วันนี้ป้าจะขอมารีวิวทำถุงใต้ตา

เกริ่นก่อนว่าตอนนี้ป้าอายุจะ 50 แล้ว ถุงใต้ตามาชัดมากตั้งแต่อายุ 40 ต้นๆ ลองมาหมดแล้วที่คนบอกว่าดีทั้งครีมแพงๆ ลาแมร์ ลังโคม Eye creamสารพัดยี่ห้อ มาสค์หน้าเกือบทุกสัญชาติ ซื้อคอร์สเลเซอร์ยกกระชับก็เคยจัดไปแล้วหลายหมื่น สุดท้ายไม่ช่วยเลย จะออกจากบ้านทีต้องโปะ Concealer หนามาก
หลายปีก่อนเคยไปตรวจกับหมอก็บอกว่าพวกที่ว่ามานั่นไม่ช่วย ต้องฉีดฟิลเลอร์ไม่ก็ผ่าตัดเลยถึงจะหาย ทีนี้ก็กลัวสิ ทั้งกลัวเจ็บแล้วก็กลัวผลข้างเคียง เพื่อนบอกฉีดฟิลเลอร์ตาบอดได้ ผ่าตัดก็ตาปลิ้นได้ เลยหาข้อมูลอยู่นานเลย  
รูปก่อนทำ ถุงชัดมาก ยิ่งถ้ายิ้มนี่จบเลย

สุดท้ายไปหาเจอหมอที่เป็นหมอตาที่ผ่าตัดเปลือกตา คิดว่าน่าจะปลอดภัย หมอก็แนะนำคล้ายหมอคนก่อน แต่บอกว่าฟิลเลอร์นี่มันต้องฉีดซ้ำนะ อยู่ได้ปีเดียว แถมพอดูราคามันใกล้ๆกัน ป้าเลยเลือกผ่าเลยดีกว่า หมอบอกว่าวิธีที่ทำให้จะเป็นแบบซ่อนแผล ไม่มีแผลใต้ตาแต่จะมีแผลตรงหางตา แล้วหมอจะเอาไขมันเราเองมารองตรงร่องใต้ตาที่มันดำๆคล้ายๆกับเป็นฟิลเลอร์ถาวรให้ป้าด้วย ป้าถามย้ำหลายทีมากว่าตาไม่ปลิ้นแน่นะ (กลัวมาก เพื่อนขู่หนักมาก) หมอยืนยันว่าวิธีนี้ไม่เกิดแน่นอน เลยสบายใจขึ้น

วันผ่าตื่นเต้นมาก นอนไม่หลับเลย ไปถึงรพ.แต่เช้า กินอะไรก็ไม่ค่อยลง
มีพยาบาลมาแนะนำเรื่องการผ่าตัด แล้วก็ให้อ่านเอกสารเป็นปึกเลย อ่านจนจบบอกที่สำคัญจริงๆสรุปไว้ให้แผ่นเดียวอันนี้นะคะ

ก่อนเข้าห้องผ่าตัดก็เปลี่ยนชุด ล้างหน้าด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อสีแดงๆแล้วก็มานอนรอบนเตียง อันนี้ต้องถอดเสื้อใน กางเกงในหมดเลย โหวงเหวงมากครั้งแรกเลยในชีวิต พอได้เวลาก็โดนเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด โดนพันแขนวัดความดัน จับออกซิเจน ตอนนี้หัวใจเต้นรัวสุดๆ คิดไปต่างๆนาๆ หนังสยองขวัญที่เคยดูมันโผล่มาได้ไงไม่รู้ จนได้ยินเสียงหมอมาสวัสดี ค่อยยังชั่วขึ้นหน่อย หมออธิบายดีมาก จะวาดรูป จะฉีดยา บอกทุกขั้นตอน แล้วส่วนที่น่ากลัวสุดก็มาถึง หมอบอกเจ็บนิดนึงนะคะ เกร็งสุดๆ แต่พักนึงหมอบอกฉีดยาชาเสร็จแล้ว งงมาก มันไม่เจ็บเลย ไม่ทันรู้ตัวเลยว่าโดนเข็มจิ้ม แค่ปวดหน่อยๆ วันนั้นป้าถามพยาบาลถึงรู้ว่าผ่าเป็นคนที่ 6 กลัวหมอเหนื่อยเหมือนกัน แต่พยาบาลก็ปลอบบอกหมอผ่าแบบนี้ประจำ ไม่ต้องห่วง

