ก้อตามหัวข้อเลยนะค่ะ
เราคบกับแฟนมา 3 ปี อีกไม่กี่เดือนก้อจะ 4 ปีละ
ตอนคบกันไหม่ๆ ค่อนข้างจะสวีทกันมากๆ ( คือ เราเคยเรียน ร.ร. เดียวกันตอนประถม เราก้อเคยแอบชอบค้าตอนเด็กๆ ก้อถือว่าเป็นเรื่องดีๆ เรื่องนึงน้ออ )
คือช่วง 1 ปีแรก เรารักกันดีทรักกันมาก มากจนคิดว่าคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความรักที่เรามีต่อกันได้ อะไรๆ ก้อเข้ากันได้หมด มันเป็นช่วงเวลาที่แฮปปี้สุดๆ เลย ช่วงปีที่ 2 ก้อจะมีช่วงนึงที่แฟนเราต้องไปเรียนหลักสูตรของทหาร ไปราชการบ้าง ไปฝึกไปอะไรที่ทำให้เราต้องห่างกันนานๆ แต่นั่นก้อเป็นบททดสอบไม่ว่าเค้าจะไปนานแค่ไหนติดต่อกันไม่ได้ยังไง เราก้อรอจนเค้ากลับ ( ช่วงที่ต้องห่างกัน มันทรมานมากๆ ค่ะ เพราะคิดถึงและเป็นห่วงเค้าตลอดเวลา นี่ก้อเป็นอีกเรื่องดีๆ สำหรับเรา ) พอเค้ากลับมาเราก้ออยู่ด้วยกันรักกันปกติ เป็นช่วงที่เราเรียนจบค่ะ ละอยากเรียนต่อเราได้โคลต้าร์พื้นที่ไปเรียนต่อที่ชลบุรีค่ะ ซึ้งแฟนเราเค้าก้อไม่เห็นด้วยถ้าเราจะต้องไปเรียนไกลหรืออยู่ไกลกัน ซึ้งความคิดเราตอนนั้นคือ ( เราเสียโอกาสดีๆ ไป ) แต่ไม่เป็นไร เรียนมหาลัยไกล้บ้านก้อได้ตัดปันหาไป ( แฟนเราเค้าเป็นคนที่ขึ้หึงมากค่ะ ) เราก้อไปเรียนช่วงแรกๆ เค้าก้อตามเราไปเรียนทุกอาทิตเลยค่ะ ไปเฝ้าไปอะไรซึ้งทำให้เรารู้สึกอึดอัด และ งงๆ
แต่ถ้าเค้าละสบายใจเราก้อให้เค้าตามค่ะ จนบางครั้งก้อมีปากเสียงกันอยู่บ่อยๆ เพราะความขี้หึงขี้ระแวงของเค้า ซึ้งเราก้องงๆ ว่าทำไมถึงต้องหึงก้ออยุ่ด้วยกันทุกวัน ( แฟนเราเค้าเคยโดนแฟนเก่าทำให้ระแวง จากที่เคยเล่าให้เราฟัง ) แต่ก้อไม่น่าจะมาระแวงเราด้วย เราเองก้อพยายามจะเข้าใจเลยทำให้เค้าสบายใจได้โดย ปล่อยให้เค้าตามถ้าเค้าอยากตาม ถ้าเค้าสบายใจก้อให้เค้าทำ ต้นเหตุของปัญหาเริ่มจากที่แฟนเราเค้าเริ่มบังคับเริ่มบงการให้เราเดิมตามเส้นที่เค้ากำหนด ว่าเราต้องทำแบบนี้ ต้องเป็นแบบนี้ .. คือเราเริ่มอึดอัดมากขึ้น หรือเราตามใจเค้ามากไป คือ หลายๆ ครั้งเราก้อยอมเพื่อให้มันจบๆ ไปคือ ไม่อยากทะเลาะกัน เราเริ่มปรึกษาเพื่อน ปรึกษาพี่ ปรึกษาแม่ เราเริ่มไม่เข้าใจเพราะสิ่งที่แฟนเราทำ ทำให้เรารู้สึกอัดอึด เริ่มหม่เป็นตัวของตัวเอง
