ครั้งแรกที่เห็นวิญญาณ !!!
ตอนนั้นเราอายุ 10-11 ปี จำได้ไม่แม่น เราเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่เด็กๆ จะได้กลับบ้านเฉพาะช่วงปิดเทอม หรือ เทศกาลหยุดยาวเท่านั้น วันนั้นเป็นวันปีใหม่ ครอบครัวเราก็ไปสังสรรค์กันที่บ้านญาติคนนึง ไม่ไกลจากบ้านเรานัก ขากลับเรานั่งรถมาคันเดียวกับแม่ ช่วงเวลาน่าจะใกล้ๆตีหนึ่ง อีก100เมตรจะถึงบ้านเราจะมีศาลเจ้า มีที่ทำการมูลนิธิกู้ภัย ทำให้ตรงนั้นไฟจะสว่างมาก
แม่เราขับรถชิดเกาะกลาง เพราะถนนโล่งไม่มีรถเลยและอีกนิดก็จะต้องเลี้ยวยูเทิร์นเข้าบ้านแล้ว (บ้านเราอยู่ตรงยูเทิร์น) จังหวะที่กำลังจะถึงศาลเจ้านั้น เราก็ร้องบอกแม่ว่า "แม่ระวังคน" เพราะเราเห็นยายแก่คนนึง ตัดผมสั้นเกรียน ใส่เสื้อคอกระเช้าสีโอลด์โรส นุ่งผ้าถุง หลังค่อม ถือไม้เท้าที่ทำจากกิ่งไม้อันสูงๆ ยืนอยู่ริมเกาะกลางถนน ทำให้แม่เราขับรถแทบจะเฉี่ยวแก พอรถเราผ่านมาเราหันกลับไปดู ก็ยังเห็นแกยืนงกๆเงิ่นๆอยู่ตรงนั้น เราก็บ่นกับแม่ว่า ทำไมลูกหลานไม่ดูแลเลย ปล่อยแกมายืนกลางถนนอย่างนี้ อันตราย แม่เรารีบบอกให้เงียบ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวไปคุยกันในบ้าน เราก็คิดว่าคงเพราะแม่กลัวเสียสมาธิตอนเลี้ยวข้ามถนนเข้าบ้าน เพราะตอนนั้นแม่ขับรถมาเตรียมเลี้ยวเข้าบ้านพอดี
พอถึงบ้าน ปกติแม่เราจะให้ไปเปิดโรงรถแล้วแกจะเอารถเก็บ แต่วันนี้แม่ขับมาจอดหน้าบ้านดื้อๆเลย แล้วบอกให้เรารีบไขประตูเข้าบ้าน พอเข้าบ้านได้แม่รีบไปปลุกย่า ซึ่งหลับไปนานแล้ว บอกย่าว่าเราเห็น "ยายชู" ย่าเราจากที่เพิ่งตื่น งัวเงียๆ ก็ดูตกใจ ส่วนแม่เราก็ดูตื่นตระหนกมาก มาถึงตอนนี้เราเริ่มงงแล้ว เพราะทุกคนทำตัวผิดปกติไปหมด ย่าเราก็ถามว่สเห็นเป็นยังไง พอเราบอกลักษณะไป ย่าก็บอก " อืม ยายชูจริงๆนั่นแหละ" ตอนนั้นเรายังบอกย่าว่าลูกหลานไม่น่าปล่อยมาเดินกลางดึกแบบนี้ เดี๋ยวรถราขับมาไม่เห็นจะชนเอา ย่าก็บอกว่า ยายชูแกตายได้2-3ปีแล้ว และที่เราเห็นก็คือชุดที่ยายชูใส่ประจำ รวมถึงไม้เท้าอันนั้นก็ด้วย ตอนนั้นเราไม่กลัวนะ งงมากกว่า ที่เห็นเมื่อกี้คือผีหรอวะ ก็เหมือนคนปกติทุกอย่าง พอพ่อกลับมาถึงบ้าน (พ่อขับตามมาทีหลัง) ทุกคนเลยเล่าเรื่องให้ฟัง แล้วย่าก็พูดกับพ่อเราว่า "หรือมันจะเห็นผีจริงๆ" (เรามารู้ทีหลังว่า เหมือนเราจะมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับเรามาตลอดตั้งแต่แบเบาะ อันนี้ย่าเล่าให้ฟังตอนโตแล้ว เดี๋ยวเราจะทยอยมาเขียนให้ในโพสต์ต่อๆไป) พอพ่อเห็นเราไม่กลัว ก็เลยกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนขำเรากัน ย่าว่าคนอื่นเห็นผีแล้วกลัว ไอ้นี่เห็นผีแล้วมึน 555
หลังจากเหตุการณ์นั้น แม่เราก็เลยบังคับให้เราใส่พระติดคอห้ามถอดเด็ดขาด และหลังจากนั้นเราก็เริ่มเห็นวิญญาณมาโดยตลอด
ครั้งแรกที่เห็นวิญญาณ !!!
