สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนนะค่ะ วันนี้เรามีเรื่องที่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวเราเองมาเล่าให้เพื่อนๆฟังค่ะ เริ่มเลยเนอะ ขอใช้นามสมมุตน๊า เรามีชื่อว่า นานา เรียนอยู่ปี 3 มหาลัยแห่งหนึ่ง เรื่องมันมีอยู่ว่าเราได้คุยกับอาจารย์ใน ม. คนนึงซึ่งเป็นอาจารย์ที่สอนอยู่ในคณะเราเองนี่แหละ ตอนแรกเริ่มคือ อาจารย์คนนี้เป็นอาจารย์ใหม่ที่เพิ่งเข้ามาตอนเราเรียนอยู่ปี 2 เทอมสุดท้ายแล้ว เลยไม่ค่อยรู้จักสักเท่าไหร่ พอเราขึ้นปี 3 เลยได้มีโอกาสเรียนกับอาจารย์คนนี้บ่อย เพราะสาขาที่เราเรียนมันมีอาจารย์สอนประจำสาขาอยู่แค่ 3 คน เราและเพื่อนๆในสาขาจึงสนิทกับอาจารย์ทุกคน เหตุเกิดขึ้นเมื่อวันนึงเราทักไปหาอาจารย์คนนี้ ถามเรื่องรายงาน เพราะเราได้แกเป็นอาจารย์ที่ปรึกษารายงาน (เราของใช้นามสมมุติอาจารย์ว่าชื่ออาจารย์ ทัศน์ น่ะ) เราก็ทักไปทางแชทเฟสว่า "สวัสดีค่ะอาจารย์ทัศน์ หนูเอง นานา ทำรายงานกับอาจารย์เรื่อง บลาๆๆ" เราก็พูดไปเรื่องรายงานของเราที่จะถามอาจารย์ อาจารย์ก็ตอบมาว่า
"อื้อ ผมจะดูให้คืนนี้ก็แล้วกัน หากแก้ไขตกไหนยังไงผมจะ แก้ให้กับปากกาแดงนะ แล้วคุณเข้ามารับงานคืนได้ที่ห้องทำงานของผม "
เราก็ขอบคุณค่ะ วันรุ่งขึ้นเราก็ไปเอารายงานที่ต้องกลับมาแก้ที่ห้องอาจารย์ เข้าไปถึงในห้อง ก็เจออาจารย์ทัศน์นั่งรออยู่ในห้อง พร้อมกับบ่นเล็กๆ
" ผมนึกว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว " เราก็เงิบแล้วมองหน้าอาจารย์ แล้วก็ตอบว่า
"มาสิค่ะหากไม่มารับรายงานคืนหนูจะเอาอะไรแก้มาส่งอาจารย์ละ" อาจารย์ยิ้มอ่อน (เราลืมบอกไปว่าอาจารย์อายุเพียง ยี่สิบกลางๆเองน๊าา หล่อมาก ขาว สูง น่ารัก ยิ้มทีระทวย ) อาจารย์ก็ไล่เราออกจากห้องมา เราก็เอางานมาแก้ตามปกติ เราก็คุยกับอาจารย์บ่อยขึ้นเพราะรายงานหัวข้อที่เราทำค่อนข้างยาก เราเลยต้องปรึกษาอาจารย์อยู่บ่อยๆ ไปเจอกันบ่อยขึ้น จนทำให้มันเกิดเรื่องที่มันไม่สมควรให้เกิด วันนึง ขณะที่เรานั่งเม้ามอยอยู่กับเพื่อน ก็มีแชทเฟสเด้งขึ้น
"อยู่ไหนมาหาหน่อยได้ไหมมีเรื่องจะคุยด้วย"
เราก็งงๆ เพราะเจ้าของแชทนั้นคือาจารย์ทัศน์ เราก็บอกอาจารย์ว่ามีอะไรหรือเปล่าค่ะ อาจารย์ก็ตอบมาว่า ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ อาจารย์ก็บอกให้เราไปหา เราก็ไปค่ะ พอไปถึงห้องอาจารย์ก็นั่งอยู่ในห้องหน้าตาดูแบบจริงจัง เราก็ถามค่ะ อาจารย์มีอะไรด่วนหรือเปล่าค่ะดูจริงจัง อาจาร์นิ่งไปพักนึงแล้วพูดขึ้นว่า
"นานา คุณรู้ไหมว่าผมชอบคุณ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมรู้สึกดีมาตลอดแต่ผมไม่กล้าบอกกับคุณเพราะ คำว่าอาจารย์กับลูกศิษย์ มันเป็นสิ่งกั้นเราอยู่ วันนี้ที่ผมเรียกคุณมาเพราะผมอยากบอกให้คุณได้รู้ ผมไม่ได้หวังให้คุณโอเค แต่อยากให้คุณได้รู้แค่นั้น "
เราค่ะ ยืนอึ้งรับประทานพูดอะไรไม่ออกแบบ คิดในใจเห้ยมันเป็นงี้ได้ไง นี่มันเรื่องจริงเหรอ เราก็รวบรวมสติค่ะ แล้วก็พูดกับอาจารย์ว่า
