เรามันอ่อนแอ เรามันตัวโตแต่ใจเล็กกะจิ๊ดเดียว T^T
ความทรงจำวัยเด็ก แม่ต้องแบกไปรพ.ตอนดึกบ่อยๆ ไปพ่นยาเนื่องจากแพ้อากาศ และหอบหืดกำเริบ
ตกกลางคืนของทุกคืน เอาพัดลมจ่อตรงๆไม่ได้ เปิดให้พัดช่วงเท้าได้เท่านั้น ถ้าลมของพัดลมเป่าเข้าจมูก
อาการกำเริบค่ะ จาม คันจมูก คัดจมูก หายใจไม่ออก น้ำตาไหล นอนไม่ได้ ขยี้จมูก คันคอ ตาแดง คันตา ตามลำดับหรือไม่ลำดับแล้วแต่วัน
โตมาหน่อย ก็แพ้อากาศ ถ้าอากาศเปลี่ยนนิดเปลี่ยนหน่อยก็จาม ตาแดง น้ำมูกไหล
กลางคืนก็เป็นเหมือนเดิมอาการเดิม
ช่วงหน้าหนาวหรืออากาศเปลี่ยน ตื่นเช้ามาเราจะจาม น้ำมูกไหลทุกวัน ไปรร.เกือบทุกวัน จมูกเราจะแดงเป็นตัวโบโซ่ 555
ช่วงมหาลัยก็ออกจากบ้านไปอยู่หอ อาหารการกินก็หาเอาตามซุปเปอร์มาเก็ต กินไม่ค่อยดี กินแต่ฟาสฟู้ด
พอทำงานก็อยู่คอนโด หาอะไรกินเองตามวาระ ผลไม้ไม่กิน ผักไม่กิน
(ตอนอยู่บ้าน แม่เราทำกับข้าวให้กิน มีผัก เนื้อ ผลไม้ทุกมื้อ พอเราหาเอง แป้ง เนื้อ 555 เท่านั้น เราไม่ชอบทานผลไม้ค่ะ ไม่ซื้อกินเอง
ถ้ามีในตู้เย็นไม่พร้อมทานก้ไม่ทาน ไม่ทำเอง แบบไม่ทำเลยอ่ะ แม่เคยซื้อแตงโมมาให้บอกว่าเอาช้อนตักเลยนะลูก 1 วันผ่านไปเราก็ไม่แตะ
จนแม่ต้องหั่นใส่กล่องไว้เราถึงกิน T^T เป็นแบบนี้กับผลไม้ทุกชนิดค่ะ ทำไม่เป็น ขี้เกลียด ไม่อยากกิน แบบไม่มากองตรงหน้าก็ไม่กิน
ที่กินก็เพราะแม่อุตส่าทำและแม่บังคับให้กิน ) กลางคืนเป็นเหมือนข้างบนทุกคืน
พอถึงวัยทำงาน เรารู้สึกว่าเราเป็นหนักกว่าเดิม แพ้อากาศทุกวัน จากเมื่อก่อนแค่บางวัน
กลางคืนก็เหมือนเดิมค่ะ แต่ถี่ขึ้นปกติคืนละครั้งเป็นจนเหนื่อยก็หลับไป ช่วงทำงานนี่ตื่นกลางดึกมาขยี้จมูก ขยี้ตา น้ำตาไหล
บางคืน เป็น 3 รอบ เป็นจนตื่นอ่ะ T^T ปล.เราไม่เคยไปหาหมอกลางดึก เพราะเราเป็นจนมันเป็นปกติ
เราไม่รู้ว่าควรไปหาหมอไหม เรารู้แต่ว่า เป็นสักพักน้ำหูน้ำตาไหลเป็นจนหลับมันก็หายไปเอง บางทีเช้ามาจมูกแดงแจ๋ เพราะขยี้เยอะมากๆๆๆๆ
ต่อมาแพ้ฝุ่นด้วย แบบแค่ไปซื้อของร้าน 20 บาททุกอย่าง เดินๆหยิบของ 3-4 อันก็ต้องออกจากร้าน คันหน้า หน้าแดงเป็นปืดๆ
พอเจออากาศหนาวๆ จากแค่จามก็มีผื่น หรือปื้นแดงๆขึ้นที่มือ TT
ทำงานแรกๆพี่เค้าก็ถามไม่สบายหรอ กินยารึยัง เราก็ตอบๆไปว่ากินแล้วค่ะ (จริงๆคือไม่ได้กิน)
ตกสายๆพี่เค้าก็ถามอีกกินยารึยังทำไมยังไม่หาย ประมาณว่ากลัวจะติดเรา เราก็ไม่ได้ตอบอะไร
เราไม่ใส่ผ้าปิดจมูกเพราะลมหายใจเราร้อน ร้อนมากๆๆ ร้อนแบบใส่ไม่ถึง 5 นาทีหน้าเราจะแดงทั้งหน้า
น้ำตาก็ไหล เหมือนอากาศมันร้อนในหน้า พอสักพัก น้ำมูกจะไหลหนักกว่าเก่าค่ะ
