ขอก้อบจาก คห ย่อย มาตอบในนี้อีกทีนะคะ

พูดยากนะ คนแก่เนี่ย ชอบหลอกเด็ก
ย่าเราก็ชอบหลอกลูกชายของน้องเรา (หลานทวด)
ว่าป้า (ก็คือเรานี่แหละ ) ไม่รักหลาน ป้ารักน้องชายมากกว่า ซึ่งเด็กมันกำลังจำ เราก็ไม่รู้ทำไง เรากลัวหลานหลานมันน้อยใจมากเลยเนี่ย เพราะหลานคนเล็กยังเด็ก คนโตก็เพิ่งจะ 2 ขวบกว่า คนโตชอบเล่นแรง ชอบผลักน้องเวลาน้องมาเล่นของเล่นของตัวเอง เจ้าคนโตโดนดุ เพราะคนเล็กบ่อย เรากลัวคนโตจะเป็นปม พยายาม ให้ความรักให้เท่าเทียมกันอยู่ เด็กจะได้ไม่น้อยใจ ย่าเราก็นะ ไอ้เรากะน้องก็พยายามให้เด็กมันรักและเอื้อเฟื้อกัน ย่าก็ชอบมาแหย่เด็กพาเขวเรื่อย บอกไปก็ไม่ค่อยจะฟังด้วยนะ คนแก่อ่ะ เหนื่อยเลย ยังดีที่แม่ น้องและเราคิดเหมือนกัน

การที่มาแกล้งเด็กให้ร้องไห้บ่อย ๆ ไม่ดีเลยนะ ตอนเด็ก ๆ เราโดนญาติฝั่งพ่อแกล้ง แกล้งล้อ แกล้งด่า ทำดีกับหลานคนอื่น กับเรานี่ทั้งด่าทั้งแหย่ เราร้องไห้ตลอด ร้องทุกวัน แล้วก็ไม่เคยพูดกับเราดี ๆ เลยนะ เหมือนไม่มีใครรักเราเลยตอนนั้น เราก็ไม่เข้าใจ ทำไมทำกับเราแบบนั้น เค้าเคยว่าเราเป็นเด็กขี้แย เค้าเลยไม่ชอบ คือพอเราไม่ร้องก็ไปแหย่ให้เราร้องอ่ะ ไม่ใช่คนเดียวนะหลายคนเลย อา ๆ ป้า ๆ ลุง ๆ ทั้งหลายช่วยกันรุมเรา เรานี่ฝังใจทุกวันนี้ ถึงเค้าจะดีขึ้นคุยกับเราดีขึ้น เราก็ไม่อยากจะยุ่งกับเค้า ใครทำเราไว้ เราจำได้หมดนะ เค้าแกล้งเรา จนเรากลายเป็นเด็กเกรี้ยวกราด อารมณ์รุนแรงไปเลย จนโต ถึงตอนนี้เราเรียนจบมีงานดี ๆ มีเงินเดือนเยอะ ๆ เค้ามาดีด้วย มันก็ลบความทรงจำแย่ ๆ ของเราไปไม่ได้ นี่ยังแก้นิสัยขี้วีนไม่หายเลย ยังต้องฝึกอีกเยอะเลยค่ะ เราต้องบังคับใจอย่างมากเลยที่จะไม่วีนเรื่องเล็กน้อย

พวก ผู้ใหญ่ขำนะ แต่เด็กมันจำยันโตจริง ๆ นะ ใครบอกเด็ก สองสามขวบจำความไม่ได้ เราจำได้ เรื่องที่เลวร้ายที่เค้าทำกับเรา เราจำได้นะ ถึงจะจำได้ไม่ทั้งหมด ก็จำได้บางเรื่องที่มันรุนแรงล่ะ