"อาจารย์ไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ยค่ะ ความรู้คนมันไม่ตลกน่ะ "
อาจารย์ก็บอกว่า "ผมไม่ได้ล้อเล่น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คือความจริง " เรารออะไรละก็รีบบอกถึงความรู้สึกของตัวเองกับอาจารย์ว่า
"อาจารย์รู้มั้ยค่ะว่าหนูรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับอาจารย์พยายามไม่คิดเพราะอาจารย์คืออาจารย์ แต่หนูก็ไม่รู้ว่าอาจารย์รู้สึกแบบเดียวกัน มันดีนะค่ะที่เรารู้สึกดีต่อกัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ หากเรามาคบกับเพราะคนที่เสียหายคือตัวอาจารย์เอง "
"ผมทราบดีครับ แต่มันจะเป็นไรมั้ยหากให้เราได้เปิดใจคุยกันจริงๆในอีกสถานะนึงที่ไม่ใช่ นักศึกษากับอาจารย์ "
" เราต้องแอบน่ะเหรอคะ"
อาจารย์ก็เงียบไป แล้วเราก็เลยสรุปแบบแมนๆว่า
" ก็ได้ค่ะ ลองคุยกัน เดี๋ยวนี้มันก็ไม่แปลก "
อาจารย์ยิ้มแบบดีใจสุดๆเลย 55555555555 หลังจากวันนั้น เราก็คุยกับอาจารย์ทุกวันเลยค่ะ อาจาารย์เป็นคนดีมากใส่ใจทุกรายละเอียดทุกเรื่องของเรา วันหยุดว่างๆ เราก็ไปเที่ยวด้วยกันค่ะ แต่ไปแบบแอบๆ ไปเที่ยวต่างจังหวัดที่ห่างออกไปจาก ม. ไปดูหนัง กินข้าวทำทุกอย่างแบบคนเป็นแฟนกัน ทุกอย่างมันดีมากเลยค่ะช่วงเวลานั้นโคตรมีความสุขเลย จนปิดเทอมปี3 เราก็ห่างกันค่ะ ก็โทรคุยกันตลอด ทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนไม่ห่างกัน เปิดเทอมปี 4 กลางๆเทอมเรื่องของเราสองคนก็เริ่มจะไม่ใช่แค่เราสองคนที่รู้แล้วค่ะ เพื่อนในคณะเริ่มเม้ากัน ว่าเห็นเราไปกินข้าวดูหนังกับจารย์ ได้ยินถึงหูเราเราก็เลยไปคุยกับอาจารย์ ว่าจะเอายังไงต่อ แกก็บอกว่าอย่าไปแคร์เลย เราเป็นแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว ด้วยความที่เราเป็นห่วงแกกลัวแกจะผิดวินัยอาจารย์ของทางมหาลัย เราก็เลยตัดสินใจบอกเลิกอาจารย์ค่ะ บอกว่า
"ตลอดเวลามันดีมากเลยนะ ที่ผ่านมามันโคตรดี แต่มาถึงจุดนี้เราทั้งสองคงไปไม่ไหว หยุดก่อนดีมั้ยหากยังรักกันอยู่ยังไม่สายหากจะได้เจอกันอีก " อาจารย์ร้องไห้เลยค่ะ เราก็ร้อง เราก็บอกว่าที่ทำแบบนี้เพื่อเธอน่ะ ไม่อยากอยากให้เธอต้องมีประวัติไม่ดีเพราะเราเธอเข้าใจใช่มั้ย เพราะมันไม่ใช่แค่เราแล้วที่รู้ หากเราเรียนจบแล้วเธอยังไม่ไปมีใครเราไม่มีใครมันก็มีโอกาสที่เรายังได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมน่ะ"
หลังจากวันนั้น เราก็คุยกันในฐานะอาจารย์กับนักศึกษาเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจทุกครั้งที่เจอมันแทบขาดใจที่ต้องอดทน เราก็รู้สึกว่าอาจารย์ก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
ตอนนี้เรากำลังจะจบแล้วออกไปฝึกงานแล้วห่างออกมาจากมหาลัย ความรู้สึกมันก็ดีขึ้น ยังคิดถึงนะ ได้แต่คิดว่าหากถึงเวลาของเราคงจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม คบกันแบบไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ ลำบากใจสุดๆเลยค่ะ
