ความรักคือสิ่งที่ทำให้โลกสวยงาม แต่มันก็กลายเป็นดาบสองคมได้ ถ้ารักนั้นไม่ประกอบด้วยสติ เพราะเมื่อไหร่ที่ขาดสติ เราจะหลงว่ารักมากเท่าไหร่ เราต้องได้กลับมามากเช่นกัน นั้นคือสิ่งไม่ถูกต้องเพราะความจริงแล้ว รักเดียวที่เรากำหนดได้ คือรักเดียวในใจเรา และ รักมากเพียงใดก็ต้องมีวันพลัดพราก ดังนั้นแล้วเมื่อมีรัก ก็ต้องมีทุกข์เป็นของแถม

การรักให้มีสตินั้น ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ทุกข์เราจะทุกข์แน่นอน แต่การรักให้มีสตินั้น จะทำให้เราเห็นค่าในเวลาที่ยังมีกันอยู่ จะได้ดูแลใส่ใจ ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ หรือ คนรัก เพราะวันหนึ่งเขาเหล่านั้นต้องจากเราไป หรือเราต้องจากเขาไป  เราจึงต้องเห็นค่าเวลาใน ปัจจุบันและทำให้มันดีที่สุด

การรักให้มีสติ คือ เรา ต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าทุกอย่างไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราแน่นอนรู้จักให้อภัยรู้จักว่าทุกคนมีความต่าง และสุดท้ายแล้วเมื่อความรักและคนรักต้องจากไป ให้เก็บไว้แต่ความรู้สึกดีๆ และบอกตัวเองว่า ความรักนั้นสอนเรามากมายทั้ง ช่วงเวลาของความสุขหรือช่วงเวลาของความทุกข์และสุดท้ายความรักได้สอนเราว่าเราต้องปล่อยวางเมื่อทุกอย่างถึงที่สุดแล้ว

cr.ธรรมทาน