ตอนนั้นเราอายุ 10-11 ปี จำได้ไม่แม่น เราเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่เด็กๆ จะได้กลับบ้านเฉพาะช่วงปิดเทอม หรือ เทศกาลหยุดยาวเท่านั้น วันนั้นเป็นวันปีใหม่ ครอบครัวเราก็ไปสังสรรค์กันที่บ้านญาติคนนึง ไม่ไกลจากบ้านเรานัก ขากลับเรานั่งรถมาคันเดียวกับแม่ ช่วงเวลาน่าจะใกล้ๆตีหนึ่ง อีก100เมตรจะถึงบ้านเราจะมีศาลเจ้า มีที่ทำการมูลนิธิกู้ภัย ทำให้ตรงนั้นไฟจะสว่างมาก
แม่เราขับรถชิดเกาะกลาง เพราะถนนโล่งไม่มีรถเลยและอีกนิดก็จะต้องเลี้ยวยูเทิร์นเข้าบ้านแล้ว (บ้านเราอยู่ตรงยูเทิร์น) จังหวะที่กำลังจะถึงศาลเจ้านั้น เราก็ร้องบอกแม่ว่า "แม่ระวังคน" เพราะเราเห็นยายแก่คนนึง ตัดผมสั้นเกรียน ใส่เสื้อคอกระเช้าสีโอลด์โรส นุ่งผ้าถุง หลังค่อม ถือไม้เท้าที่ทำจากกิ่งไม้อันสูงๆ ยืนอยู่ริมเกาะกลางถนน ทำให้แม่เราขับรถแทบจะเฉี่ยวแก พอรถเราผ่านมาเราหันกลับไปดู ก็ยังเห็นแกยืนงกๆเงิ่นๆอยู่ตรงนั้น เราก็บ่นกับแม่ว่า ทำไมลูกหลานไม่ดูแลเลย ปล่อยแกมายืนกลางถนนอย่างนี้ อันตราย แม่เรารีบบอกให้เงียบ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวไปคุยกันในบ้าน เราก็คิดว่าคงเพราะแม่กลัวเสียสมาธิตอนเลี้ยวข้ามถนนเข้าบ้าน เพราะตอนนั้นแม่ขับรถมาเตรียมเลี้ยวเข้าบ้านพอดี
พอถึงบ้าน ปกติแม่เราจะให้ไปเปิดโรงรถแล้วแกจะเอารถเก็บ แต่วันนี้แม่ขับมาจอดหน้าบ้านดื้อๆเลย แล้วบอกให้เรารีบไขประตูเข้าบ้าน พอเข้าบ้านได้แม่รีบไปปลุกย่า ซึ่งหลับไปนานแล้ว บอกย่าว่าเราเห็น "ยายชู" ย่าเราจากที่เพิ่งตื่น งัวเงียๆ ก็ดูตกใจ ส่วนแม่เราก็ดูตื่นตระหนกมาก มาถึงตอนนี้เราเริ่มงงแล้ว เพราะทุกคนทำตัวผิดปกติไปหมด ย่าเราก็ถามว่สเห็นเป็นยังไง พอเราบอกลักษณะไป ย่าก็บอก " อืม ยายชูจริงๆนั่นแหละ" ตอนนั้นเรายังบอกย่าว่าลูกหลานไม่น่าปล่อยมาเดินกลางดึกแบบนี้ เดี๋ยวรถราขับมาไม่เห็นจะชนเอา ย่าก็บอกว่า ยายชูแกตายได้2-3ปีแล้ว และที่เราเห็นก็คือชุดที่ยายชูใส่ประจำ รวมถึงไม้เท้าอันนั้นก็ด้วย ตอนนั้นเราไม่กลัวนะ งงมากกว่า ที่เห็นเมื่อกี้คือผีหรอวะ ก็เหมือนคนปกติทุกอย่าง พอพ่อกลับมาถึงบ้าน (พ่อขับตามมาทีหลัง) ทุกคนเลยเล่าเรื่องให้ฟัง แล้วย่าก็พูดกับพ่อเราว่า "หรือมันจะเห็นผีจริงๆ" (เรามารู้ทีหลังว่า เหมือนเราจะมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับเรามาตลอดตั้งแต่แบเบาะ อันนี้ย่าเล่าให้ฟังตอนโตแล้ว เดี๋ยวเราจะทยอยมาเขียนให้ในโพสต์ต่อๆไป) พอพ่อเห็นเราไม่กลัว ก็เลยกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนขำเรากัน ย่าว่าคนอื่นเห็นผีแล้วกลัว ไอ้นี่เห็นผีแล้วมึน 555
หลังจากเหตุการณ์นั้น แม่เราก็เลยบังคับให้เราใส่พระติดคอห้ามถอดเด็ดขาด และหลังจากนั้นเราก็เริ่มเห็นวิญญาณมาโดยตลอด