ปล.เรื่องเกรดหรือคะแนนอะไรเนี๊ยไม่ได้มีผลน่ะค่ะ 55555555555 แยกแยะค่ะ เรื่องเรียนก็เรียนความรักก็อีกเรื่อง อาารย์ไม่ได้ให้คะแนนพิสวาสอะไรเลยเที่ยงตรงสุดๆ
สุดท้ายนี้ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตามอ่านกันจนจบน๊า เราเพิ่งเคยเล่าเรื่องยาวๆครั้งแรกเลยเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้เติมแต่งใดๆมันเกิดขึ้นจริงๆ ของเราจริงๆ
หากอาจารย์ได้อ่านคงรู้ว่าเป็นเรา อยากบอกว่า เรายังเหมือนเดิมน่ะ รักและคิดถึงเสอม
ผิดไหมที่นักศึกษาจะรักกับอาจารย์
"อื้อ ผมจะดูให้คืนนี้ก็แล้วกัน หากแก้ไขตกไหนยังไงผมจะ แก้ให้กับปากกาแดงนะ แล้วคุณเข้ามารับงานคืนได้ที่ห้องทำงานของผม "
เราก็ขอบคุณค่ะ วันรุ่งขึ้นเราก็ไปเอารายงานที่ต้องกลับมาแก้ที่ห้องอาจารย์ เข้าไปถึงในห้อง ก็เจออาจารย์ทัศน์นั่งรออยู่ในห้อง พร้อมกับบ่นเล็กๆ
" ผมนึกว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว " เราก็เงิบแล้วมองหน้าอาจารย์ แล้วก็ตอบว่า
"มาสิค่ะหากไม่มารับรายงานคืนหนูจะเอาอะไรแก้มาส่งอาจารย์ละ" อาจารย์ยิ้มอ่อน (เราลืมบอกไปว่าอาจารย์อายุเพียง ยี่สิบกลางๆเองน๊าา หล่อมาก ขาว สูง น่ารัก ยิ้มทีระทวย ) อาจารย์ก็ไล่เราออกจากห้องมา เราก็เอางานมาแก้ตามปกติ เราก็คุยกับอาจารย์บ่อยขึ้นเพราะรายงานหัวข้อที่เราทำค่อนข้างยาก เราเลยต้องปรึกษาอาจารย์อยู่บ่อยๆ ไปเจอกันบ่อยขึ้น จนทำให้มันเกิดเรื่องที่มันไม่สมควรให้เกิด วันนึง ขณะที่เรานั่งเม้ามอยอยู่กับเพื่อน ก็มีแชทเฟสเด้งขึ้น
"อยู่ไหนมาหาหน่อยได้ไหมมีเรื่องจะคุยด้วย"
เราก็งงๆ เพราะเจ้าของแชทนั้นคือาจารย์ทัศน์ เราก็บอกอาจารย์ว่ามีอะไรหรือเปล่าค่ะ อาจารย์ก็ตอบมาว่า ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ อาจารย์ก็บอกให้เราไปหา เราก็ไปค่ะ พอไปถึงห้องอาจารย์ก็นั่งอยู่ในห้องหน้าตาดูแบบจริงจัง เราก็ถามค่ะ อาจารย์มีอะไรด่วนหรือเปล่าค่ะดูจริงจัง อาจาร์นิ่งไปพักนึงแล้วพูดขึ้นว่า
"นานา คุณรู้ไหมว่าผมชอบคุณ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมรู้สึกดีมาตลอดแต่ผมไม่กล้าบอกกับคุณเพราะ คำว่าอาจารย์กับลูกศิษย์ มันเป็นสิ่งกั้นเราอยู่ วันนี้ที่ผมเรียกคุณมาเพราะผมอยากบอกให้คุณได้รู้ ผมไม่ได้หวังให้คุณโอเค แต่อยากให้คุณได้รู้แค่นั้น "
เราค่ะ ยืนอึ้งรับประทานพูดอะไรไม่ออกแบบ คิดในใจเห้ยมันเป็นงี้ได้ไง นี่มันเรื่องจริงเหรอ เราก็รวบรวมสติค่ะ แล้วก็พูดกับอาจารย์ว่า
"อาจารย์ไม่ได้ล้อเล่นใช่มั้ยค่ะ ความรู้คนมันไม่ตลกน่ะ "
อาจารย์ก็บอกว่า "ผมไม่ได้ล้อเล่น ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้คือความจริง " เรารออะไรละก็รีบบอกถึงความรู้สึกของตัวเองกับอาจารย์ว่า
"อาจารย์รู้มั้ยค่ะว่าหนูรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับอาจารย์พยายามไม่คิดเพราะอาจารย์คืออาจารย์ แต่หนูก็ไม่รู้ว่าอาจารย์รู้สึกแบบเดียวกัน มันดีนะค่ะที่เรารู้สึกดีต่อกัน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ หากเรามาคบกับเพราะคนที่เสียหายคือตัวอาจารย์เอง "