ประเภทว่าไหลเป็นน้ำ ใสแจ๋ว หยดติ๊งๆเลยค่ะ ถ้าไม่ใส่เราจะจามและมีน้ำมูกเฉพาะตอนจาม
เราก็ได้แต่นั่งคอตก มันเริ่มจะเป็นปัญหาในชีวิตค่ะ เราทำงานห้องแอร์ เราแพ้อากาศ จาม น้ำมูกไหล ฟึดฟัดๆ แทบจะตลอดช่วงเช้า
เป็นทุกวัน ย้ำว่าทุกวันจริงๆ ... เราไม่ทานยาค่ะ เพราะตั้งแต่จำความได้ เรากินยาทุกวัน
คือยาแก้แพ้ กับยาลดน้ำมูก (ยาแก้แพ้คือยาที่เราทานตอนกลางวัน แบบไม่ง่วง ยาลดน้ำมูกคือยาที่เราทานตอนกลางคืน ทานแล้วหลับแบบตายเลย)
เราอยากกินให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างเวลามีประจำเดือนเราปวดท้องเราก็อดทนไม่กินยา ปวดหัวยาก็ไม่กิน
เรากลัวยา 555 เรากลัวว่าอนาคตแม่เราจะลำบากถ้าเราเป็นอะไรไปเพราะการกินยาเยอะๆ เรามีแม่คนเดียว แม่ก็มีเราคนเดียว
เราจะกินยาในวันที่แบบพี่ที่ทำงานเริ่มทักเยอะ เราก็โอเคกินๆๆ
มาพักหลังๆ พี่เค้าก็เริ่มรู้ว่าเราแพ้อากาศ 555 แซวทุกวันเป็นหวัดเป็นปกตินะเธออ่ะ บลาๆๆ พี่เค้าโอเค เราเลยไม่ได้ทานยาตอนเช้าแล้วค่ะ
คืนไหนอาการหนักก็ทานยาลดน้ำมูกแล้วหลับไปเลย เรานอนเร็วนะคะ 3-4 ทุ่มก็ง่วงแล้ว
เรารู้ตัวว่า เราต้องพักผ่อนเยอะๆ อย่างอาทิตย์ไหนเรานอนน้อย อาทิตย์นั้นสภาพเราผีมาก ตาคล้ำเป็นปกติ+คล้ำมากกว่าปกติไปอีก เพราะนอนน้อย
อาการแพ้อากาศนี่ทุกวันเลยค่ะ เราเลยต้องนอนเยอะๆ มันลดลงนะ แต่ก็ยังมากกว่าตอนเด็กๆ
เราอยากหายค่ะ แบบหายขาดเลยทำยังไงดีคะ
ตอนนี้เราทานวิตามินซีอยู่เพื่อหวังว่าจะเป็นหวัดน้อยลง และมันก็น้อยลงจริงๆ หวัดนะ แต่ยังแพ้อากาศเหมือนเดิม
ต้องแยกก่อนนะคะว่า หวัดกับแพ้อากาศเนี่ยคนละอัน 555
แล้วก็ทานพริมโรส เพราะปวดท้องประจำเดือนหนักมากและมาไม่ค่อยตรงเวลา ได้ผลค่ะ ปวดน้อยลงมาตรงเวลามากขึ้น
นอนเยอะ นอน3-4 ทุ่มตื่น 7 โมง วันหยุดตื่นเที่ยงเลยก็มี 55
ห้อง กวาดถูเกือบทุกวันค่ะ ผ้าปูที่นอนเปลี่ยนบ่อยมา 4-5 วันครั้ง ปัดที่นอนทุกวันก่อนนอน บริเวณห้องเอานิ้วมาปาดแทบไม่เจอฝุ่นเลยค่ะ โรคจิต 55
น้ำทานเยอะ วันละ 5-6ขวดใหญ่
ผลไม้ไม่ทาน ผักไม่ทานแต่ก็พยายามทาน แต่ให้ทานทุกวันทุกมื้อทำไม่ได้เจงๆ TT
สรุป * ทำไงดีคะ
ปล.ไม่รู้ว่าจะงงที่เราพิมไหม เราพิมสดแบบสดๆๆเลยค่ะ 555 ขออภัยในความงง และอาจจะยืดยาวแต่เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
เราอยากหาย เราว่ามันเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิต มันทำให้เราดูอ่อนแอในสายตาคนอื่น
มันทำให้เราต้องกินยา ทั้งที่ไม่ควรจะต้องกิน