จนมีวันนึงเราทะเลาะกัน มีปากเสียงกัน เราเลยตัดสินใจขับรถออกมาจากบ้านเพราะไม่อยากโต้เถียงเพียงแต่รออารมณ์ดีละค่อยคุยกันดีกว่า แต่แฟนเราขี่มอไซตามออกมาละเกิดอุบัติเหตุ ก้อนอน รพ. อยุ 2 อาทิตย์ ซึ้งเราก้อไปดูแลเค้า ( ก้อรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน ) พอกลับมาบ้านแฟนเรากลับพูดจาบันทอนใจเราหาว่าเราเป็นต้นเหตุที่ทำให้เค้าเจ็บทำให้เค้าเกิดอุบัติเหตุ พูดอยู่แบบนั้นอยู่ นานมาก คือเราก้อดูแลเค้าตลอดกลับบ้านมาก้อดูแล เราได้ยินแบบนี้มันท้อและน้อยใจมากๆ พอเค้าเริ่มพอช่วยเหลือตัวเองได้ เราเลยตัดสินใจกลับไปอยู่บ้าน หาเพื่อนบ้าง ทำอะไรที่เราสบายใจบ้าง เค้าโทรมาขอโทดเราทุกอย่างขอให้เรากลับไปแบะจะไม่พูดอะไรแบบนั้นอีก คือ เราอึดอัดหลายเรื่องมากพอได้ออกมาเตอเพื่อนบ้างได้ระบายกับครอบครัวบ้าง ก้อรู้สึกดีเลยขอเวลาเค้าซักนิด พอสบายใจละก้อจะกลับไปเอง เค้าตามเราสุดๆ ค่ะ เลยตัดสินใจไปเที่ยวพัทยากันค่ะ เพื่อปรับความเข้าใจ เค้าก้อขอดูโทรสับเรา ละเปิดไปเจอแชทที่เด๊กรุ่นน้องส่งสติกเก้อจุ้บมา เท่านั้นแหละ บันเทิงเลยค่ะ เราโดนแฟนซ้อมโดยไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น เรางงมากค่ะ ตัวเราเขียวช้ำทั้งตัว หาว่าเราไปได้กันอย่างนั้นอย่างนี้ เรางงมากเราบริสุทธิ์ใจมากพอที่จะกล้าเอาน้องคนนั้นมายืนยันว่าไม่ได้เปนอะไรกัน คุยก้อคุยแค่เรื่องทั่วไปไม่ได้จีบหรือส้อแววชชู้สาวเลยแต่เค้าก้อไม่ฟังค่ะ และเราต้องพักอยุ่ที่พัทยากับเค้าอีก 3 วันโดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่าเค้าทุบตีเรา เรากลัวมากๆ ค่ะ เราเลยต้องยอม บังคับให้เราลงรุปคู่กับเค้าบังคับให้โพสว่ารักกันดีอย่างนั้นอย่างนี้ คือเรางงมากๆๆ ค่ะ แบบนี้ก้อได้หรอ จนวันที่เรากลับบ้านอยุให้เค้าเขื่อใจว่าเราจะไม่หนี คือเราโดนเค้าทำร้ายแบบที่เราไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน ซึ้งพ่อแม่เราไม่เคยทำเราแบบนี้ ฝังใจที่สุดแบะคิดว่าคงไปกันไม่ได้แล้ว เราก้อตัดสินใจหนีเค้าไปอีกครั้ง ..