"ผมทราบดีครับ แต่มันจะเป็นไรมั้ยหากให้เราได้เปิดใจคุยกันจริงๆในอีกสถานะนึงที่ไม่ใช่ นักศึกษากับอาจารย์ "
" เราต้องแอบน่ะเหรอคะ"
อาจารย์ก็เงียบไป แล้วเราก็เลยสรุปแบบแมนๆว่า
" ก็ได้ค่ะ ลองคุยกัน เดี๋ยวนี้มันก็ไม่แปลก "
อาจารย์ยิ้มแบบดีใจสุดๆเลย 55555555555 หลังจากวันนั้น เราก็คุยกับอาจารย์ทุกวันเลยค่ะ อาจาารย์เป็นคนดีมากใส่ใจทุกรายละเอียดทุกเรื่องของเรา วันหยุดว่างๆ เราก็ไปเที่ยวด้วยกันค่ะ แต่ไปแบบแอบๆ ไปเที่ยวต่างจังหวัดที่ห่างออกไปจาก ม. ไปดูหนัง กินข้าวทำทุกอย่างแบบคนเป็นแฟนกัน ทุกอย่างมันดีมากเลยค่ะช่วงเวลานั้นโคตรมีความสุขเลย จนปิดเทอมปี3 เราก็ห่างกันค่ะ ก็โทรคุยกันตลอด ทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนไม่ห่างกัน เปิดเทอมปี 4 กลางๆเทอมเรื่องของเราสองคนก็เริ่มจะไม่ใช่แค่เราสองคนที่รู้แล้วค่ะ เพื่อนในคณะเริ่มเม้ากัน ว่าเห็นเราไปกินข้าวดูหนังกับจารย์ ได้ยินถึงหูเราเราก็เลยไปคุยกับอาจารย์ ว่าจะเอายังไงต่อ แกก็บอกว่าอย่าไปแคร์เลย เราเป็นแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว ด้วยความที่เราเป็นห่วงแกกลัวแกจะผิดวินัยอาจารย์ของทางมหาลัย เราก็เลยตัดสินใจบอกเลิกอาจารย์ค่ะ บอกว่า
"ตลอดเวลามันดีมากเลยนะ ที่ผ่านมามันโคตรดี แต่มาถึงจุดนี้เราทั้งสองคงไปไม่ไหว หยุดก่อนดีมั้ยหากยังรักกันอยู่ยังไม่สายหากจะได้เจอกันอีก " อาจารย์ร้องไห้เลยค่ะ เราก็ร้อง เราก็บอกว่าที่ทำแบบนี้เพื่อเธอน่ะ ไม่อยากอยากให้เธอต้องมีประวัติไม่ดีเพราะเราเธอเข้าใจใช่มั้ย เพราะมันไม่ใช่แค่เราแล้วที่รู้ หากเราเรียนจบแล้วเธอยังไม่ไปมีใครเราไม่มีใครมันก็มีโอกาสที่เรายังได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมน่ะ"
หลังจากวันนั้น เราก็คุยกันในฐานะอาจารย์กับนักศึกษาเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจทุกครั้งที่เจอมันแทบขาดใจที่ต้องอดทน เราก็รู้สึกว่าอาจารย์ก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
ตอนนี้เรากำลังจะจบแล้วออกไปฝึกงานแล้วห่างออกมาจากมหาลัย ความรู้สึกมันก็ดีขึ้น ยังคิดถึงนะ ได้แต่คิดว่าหากถึงเวลาของเราคงจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม คบกันแบบไม่ต้องหลบๆซ่อนๆ ลำบากใจสุดๆเลยค่ะ
ปล.เรื่องเกรดหรือคะแนนอะไรเนี๊ยไม่ได้มีผลน่ะค่ะ 55555555555 แยกแยะค่ะ เรื่องเรียนก็เรียนความรักก็อีกเรื่อง อาารย์ไม่ได้ให้คะแนนพิสวาสอะไรเลยเที่ยงตรงสุดๆ
สุดท้ายนี้ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตามอ่านกันจนจบน๊า เราเพิ่งเคยเล่าเรื่องยาวๆครั้งแรกเลยเรียบเรียงไม่ค่อยถูก ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้เติมแต่งใดๆมันเกิดขึ้นจริงๆ ของเราจริงๆ
หากอาจารย์ได้อ่านคงรู้ว่าเป็นเรา อยากบอกว่า เรายังเหมือนเดิมน่ะ รักและคิดถึงเสอม