เข้าเรื่องเลยเนอะ

ย้อนไปเกือบ 5 ปีที่แล้ว ตอนนั้นอยู่ม.3 ใกล้จบแล้วเราก็มีแฟนค่ะเรียนชั้นเดียวกัน "รักมาก เราเป็นคนแรกของเขา เขาเป็นคนแรกของเรา" 18+ อ่ะ --
เรารักกันมากค่ะ ไม่เคยนอกใจกัน เขาเรียนต่อที่เดิม เราย้ายไปเรียนที่อื่น ยังรักกันดีค่ะยอนเย็นเขาก็มารับเราไปบ้านเขา กินข้าวไปส่งขึ้นรถกลับบ้าน ไปส่งบ้านบ้าง (เป็นคนแรกที่เราให้ไปส่งบ้านพ่อดุค่ะเรื่องผช.พ่อไม่โอเค) เป็นแบบนี้ทุกๆเย็น ช่วงเวลานั้นมันดีมากๆค่ะ
ตอนนั้นเล่นบีบีค่ะ เราเรียนอาชีวะน่ะ ปีหนึ่งนี้ฮอตมาก มีคนมาชอบก็เยอะแต่เรารักแฟนเขาค่ะ  
แล้ววันนั้นก็มาถึง .... เรานอกใจเขาคุยกับคนที่เราแอบชอบเป็นรุ่นพี่ในวิทลัย คนแรกเขารู้เขาโมโหมาก (คืออยู่ด้วยกันรอส่งเราขึ้นรถและรุ่นพี่โทรมานางกดรับโมโหเราขับรถออกไปเลย เราก็รู้สึกผิดมาก สักพักเขาขับรถมาหาเราอีกรอบบอกขอโทษที่ไม่ยอมฟังเหตุผลจากเรา) เขาเสียใจมากแต่ให้อภัยเรา เราก็คบกันต่อไป แต่เราก็ไปคุยกับรุ่นพี่คนอื่น เราไม่ค่อยได้สนใจแฟนเรา หงุดหงิดใส่นางบ้าง นางยอมเราเพราะรักเรา
วันนึง... รุ่นพี่คนนั้นมีปัญหากับเด็กต่างสถาบันโดนพักการเรียน เราเสียใจร้องไห้ที่จะไม่ได้เจอเขา พอเขามาเราก็ไปนั่งกินเบียร์คุยกับเขาและก็เพื่อน ดีใจแล้วก็เสียใจกลัวไม่ได้เจอเขาอีก ตอนนั้นคงเมาถ่ายรูปเขาตั้งเป็นรูปดิสบีบี (เชี่ยมากค่ะ) จากนั้นเรากับแฟนเราไม่ได้คุยกันอีกเลย เลิกกันทั้งๆที่ไม่ได้บอกเลยกัน เขาตามง้อ มาดักเจอเราหนีหน้าเขา ไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดเลย แล้วเรากับเขาก็หายไปจากวงจรชีวิตของเรา คบกันเกือบปีค่ะ

ช่วงที่เลิกกันเราก็มีแฟนน่ะ คบกันมา 2 ปี แต่มันเชี่ยมาก เชี่ยกับเราทุกอย่างไม่เคยจำได้เลยว่ามีความสุขไหม ตอนนั้นแฟนเก่าเราก็ถามเรื่องเราจากเพื่อนเราที่เรียนที่เดียวกับเขา ทักมาหาเราบ้างมาๆหายๆ เราก็ไม่ได้สนใจ จนเราเลิกกับแฟนคนปัจจุบันเราก็เริ่มโตเริ่มรู้สึกว่าไม่มีใครดีเท่าแฟนเก่าเราอีกแล้ว