เรื่องของคนขี้แพ้ .... (แพ้อากาศค่ะ แบบหนักมากกก มาแชร์กันนะคะ .. เราท้อแท้)
ความทรงจำวัยเด็ก แม่ต้องแบกไปรพ.ตอนดึกบ่อยๆ ไปพ่นยาเนื่องจากแพ้อากาศ และหอบหืดกำเริบ
ตกกลางคืนของทุกคืน เอาพัดลมจ่อตรงๆไม่ได้ เปิดให้พัดช่วงเท้าได้เท่านั้น ถ้าลมของพัดลมเป่าเข้าจมูก
อาการกำเริบค่ะ จาม คันจมูก คัดจมูก หายใจไม่ออก น้ำตาไหล นอนไม่ได้ ขยี้จมูก คันคอ ตาแดง คันตา ตามลำดับหรือไม่ลำดับแล้วแต่วัน
โตมาหน่อย ก็แพ้อากาศ ถ้าอากาศเปลี่ยนนิดเปลี่ยนหน่อยก็จาม ตาแดง น้ำมูกไหล
กลางคืนก็เป็นเหมือนเดิมอาการเดิม
ช่วงหน้าหนาวหรืออากาศเปลี่ยน ตื่นเช้ามาเราจะจาม น้ำมูกไหลทุกวัน ไปรร.เกือบทุกวัน จมูกเราจะแดงเป็นตัวโบโซ่ 555
ช่วงมหาลัยก็ออกจากบ้านไปอยู่หอ อาหารการกินก็หาเอาตามซุปเปอร์มาเก็ต กินไม่ค่อยดี กินแต่ฟาสฟู้ด
พอทำงานก็อยู่คอนโด หาอะไรกินเองตามวาระ ผลไม้ไม่กิน ผักไม่กิน
(ตอนอยู่บ้าน แม่เราทำกับข้าวให้กิน มีผัก เนื้อ ผลไม้ทุกมื้อ พอเราหาเอง แป้ง เนื้อ 555 เท่านั้น เราไม่ชอบทานผลไม้ค่ะ ไม่ซื้อกินเอง
ถ้ามีในตู้เย็นไม่พร้อมทานก้ไม่ทาน ไม่ทำเอง แบบไม่ทำเลยอ่ะ แม่เคยซื้อแตงโมมาให้บอกว่าเอาช้อนตักเลยนะลูก 1 วันผ่านไปเราก็ไม่แตะ
จนแม่ต้องหั่นใส่กล่องไว้เราถึงกิน T^T เป็นแบบนี้กับผลไม้ทุกชนิดค่ะ ทำไม่เป็น ขี้เกลียด ไม่อยากกิน แบบไม่มากองตรงหน้าก็ไม่กิน
ที่กินก็เพราะแม่อุตส่าทำและแม่บังคับให้กิน ) กลางคืนเป็นเหมือนข้างบนทุกคืน
พอถึงวัยทำงาน เรารู้สึกว่าเราเป็นหนักกว่าเดิม แพ้อากาศทุกวัน จากเมื่อก่อนแค่บางวัน
กลางคืนก็เหมือนเดิมค่ะ แต่ถี่ขึ้นปกติคืนละครั้งเป็นจนเหนื่อยก็หลับไป ช่วงทำงานนี่ตื่นกลางดึกมาขยี้จมูก ขยี้ตา น้ำตาไหล
บางคืน เป็น 3 รอบ เป็นจนตื่นอ่ะ T^T ปล.เราไม่เคยไปหาหมอกลางดึก เพราะเราเป็นจนมันเป็นปกติ
เราไม่รู้ว่าควรไปหาหมอไหม เรารู้แต่ว่า เป็นสักพักน้ำหูน้ำตาไหลเป็นจนหลับมันก็หายไปเอง บางทีเช้ามาจมูกแดงแจ๋ เพราะขยี้เยอะมากๆๆๆๆ
ต่อมาแพ้ฝุ่นด้วย แบบแค่ไปซื้อของร้าน 20 บาททุกอย่าง เดินๆหยิบของ 3-4 อันก็ต้องออกจากร้าน คันหน้า หน้าแดงเป็นปืดๆ
พอเจออากาศหนาวๆ จากแค่จามก็มีผื่น หรือปื้นแดงๆขึ้นที่มือ TT
ทำงานแรกๆพี่เค้าก็ถามไม่สบายหรอ กินยารึยัง เราก็ตอบๆไปว่ากินแล้วค่ะ (จริงๆคือไม่ได้กิน)
ตกสายๆพี่เค้าก็ถามอีกกินยารึยังทำไมยังไม่หาย ประมาณว่ากลัวจะติดเรา เราก็ไม่ได้ตอบอะไร
เราไม่ใส่ผ้าปิดจมูกเพราะลมหายใจเราร้อน ร้อนมากๆๆ ร้อนแบบใส่ไม่ถึง 5 นาทีหน้าเราจะแดงทั้งหน้า