และขอให้เค้าหย่ามห้เราดีๆ เราไม่อยากฟ้องให้เปนคดีความจะติดตัว เค้ามากราบเท้าขอโทดเราขอโทดคนอบครัวเรา แต่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าทำร้ายเรา แต่คือครั้งนี้หนักมากไปครอบครัวเราเหนสภาพเรา ถึงกับร้องไห้ นี่ก้อครบรอบ 1 ปี ของเหตุการณ์นั้น ซึ้งเราก้อไม่มีวันบืมเลยค่ะ ทุกครั้งที่มองหน้าเค้าเราจะนึกถึงเรื่องนี่ตลอด บางทีก้อร้องไห้ออกมา และบอกตัวเองอยู่ตลอดว่าเรากำลังพาตัวเองกลับมาอยู่กับคนที่ทำร้ายเรานะ ตั้งแต่กลับมาอยุด้วยกัน เค้าก้อพยายามทำดีกับเราและสันยาว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก แต่เราไม่สนิทใจเหมือนเดิมแล้วค่ะ ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ จนแหนเราเค้าขอบวชและบอกว่าให้เรารอหลังจสกบวขเค้าจะเปลี่ยนเปนคนไหม่ สึกออกมาก้อดีได้อยู่ เดือน 2 เดือน ค่ะ ละก้อเปนเหมือนเดิม
เรารู่สึกเสียดายความมุ่งมั่น ความสำเร๊จ ความเก่งมนตัวเค้ามาก
แต่นิสัยเค้าเข้ากับเราไม่ได้เลย เราเปนคนที่ไม่งี่เง่า ยังไงก้อได้ ไม่ขี้หึง เค้ากลับมองว่าเราไม่รักเค้าเพียงเพราะเราไม่หึงเค้า เรางงมากอ่ะ มีแบบนี้ด้วยหรอ
ตแนนี้เราอยากเลิกกับเค้ามาก หลายครั้งที่เค้าถามเราว่าเรารักเค้ามั้ย เราเองก้อไม่อยากตอบแต่เราก้อบอกเค้าแค่ว่า เราเคยรักเทอมมาก ตอนนี้น่าจะเหลือแค่ความผูกพันธ์มากกว่า ทุกข์ด้วยกัน สุขด้วยกันทำอะไรดีๆ มาด้วยกันเยอะ และเราก้อทำน่าที่ของเราได้ดีที่สุด เสียสละทุกโอกาสดีๆ เพื่อเค้า ไม่เที่ยว ไม่คบเพื่อน อยู่แต่กับเค้า แต่วันนี้ เราไม่รักเค้าแล้ว เราก้อบอกเค้าตรงๆ
เหมือนปฟนเราเค้าอยุกับความจริงไม่ได้ เค้าขู่จะทำร้ายเรา เค้าบังคับให้เรารักเค้าเหมือนเดิม ซึ้งเราก่อทำแบบนั้นไม่ได้ ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากความรู้สึกเราจริงๆ แต่เราก้อพยายามจะพูดดีๆ ทำดีๆ เพื่อให้มันผ่านๆไป แต่เค้าก้อแบบ ระแวงกลัวเราหนีเค้าไป กลัวเราทิ้งภาระหนี้สินไว้ให้เค้าเพียงคนเดียว
อยู่แบบระแวงระวังกังวล มันรุ้สึกแย่มากๆๆ เลยค่ะ พักนี้เค้าเจ้าอารมณ์กับเรามาก มากจนบางทีเรางงว่านี่เทอไม่กลัวเราหนีเทอแล้วหรอ
เค้าขุ่เราว่าถ้าเราจะแยกจากกันได้ ก้อต้องมีใครตาย เรากลัวมากค่ะ เค้าเป็นคนที่น่ากลัวมาก
เราควรทำยังไงดีค่ะ เราอยากให้เรากับแฟนเราจบกันไปด้วยดี ต่างคนก้อต่างเป็นทุกข์ เวรกรรมจริงๆ ค่ะ
เราควรจะเลิกกันด้วยวิธีไหนดี ค่ะ ช่วยคิดหน่อย 😢
ยิ่งคบกันนาน ยิ่งไม่เข้าใจกัน ใครเคยเป็นบ้าง !?