ก่อนผ่าพยาบาลก็เอาเบตาดีนมาทาหน้าแล้วก็เอาผ้ามาห่อทั้งหัวทั้งตัว พอจะเริ่มผ่า อันนี้ทรมานสุดคือไฟผ่าตัดมันแสบตามาก ขนาดหลับตายังแทบแย่เลย

ระหว่างผ่า ก็ได้ยินหมอคุยกันบ้าง ฟังเพลงไปเรื่อยๆ ก็ไม่นาน รู้สึกคล้ายๆไปทำฟัน มีเสียงเครื่องมือดังบ้างสลับๆกัน
พอผ่าเสร็จหมอบอกจะให้ประคบเย็นที่ตา แต่คงชาอยู่คือไม่รู้สึกอะไรเลย นอนอยู่นานเท่าไหรไม่รู้แล้วก็โดนเข็นออกมาห้องพักฟื้น พยาบาลถามปวดแผลไม๊คะ จริงๆตอนนั้นยังไม่รู้สึกอะไรแต่ด้วยความกลัวเลยขอกินยาแก้ปวดกันไว้ก่อน
นอนไปอีกครึ่งชม.ได้ ก็ให้เปลี่ยนชุดกลับบ้าน

สภาพวันแรก พอกลับมาถึงบ้าน เหมือนโดนใครต่อยมา มองเห็นพร่าๆนิดหน่อย เหมือนตามีน้ำตาคลอๆ มียาหยอดวันละ 4 ครั้งกับยาป้าย แล้วก็ยากินแก้อักเสบ ส่วนยาแก้ปวดนี่ไม่ได้กินอีกเลย คือมันแค่ตึงๆถ้ากดก็เจ็บแค่นั้นเองจริงๆ ส่วนหางตาที่ปิดไว้ พยาบาลให้แกะวันรุ่งขึ้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สภาพวันที่ 2 -3 คล้ายๆกันรอยแดงลดลงไปเยอะ แต่ยังบวม อันนี้อยู่บ้านตลอดประคบเย็นตามหมอสั่ง

วันที่ 4 บวม แต่ป้าเบื่อ เลยออกไปกินข้าว ใส่แว่นดำก็โอเคไม่มีใครดูออก ไปตลาดอตก.ต่อด้วย แม่ค้ามองงงๆ ตาขวายุบเร็วกว่าซ้าย

วันที่ 7 ตัดไหมออกแล้ว บอกหมอว่าจะไปซื้อของต่อ หมอเลยแปะพลาสเตอร์หางตาให้กันฝุ่น

ครบ 1 เดือน อันนี้รูปที่หมอถ่ายก่อนหลังผ่า พลีชีพ ไม่ได้แต่งหน้าแถม No app, no filter ป้าเห็นเองครั้งแรกยังสะพรึง อยากเอากล้องหมอมาขว้างทิ้ง จะชัดไปไหน

ตอนนี้ก็หลังผ่ามาได้ 4 เดือนแล้ว ชีวิตดีสุดๆ ออกจากบ้านไม่แต่งหน้าก็ได้แผลหางตาไม่เห็นแล้ว รู้สึกได้ย้อนวัยไป 10 ปี คนส่วนใหญ่จะทักว่าดูดีขึ้นมากแต่ไม่มีใครรู้ว่าไปผ่าตัดมา ส่วนเพื่อนๆที่รู้กันก็งงมากเพราะหาแผลผ่าตัดไม่เจอเลย เขียนมายืดยาวก็แค่ว่าตอนก่อนป้าทำหาอ่านไม่ได้เลย พอถามหมอหมอเลยบอกว่าถ้าช่วยเขียนให้หน่อยจะขอบคุณมากเพราะใครๆก็อยากอ่านรีวิว แต่น้อยคนจะอยากเขียน ป้าก็หวังว่าที่เขียนมาจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆที่มีปัญหาเดียวกัน ยืนยันจากประสบการณ์ว่าวัยนี้ต้องผ่า วิธีอื่นน่าจะเอาไม่อยู่แล้วจ้า