คือตอนนี้ผมอายุ17 กำลังจะเรียนต่อในมหาลัย ตอนผมติดมหาลัย ทุกคนในบ้านไม่มีใครมีอาการดีใจกับผมเลย ผมติดประมาณ8ที่ เเต่ไม่มีของขวัญ มีเเค่คำชมว่า ดีเเล้ว
ยยย นี้ผมไปเเย่งที่เรียนคนอื่นมา8ที่เลยนะ เเค่คำว่า ดีเเล้ว งั้นเหรอ เเต่เรื่องมันเริ่มที่พี่สาวสุดสวยหมวยเอ็กของผมพึ่ง สอบได้มหาลัยหลังจากที่มันไม่ไอ้เรียนต่อมาหลายปี ทุกคนกลับ ยิ่นดี ปรีดา หน้าตามเเย้ม ปลื้มปิติ  ยยยยยยยยยย นี่มันอะไรกันว่ะ ทำไม ทั้งการเรียนปมเกรต ไม่เคยตกถึง 2 เกรต3ขึ้นตลอด นี้ผมเรียนสายวิทย์นะ ไม่เคยมีคำชมเเบบมันเลย นี้ยังไม่รวมเรื่องของที่พี่สาวผมได้เเละผมได้นะ ง่ายๆเลย พี่สาวผมไอโฟนหก ผมซัมซุง เห้อออออ

แต่ผมเข้าใจนะ คนที่ไม่เคยประสบความสำเร็จเเบบพี่สาวผมต้องการกำลังใจเเละพ่อเเม่ผมก็ทำหน้าที่ในส่วนนั่นได้อย่างสมบูรณ์เเบบ ๆอ้คำว่า ดีเเล้ว ผมรู้นะว่าพ่อเเม่รู้ว่าผมต้องทำได้เลย ไม่ได้คืดอะๆรเลย โอ้ยยยยยเเล้วเเรงผลักดันของผมละ ผมเป็นคนดีเรียนก็ได้ เหล้าไม่ดื่ม ไม่ติดเพื่อน กลับบ้านไม่เกินสองทุ่ม ที่กลับช้าก็เรียนพิเศษ กำลังใจผมไปไหน ผมเคยคิดฆ่าตัวตายนะครับเรื่องน้อยใจนี่ละ เเต่คิดไปเเล้วก็เเค่อิจฉาพี่เเท้ๆของตัวเงไร้สาระว่ะ  ยยยย ผมรู่เหตุรู้ผลของการกระทำของพ่อเเม่ เเต่ผมก็เหมือนทำใจยอมรับไม่ได้ ทำไใว่ะ
ผมเคยโทรไปถามจิตเเพทย์นะ หมอบอกไม่ได้เป็นอะไรเเค่อิจฉาเรื่องธรรมดา ธรรมดาบ้าอะไรละ นี้ผมเคยคิดฆ่าตัวตายกับเรื่องเเค่นี้เนี้ยนะโอ้ยยยยย

1)มันผิดที่ผมที่คิดมากหรือผิดที่พ่อเเม่ที่รักลูกเท่ากันเเต่เอาใจใส่ไม่เท่ากัน

2)ผมเข้าใจทุกอย่างดีนะคร้บพี่ๆคิดว่าผมควรจะเลิกเครียดเเล้วมองไม่เห็นพี่สาวผมเลยหรือผมควรจะทำยังไงดี