เราคบกับแฟนมา 3 ปี อีกไม่กี่เดือนก้อจะ 4 ปีละ
ตอนคบกันไหม่ๆ ค่อนข้างจะสวีทกันมากๆ ( คือ เราเคยเรียน ร.ร. เดียวกันตอนประถม เราก้อเคยแอบชอบค้าตอนเด็กๆ ก้อถือว่าเป็นเรื่องดีๆ เรื่องนึงน้ออ )
คือช่วง 1 ปีแรก เรารักกันดีทรักกันมาก มากจนคิดว่าคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความรักที่เรามีต่อกันได้ อะไรๆ ก้อเข้ากันได้หมด มันเป็นช่วงเวลาที่แฮปปี้สุดๆ เลย ช่วงปีที่ 2 ก้อจะมีช่วงนึงที่แฟนเราต้องไปเรียนหลักสูตรของทหาร ไปราชการบ้าง ไปฝึกไปอะไรที่ทำให้เราต้องห่างกันนานๆ แต่นั่นก้อเป็นบททดสอบไม่ว่าเค้าจะไปนานแค่ไหนติดต่อกันไม่ได้ยังไง เราก้อรอจนเค้ากลับ ( ช่วงที่ต้องห่างกัน มันทรมานมากๆ ค่ะ เพราะคิดถึงและเป็นห่วงเค้าตลอดเวลา นี่ก้อเป็นอีกเรื่องดีๆ สำหรับเรา ) พอเค้ากลับมาเราก้ออยู่ด้วยกันรักกันปกติ เป็นช่วงที่เราเรียนจบค่ะ ละอยากเรียนต่อเราได้โคลต้าร์พื้นที่ไปเรียนต่อที่ชลบุรีค่ะ ซึ้งแฟนเราเค้าก้อไม่เห็นด้วยถ้าเราจะต้องไปเรียนไกลหรืออยู่ไกลกัน ซึ้งความคิดเราตอนนั้นคือ ( เราเสียโอกาสดีๆ ไป ) แต่ไม่เป็นไร เรียนมหาลัยไกล้บ้านก้อได้ตัดปันหาไป ( แฟนเราเค้าเป็นคนที่ขึ้หึงมากค่ะ ) เราก้อไปเรียนช่วงแรกๆ เค้าก้อตามเราไปเรียนทุกอาทิตเลยค่ะ ไปเฝ้าไปอะไรซึ้งทำให้เรารู้สึกอึดอัด และ งงๆ
แต่ถ้าเค้าละสบายใจเราก้อให้เค้าตามค่ะ จนบางครั้งก้อมีปากเสียงกันอยู่บ่อยๆ เพราะความขี้หึงขี้ระแวงของเค้า ซึ้งเราก้องงๆ ว่าทำไมถึงต้องหึงก้ออยุ่ด้วยกันทุกวัน ( แฟนเราเค้าเคยโดนแฟนเก่าทำให้ระแวง จากที่เคยเล่าให้เราฟัง ) แต่ก้อไม่น่าจะมาระแวงเราด้วย เราเองก้อพยายามจะเข้าใจเลยทำให้เค้าสบายใจได้โดย ปล่อยให้เค้าตามถ้าเค้าอยากตาม ถ้าเค้าสบายใจก้อให้เค้าทำ ต้นเหตุของปัญหาเริ่มจากที่แฟนเราเค้าเริ่มบังคับเริ่มบงการให้เราเดิมตามเส้นที่เค้ากำหนด ว่าเราต้องทำแบบนี้ ต้องเป็นแบบนี้ .. คือเราเริ่มอึดอัดมากขึ้น หรือเราตามใจเค้ามากไป คือ หลายๆ ครั้งเราก้อยอมเพื่อให้มันจบๆ ไปคือ ไม่อยากทะเลาะกัน เราเริ่มปรึกษาเพื่อน ปรึกษาพี่ ปรึกษาแม่ เราเริ่มไม่เข้าใจเพราะสิ่งที่แฟนเราทำ ทำให้เรารู้สึกอัดอึด เริ่มหม่เป็นตัวของตัวเอง