น้ำตาก็ไหล เหมือนอากาศมันร้อนในหน้า พอสักพัก น้ำมูกจะไหลหนักกว่าเก่าค่ะ
ประเภทว่าไหลเป็นน้ำ ใสแจ๋ว หยดติ๊งๆเลยค่ะ ถ้าไม่ใส่เราจะจามและมีน้ำมูกเฉพาะตอนจาม
เราก็ได้แต่นั่งคอตก มันเริ่มจะเป็นปัญหาในชีวิตค่ะ เราทำงานห้องแอร์ เราแพ้อากาศ จาม น้ำมูกไหล ฟึดฟัดๆ แทบจะตลอดช่วงเช้า
เป็นทุกวัน ย้ำว่าทุกวันจริงๆ ... เราไม่ทานยาค่ะ เพราะตั้งแต่จำความได้ เรากินยาทุกวัน
คือยาแก้แพ้ กับยาลดน้ำมูก (ยาแก้แพ้คือยาที่เราทานตอนกลางวัน แบบไม่ง่วง ยาลดน้ำมูกคือยาที่เราทานตอนกลางคืน ทานแล้วหลับแบบตายเลย)
เราอยากกินให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างเวลามีประจำเดือนเราปวดท้องเราก็อดทนไม่กินยา ปวดหัวยาก็ไม่กิน
เรากลัวยา 555 เรากลัวว่าอนาคตแม่เราจะลำบากถ้าเราเป็นอะไรไปเพราะการกินยาเยอะๆ เรามีแม่คนเดียว แม่ก็มีเราคนเดียว
เราจะกินยาในวันที่แบบพี่ที่ทำงานเริ่มทักเยอะ เราก็โอเคกินๆๆ
มาพักหลังๆ พี่เค้าก็เริ่มรู้ว่าเราแพ้อากาศ 555 แซวทุกวันเป็นหวัดเป็นปกตินะเธออ่ะ บลาๆๆ พี่เค้าโอเค เราเลยไม่ได้ทานยาตอนเช้าแล้วค่ะ
คืนไหนอาการหนักก็ทานยาลดน้ำมูกแล้วหลับไปเลย เรานอนเร็วนะคะ 3-4 ทุ่มก็ง่วงแล้ว
เรารู้ตัวว่า เราต้องพักผ่อนเยอะๆ อย่างอาทิตย์ไหนเรานอนน้อย อาทิตย์นั้นสภาพเราผีมาก ตาคล้ำเป็นปกติ+คล้ำมากกว่าปกติไปอีก เพราะนอนน้อย
อาการแพ้อากาศนี่ทุกวันเลยค่ะ เราเลยต้องนอนเยอะๆ มันลดลงนะ แต่ก็ยังมากกว่าตอนเด็กๆ
เราอยากหายค่ะ แบบหายขาดเลยทำยังไงดีคะ
ตอนนี้เราทานวิตามินซีอยู่เพื่อหวังว่าจะเป็นหวัดน้อยลง และมันก็น้อยลงจริงๆ หวัดนะ แต่ยังแพ้อากาศเหมือนเดิม
ต้องแยกก่อนนะคะว่า หวัดกับแพ้อากาศเนี่ยคนละอัน 555
แล้วก็ทานพริมโรส เพราะปวดท้องประจำเดือนหนักมากและมาไม่ค่อยตรงเวลา ได้ผลค่ะ ปวดน้อยลงมาตรงเวลามากขึ้น
นอนเยอะ นอน3-4 ทุ่มตื่น 7 โมง วันหยุดตื่นเที่ยงเลยก็มี 55
ห้อง กวาดถูเกือบทุกวันค่ะ ผ้าปูที่นอนเปลี่ยนบ่อยมา 4-5 วันครั้ง ปัดที่นอนทุกวันก่อนนอน บริเวณห้องเอานิ้วมาปาดแทบไม่เจอฝุ่นเลยค่ะ โรคจิต 55
น้ำทานเยอะ วันละ 5-6ขวดใหญ่
ผลไม้ไม่ทาน ผักไม่ทานแต่ก็พยายามทาน แต่ให้ทานทุกวันทุกมื้อทำไม่ได้เจงๆ TT
สรุป * ทำไงดีคะ
ปล.ไม่รู้ว่าจะงงที่เราพิมไหม เราพิมสดแบบสดๆๆเลยค่ะ 555 ขออภัยในความงง และอาจจะยืดยาวแต่เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
เราอยากหาย เราว่ามันเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิต มันทำให้เราดูอ่อนแอในสายตาคนอื่น
มันทำให้เราต้องกินยา ทั้งที่ไม่ควรจะต้องกิน