สืบเนื่องเรื่องมาจากพี่สาว....
จากความที่มีคนเป็นห่วงเป็นใยถามไถ่ถึงคุณลุงจำนงค์ กรณีที่โพสต์ไปเมื่อวาน // ตอนแรกแค่ระบายเพราะน้อยใจและหงุดหงิดการทำงานเจ้าหน้าที่ตำรวจ ..แต่กลับมีคนเป็นห่วงถามไถ่ถึงคุณลุงมาหลายคน ทั้งมาหลังไมค์หน้าไมค์ ทั้งไลน์ วันนี้ไปทำงานก็มีคนถามเยอะมาก (ประมาณ10กว่าคน ถือว่าเยอะมั้ย? ..เยอะแหละเนอะ😁) เลยขออัพเดทสำหรับวันนี้ให้ฟังนะคะ
ยาวมาก เลยขอต่อในเม้นนะคะ ..วันนี้อยากเล่าละเอียด ใครขี้เกียจอ่านก็เลื่อนผ่านเลยไปนะ
06.45 น. วันนี้ยังคงมีหน้าที่เป็นกรรมการสอบครูผู้ช่วย เลยกะว่าจะแวะเข้าไปดูคุณลุงที่ สน. แต่เช้าก่อนไปทำงาน คิดว่าเจ้าหน้าที่ยังคงไม่มารับเช้าขนาดนั้น อาจจะยังเจอกัน ซื้อขนมปังเตรียมไว้ แต่สุดท้ายแวะไปไม่ทัน เสียใจนิดหน่อยเลยคิดว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปตอนเที่ยง
12.00 น. พอพักเที่ยงมีเวลากินข้าวและจัดการต่างๆแค่ 20นาที จึงทำให้ไป สน.ไม่ทันอีก ..คิดในใจว่าคงมีเจ้าหน้าที่จากศูนย์พักพิงคนไร้ญาติมารับคุณลุงไปแล้ว ตามที่ได้ตกลงกับตำรวจไว้เมื่อวาน แต่ก็นึกเป็นห่วงตลอด ตั้งใจว่าตอนเย็นถึงไม่ทันเจอ แต่ก็จะเข้าไปถามความคืบหน้าว่าลุงได้ไปอยู่ที่ไหน (อีกใจนึงก็ภาวนาว่าขอให้ลุงอยู่รอจนเจอเจ้าหน้าที่ ขออย่าเกิดกรณีว่าลุงเดินหลงไปไหนอีกเลย)
16.40 น. เสร็จงานเรียบร้อยทุกคน เราทั้ง3คนจึงรีบไปที่สน. เพื่อความสบายใจว่า ตกลงมีศูนย์รับคุณลุงไปดูแลแน่นอนแล้ว
16.45 น. ถึงสน. เราเดินเปิดประตูเดินตรงเข้าไปหาตำรวจโดยไม่ได้หันมองที่นั่งที่ลุงอยู่เลย เพราะคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ตำรวจจะทิ้งลุงอยู่ตรงนี้ทั้งวันทั้งคืน "แต่มันเป็นไปได้ค่ะ!"
แบบนี้หน่ะหรือที่เค้าเรียกว่าจรรยาบรรณของตำรวจ(บางคน)
จากความที่มีคนเป็นห่วงเป็นใยถามไถ่ถึงคุณลุงจำนงค์ กรณีที่โพสต์ไปเมื่อวาน // ตอนแรกแค่ระบายเพราะน้อยใจและหงุดหงิดการทำงานเจ้าหน้าที่ตำรวจ ..แต่กลับมีคนเป็นห่วงถามไถ่ถึงคุณลุงมาหลายคน ทั้งมาหลังไมค์หน้าไมค์ ทั้งไลน์ วันนี้ไปทำงานก็มีคนถามเยอะมาก (ประมาณ10กว่าคน ถือว่าเยอะมั้ย? ..เยอะแหละเนอะ😁) เลยขออัพเดทสำหรับวันนี้ให้ฟังนะคะ
ยาวมาก เลยขอต่อในเม้นนะคะ ..วันนี้อยากเล่าละเอียด ใครขี้เกียจอ่านก็เลื่อนผ่านเลยไปนะ
06.45 น. วันนี้ยังคงมีหน้าที่เป็นกรรมการสอบครูผู้ช่วย เลยกะว่าจะแวะเข้าไปดูคุณลุงที่ สน. แต่เช้าก่อนไปทำงาน คิดว่าเจ้าหน้าที่ยังคงไม่มารับเช้าขนาดนั้น อาจจะยังเจอกัน ซื้อขนมปังเตรียมไว้ แต่สุดท้ายแวะไปไม่ทัน เสียใจนิดหน่อยเลยคิดว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปตอนเที่ยง
12.00 น. พอพักเที่ยงมีเวลากินข้าวและจัดการต่างๆแค่ 20นาที จึงทำให้ไป สน.ไม่ทันอีก ..คิดในใจว่าคงมีเจ้าหน้าที่จากศูนย์พักพิงคนไร้ญาติมารับคุณลุงไปแล้ว ตามที่ได้ตกลงกับตำรวจไว้เมื่อวาน แต่ก็นึกเป็นห่วงตลอด ตั้งใจว่าตอนเย็นถึงไม่ทันเจอ แต่ก็จะเข้าไปถามความคืบหน้าว่าลุงได้ไปอยู่ที่ไหน (อีกใจนึงก็ภาวนาว่าขอให้ลุงอยู่รอจนเจอเจ้าหน้าที่ ขออย่าเกิดกรณีว่าลุงเดินหลงไปไหนอีกเลย)
16.40 น. เสร็จงานเรียบร้อยทุกคน เราทั้ง3คนจึงรีบไปที่สน. เพื่อความสบายใจว่า ตกลงมีศูนย์รับคุณลุงไปดูแลแน่นอนแล้ว
16.45 น. ถึงสน. เราเดินเปิดประตูเดินตรงเข้าไปหาตำรวจโดยไม่ได้หันมองที่นั่งที่ลุงอยู่เลย เพราะคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ตำรวจจะทิ้งลุงอยู่ตรงนี้ทั้งวันทั้งคืน "แต่มันเป็นไปได้ค่ะ!"