สวัสดีครับ ผมเป็นนักศึกษาจบใหม่จากมหาวิทยาลัยอินเตอร์แห่งหนึ่งย่านบางนา-สุวรรณภูมิที่เพิ่งเรียนจบไปเมื่อเดือนธันวาคมปี59ที่ผ่านมา

หลังจากที่ผมเรียนจบมา ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาหางานซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ที่ต้องทำ ผมก็มีท้อบ้างเพราะผมก็ยังไม่ค่อยรู้ตัวเองมาก ว่าอยากจะทำด้านอะไร เพราะผมจบคณะสินสาดเอกอังกฤษธุรกิจ ซึ่งดูจับฉ่ายพอสมควร

จนกระทั่งเดือนกุมภาพันธ์ ผมลองสมัครงานใกล้บ้าน จะเป็นงานออฟฟิศในโรงงาน ผมก็ลังเลว่าจะเอาดีไหม ตอนแรกก็ไม่ได้คิดหรอกครับว่าจะทำที่นี่ ผมลองกดสมัครผ่านjobdbตอน6โมงเย็น 45นาทีถัดมาทางHRก็ติดต่อให้ไปสัมภาษณ์ที่โรงงานอยุธยา ผมก็ไป และสัมภาษณ์ผ่าน ผมก็เลยคุยๆกับแม่ แต่แม่บอกให้ผมลองทำไปก่อน ถ้าไม่ชอบก็ค่อยออก ค่อยไปทำในเมืองก็ได้ ผมก็เลยโอเค ลองทำดู แต่เงินเดือนก็ค่อนข้างน้อย (ตอนนั้นคิดแค่ว่าขอให้ได้งานก็พอ)

ที่ผมไปทำก็จะเป็นโรงงานบริษัทญี่ปุ่น ทุกอย่างจะมีระบบระเบียบยิบย่อยเยอะ ทุกอย่างต้องอยู่ในกรอบ มีบังคับทำงานวันเสาร์เป็นบางเดือน ทุกอย่างดูปิดไปหมด บางสัปดาห์ไม่มีเงินพิเศษให้เวลาทำในวันหยด ซึ่งก็ทำให้ค่อนข้างหมดไฟ เหนื่อยสะสมเป็นบางที อย่างเดือนเมษาก็มีบังคับทำงานตลอดทั้งเดือน

หลังจากที่ผมทำไปได้สักพักก็รู้ตัวเองว่าผมไม่ค่อยเหมาะกับที่นี่ งานนี้ ทำแล้วรู้สึกไม่ค่อยมีความสุข และด้วยสภาพสังคม บรรยากาศ หลายๆอย่าง

ผมก็ตัดสินใจเปิดหางานใหม่ แต่ที่ผมเล็งๆไว้ก็จะเป็น management trainee จนทางบริษัทโทรไปเรียกสัมภาษณ์

ผมตัดสินใจบอกแม่ว่ามีบริษัทโทรมาเรียกสัมภาษณ์นะ ที่ชิดลม แม่ผมเลยบอกว่าแล้วเราจะอยู่ยังไง เงินเดือนคุ้มมั้ย แล้วจะไปนอนไหน

ผมบอกแม่ว่าถ้านอนก็คงต้องนอนหอแหละ ถ้ามันไม่ไหว (บ้านผมอยู่ใกล้อยุธยาแต่อยู่ในปทุม)

แม่ผมก็สาถ้าจะไปก็ไปให้สุดเลยนะ ค่าหอก็ไม่ต้องมาขอ ให้จ่ายเอง (ผมไม่ได้หวังให้เขาช่วยมาก)

ตอนเช้าวันต่อมาก่อนผมไปทำงาน พ่อลงมาคุย บอกว่าทำไมไม่ทนไม่สู้ ทำไมต้องทิ้งแม่


----------------------------

จริงๆแล้วผมไม่ได้ไม่สู้นะครับ เป็นเพราะว่าผมไม่ค่อยชอบงานแบบนี้ มันยังไม่ใช่ทางที่ตัวเองถนัด ที่ชอบ ผมชอบใช้ภาษา
ด้วยเจตนาผมก็ไม่ได้ทิ้งเค้าหรอก แต่บางทีก็อยากเรียนรู้ใช้ชีวิตด้วยตัวเราเอง อยู่ด้วยตัวเอง ดูแลตัวเองได้ เพราะในอนาคตผมก็ต้องยืนด้วยตัวเอง