จนมีวันนึงเราทะเลาะกัน มีปากเสียงกัน เราเลยตัดสินใจขับรถออกมาจากบ้านเพราะไม่อยากโต้เถียงเพียงแต่รออารมณ์ดีละค่อยคุยกันดีกว่า แต่แฟนเราขี่มอไซตามออกมาละเกิดอุบัติเหตุ ก้อนอน รพ. อยุ 2 อาทิตย์ ซึ้งเราก้อไปดูแลเค้า ( ก้อรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน ) พอกลับมาบ้านแฟนเรากลับพูดจาบันทอนใจเราหาว่าเราเป็นต้นเหตุที่ทำให้เค้าเจ็บทำให้เค้าเกิดอุบัติเหตุ พูดอยู่แบบนั้นอยู่ นานมาก คือเราก้อดูแลเค้าตลอดกลับบ้านมาก้อดูแล เราได้ยินแบบนี้มันท้อและน้อยใจมากๆ พอเค้าเริ่มพอช่วยเหลือตัวเองได้ เราเลยตัดสินใจกลับไปอยู่บ้าน หาเพื่อนบ้าง ทำอะไรที่เราสบายใจบ้าง เค้าโทรมาขอโทดเราทุกอย่างขอให้เรากลับไปแบะจะไม่พูดอะไรแบบนั้นอีก คือ เราอึดอัดหลายเรื่องมากพอได้ออกมาเตอเพื่อนบ้างได้ระบายกับครอบครัวบ้าง ก้อรู้สึกดีเลยขอเวลาเค้าซักนิด พอสบายใจละก้อจะกลับไปเอง เค้าตามเราสุดๆ ค่ะ เลยตัดสินใจไปเที่ยวพัทยากันค่ะ เพื่อปรับความเข้าใจ เค้าก้อขอดูโทรสับเรา ละเปิดไปเจอแชทที่เด๊กรุ่นน้องส่งสติกเก้อจุ้บมา เท่านั้นแหละ บันเทิงเลยค่ะ เราโดนแฟนซ้อมโดยไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น เรางงมากค่ะ ตัวเราเขียวช้ำทั้งตัว หาว่าเราไปได้กันอย่างนั้นอย่างนี้ เรางงมากเราบริสุทธิ์ใจมากพอที่จะกล้าเอาน้องคนนั้นมายืนยันว่าไม่ได้เปนอะไรกัน คุยก้อคุยแค่เรื่องทั่วไปไม่ได้จีบหรือส้อแววชชู้สาวเลยแต่เค้าก้อไม่ฟังค่ะ และเราต้องพักอยุ่ที่พัทยากับเค้าอีก 3 วันโดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่าเค้าทุบตีเรา เรากลัวมากๆ ค่ะ เราเลยต้องยอม บังคับให้เราลงรุปคู่กับเค้าบังคับให้โพสว่ารักกันดีอย่างนั้นอย่างนี้ คือเรางงมากๆๆ ค่ะ แบบนี้ก้อได้หรอ จนวันที่เรากลับบ้านอยุให้เค้าเขื่อใจว่าเราจะไม่หนี คือเราโดนเค้าทำร้ายแบบที่เราไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน ซึ้งพ่อแม่เราไม่เคยทำเราแบบนี้ ฝังใจที่สุดแบะคิดว่าคงไปกันไม่ได้แล้ว เราก้อตัดสินใจหนีเค้าไปอีกครั้ง ..
