราไม่ได้ช่วยแค่1แต่เราช่วยทุกคนในครอบครัวเค้าให้หายทุกข์ด้วย จากดีใจที่ช่วยคนป่วยได้ ก็จะดีใจคูณสองที่ทำให้คนหลายคนยิ้มได้ แถมยัวเป็นอาชีพที่มีเกียรติ มีแต่คนรัก มีแต่คนชื่นชมอีกด้วย ชีวิตก็ไม่ต้องเสี่ยงตายแถมยังช่วยได้หมด แต่ทนาย เราอาจช่วยฝ่ายผิด แถมยังอาจตายก่อนวัยด้วย แต่เราก็เลือกไม่ถูกจริงๆเพราะความรู้สึกมันคนละแบบ ฟิลที่ได้ช่วยคนให้ปลอดภัย กับฟิลที่ได้ช่วยคนให้ได้รับความยุติธรรม.