เวลาที่เลือกกันไปเกือบ 4 ปี  ตอนปีใหม่ปีที่แล้วเราบังเอิญเห็นเขาขับรถผ่านรถเรา (ตั้งแต่เลิกมาไม่เคยเจอเขาเลยเห็นแต่ภาพในเฟช) ความรู้สึกเดิมๆกลับมา มันคิดถึง อยากกับไปหา เพราะเราโตขึ้นมากคิดได้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร
เราเรียนต่อปวส. เขาก็เข้ามหาลัยแล้ว เราตัดสินใจทักไปหาเขา เราก็เล่าให้เขาฟังว่าเราเจอเขาคิดถึงเขาอยากกลับไปคืนดี แต่เรารู้ว่านางมีคนคุยอยู่แล้ว เราก็เสียใจร้อนไห้น่ะ แต่เขาบอกเขาเลือกเรา พน.จะมารับเรา เราดีใจมากคืนนั้นก็ฝันหวานไป
วันต่อมาเขามารับเราที่บ้าน ไปบ้านเขาเจอแม่เขา
เขา : แม่จำได้ไหมว่านี้ใคร (เราสวัสดีพร้อมกับคิดในใจว่าแม่จำจำเราได้ไหม เราเปลี่ยนไปมากก็หลายปีแล้วอ่ะเนอะ)
แม่เขา : ใครอ่ะ
เขา : ก็...ไง
แม่เขา : (ยิ้ม) มันยังไงกันลูก
เขาพาเรามาบนห้องเขา พอเข้าไปบรรยากาศเดิมๆก็กลับมาค่อยทุกๆอย่างในห้องยังเหมือนเดิม เรากับเขานอนคุยกัน กอดกัน แล้วก็กิจกรรม18+ ตามประสาของเคยๆ 5555 ตกเย็นเขาก็ไปส่งเราที่หอแวะกินข้าวก่อนเข้าหอ เรามีความสุขมากความรู้สึกเหมือนตอนที่คบกันเลย เราคุยกับเขามาประมาณ 1 อาทิย์ วันนั้นวันศุกร์เขามาส่งเราที่บ้าน พูดกับเราคำนึงว่า "มันเร็วไปไหม" เราก็ไม่ได้สนใจอะไร จากวันนั้นคุยกันน้อยลงเราตัดสินใจถามหาเหตุผลจากเขาเขาบอกเขาติดเพื่อน เราไม่เชื่อถามอีกเขาก็บอกว่ามันเร็วไปไหมเราทิ้งเขาไปแล้วจะกลับมาคบกันง่ายๆหรอ ตลอด3ปีทำไมไม่ยอมกลับไปหาเขา เราไม่เชื่อถามเขาว่ามีคนอื่นหรอ จนสุดท้าย ...... เขาบอกเขาตกลงคบกับคนที่เขาคุยอยู่ก่อนหน้าเรา เราเสียใจมากถามหาเหตุผลเขาบอกว่าเขามาก่อนเรา ดีกลับเขาไม่เคยทำให้เขาเสียใจ ไม่เซ้าซี้แบบเรา คุยกันไม่ถึง1นาทีก็รู้เรื่องแล้ว
เราร้องไห้เสียใจมาก เราบอกว่าเราโตแล้วคิดได้แล้วจะไม่ทำให้เขาเสียใจอีก ที่เซ้าซี้เพราะว่ารัก กลับมาเถอะ ถ้าไม่รักแต่แรกจะมาทำแบบนี้กับเราทำไม ตอนนั้นเสียใจจนอยากตาย เขาพูดกับเราว่า เก็บน้ำตาไว้ร้องไห้ให้พ่อแม่เถอะ เขารอเรามา3ปี เราก็ต้องรอเขาได้ เราบอกว่าต่อให้10ปีเราก็รอ

ตอนนี้ผ่านมา 1 ปีแล้วค่ะ เราก็ยังรอเขาอยู่ รักเขาคนเดียว ปิดใจไม่ยอมมีใครเลย มีคุยเล่นๆบ้างแต่ไม่รู้สึกอะไรกับใครทั้งนั้น รอเขาอยู่ทุกวัน ช่วงนั้นก็ได้แต่ส่องเฟชเขา เขาลงรูปกับแฟนเขา ไปเที่ยวด้วยกัน (อิจฉาอยากให้คนนั้นเป็นเรา) เวลาเราโพสต์เพ้อๆถึงเขาแล้วเขาโพสต์หน้าเฟชเขาเกี่ยวกับที่เราโพสต์เราก็ดีใจนะที่เขายังอ่าน

เรื่องราวก็ประมาณนี้แหละค่ะ จบ !!!!

.......อยากขอความเห็นจากเพื่อนๆค่ะว่า นี่เรารักเขา หรือเราอยากเอาชนะใจเขาเพราะเราเจ็บมากไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเรา มันฝั่งใจ
ช่วยบอกเราหน่อยค่ะ เราสับสนมาก แต่เราก็ยืนยันไว้ตรงนี้เลยน่ะ ว่าเราจะรอเขาแม้จะไม่รู้ว่าจะมีวันที่เขากลับมาไหม

ขอบคุณที่อ่านจนจบ