และขอให้เค้าหย่ามห้เราดีๆ เราไม่อยากฟ้องให้เปนคดีความจะติดตัว เค้ามากราบเท้าขอโทดเราขอโทดคนอบครัวเรา แต่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เค้าทำร้ายเรา แต่คือครั้งนี้หนักมากไปครอบครัวเราเหนสภาพเรา ถึงกับร้องไห้ นี่ก้อครบรอบ 1 ปี ของเหตุการณ์นั้น ซึ้งเราก้อไม่มีวันบืมเลยค่ะ ทุกครั้งที่มองหน้าเค้าเราจะนึกถึงเรื่องนี่ตลอด บางทีก้อร้องไห้ออกมา และบอกตัวเองอยู่ตลอดว่าเรากำลังพาตัวเองกลับมาอยู่กับคนที่ทำร้ายเรานะ ตั้งแต่กลับมาอยุด้วยกัน เค้าก้อพยายามทำดีกับเราและสันยาว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก แต่เราไม่สนิทใจเหมือนเดิมแล้วค่ะ ทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ จนแหนเราเค้าขอบวชและบอกว่าให้เรารอหลังจสกบวขเค้าจะเปลี่ยนเปนคนไหม่ สึกออกมาก้อดีได้อยู่ เดือน 2 เดือน ค่ะ ละก้อเปนเหมือนเดิม
เรารู่สึกเสียดายความมุ่งมั่น ความสำเร๊จ ความเก่งมนตัวเค้ามาก
แต่นิสัยเค้าเข้ากับเราไม่ได้เลย เราเปนคนที่ไม่งี่เง่า ยังไงก้อได้ ไม่ขี้หึง เค้ากลับมองว่าเราไม่รักเค้าเพียงเพราะเราไม่หึงเค้า เรางงมากอ่ะ มีแบบนี้ด้วยหรอ
ตแนนี้เราอยากเลิกกับเค้ามาก หลายครั้งที่เค้าถามเราว่าเรารักเค้ามั้ย เราเองก้อไม่อยากตอบแต่เราก้อบอกเค้าแค่ว่า เราเคยรักเทอมมาก ตอนนี้น่าจะเหลือแค่ความผูกพันธ์มากกว่า ทุกข์ด้วยกัน สุขด้วยกันทำอะไรดีๆ มาด้วยกันเยอะ และเราก้อทำน่าที่ของเราได้ดีที่สุด เสียสละทุกโอกาสดีๆ เพื่อเค้า ไม่เที่ยว ไม่คบเพื่อน อยู่แต่กับเค้า แต่วันนี้ เราไม่รักเค้าแล้ว เราก้อบอกเค้าตรงๆ
เหมือนปฟนเราเค้าอยุกับความจริงไม่ได้ เค้าขู่จะทำร้ายเรา เค้าบังคับให้เรารักเค้าเหมือนเดิม ซึ้งเราก่อทำแบบนั้นไม่ได้ ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากความรู้สึกเราจริงๆ แต่เราก้อพยายามจะพูดดีๆ ทำดีๆ เพื่อให้มันผ่านๆไป แต่เค้าก้อแบบ ระแวงกลัวเราหนีเค้าไป กลัวเราทิ้งภาระหนี้สินไว้ให้เค้าเพียงคนเดียว
อยู่แบบระแวงระวังกังวล มันรุ้สึกแย่มากๆๆ เลยค่ะ พักนี้เค้าเจ้าอารมณ์กับเรามาก มากจนบางทีเรางงว่านี่เทอไม่กลัวเราหนีเทอแล้วหรอ
เค้าขุ่เราว่าถ้าเราจะแยกจากกันได้ ก้อต้องมีใครตาย เรากลัวมากค่ะ เค้าเป็นคนที่น่ากลัวมาก
เราควรทำยังไงดีค่ะ เราอยากให้เรากับแฟนเราจบกันไปด้วยดี ต่างคนก้อต่างเป็นทุกข์ เวรกรรมจริงๆ ค่ะ
เราควรจะเลิกกันด้วยวิธีไหนดี ค่ะ ช่วยคิดหน่อย 😢