แอบเล่นสูตรเดิม

Intro
.

ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าสองคู่หูอย่าง The Chainsmokers เป็นดีเจสองพี่น้องที่มาแรงและประสบความสำเร็จมากที่สุดในวงการเพลง ณ ตอนนี้เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะปล่อยซิงเกิ้ลไหนออกมาก็ฮิตติดชาร์ทตลอดๆไม่ว่าจะเป็น Closer , Roses , Don't Let Me Down และสองซิงเกิ้ลล่าสุดอย่าง Paris และ Something Just Like This ซิงเกิ้ลนำร่องอันมาจากอัลบั้ม Memories.... Do Not Open แอลพีชุดแรกของพวกเขาที่ผมจะหยิบมารีวิวในวันนี้ ก็ฮิตติดชาร์ทสามารถสร้างสถิติใหม่ในบิลบอร์ด 3 เพลงติดท็อปเท็นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว การที่พวกเขามีเพลงฮิตติดชาร์ตมากมาย ปกติผมติดฮิพฮอพมากๆแทบจะไม่ได้หยิบงานเพลงแนวอีดีเอ็มมารีวิวเล่าสู่กันฟังซักเท่าไหร่ แต่ผมค่อนข้างถูกใจกับเพลง Paris อย่างบอกไม่ถูกจริงๆ อาจจะชอบเพราะลูกเล่นที่มาแบบนิ่งๆไม่กระโชกโฮกฮากเหมือนเพลงอื่น เนื้อหาน่าสนใจประมาณว่ากูรู้สึกเบื่อกับโลกมากๆจนโหยหาความสุขในจินตนาการ นี่คือเหตุผลที่ผมเริ่มสนใจอัลบั้มนี้ขึ้นมาทันที




ฟังแล้วก็มารีวิวเล่าสู่กันฟังซักหน่อยกับ Memories.... Do Not Open บอกตรงๆว่าอย่าคาดหวังอะไรมากจะดีที่สุด เพราะงานเพลงชุดนี้สนองneedมาเพื่อความบันเทิงเริงรมย์ ต้องการเอ็นจอยแบบไม่มีอะไรต้องเสียโดยเฉพาะ ความแปลกใหม่ก็จัดว่าไม่มี คือเป็นงานป็อบอีดีเอ็มทั่วไปว่ากันแบบนั้นเลย ซิกเนเจอร์ก็ยังไม่ชัดเจน ฟังทั้งอัลบั้มแล้วผมยังแทบจับทางกับสิ่งเหล่านี้ไม่ได้โดยสนิทใจ เสพง๊ายง่ายจนเกิดความรู้สึกไม่แตกต่าง ยังไม่มีความรู้สึกวิเศษ เอาจริงๆซิงเกิ้ลที่ปล่อยออกมาอย่าง Paris และ Something Just Like This กลับกลายเป็นเพลงที่มีความดีงามมากที่สุดในงานชุดนี้แล้วล่ะครับ ประมาณว่าปล่อยของดีออกมาเป็นซิงเกิ้ลไปเสียแล้ว ไม่มีความพิสมัยมากพอกับซิงเกิ้ลเลยซักนิด พอมีเพลงที่ยังดูเข้าท่าอย่างแทร็คเปิดอัลบั้ม The One และ Bloodstream ที่พอจะมีความเจ๋งอยู่นิดๆให้ได้เห็นกันบ้าง แต่ก็ยังไปไม่สุดซักทีเดียว นอกนั้นกลับกลายเป็นการเล่นสูตรเดิม จนหลีกหนีความโหลในแนวเพลงเดียวกันไม่ได้จริงๆ สังเกตได้ชัดจากหลายเพลงเฉกเช่น It Won't Kill Ya ที่ยังแอบเหมือน Don't Let Me Down ในบางจุดโดยเฉพาะท่อน drop down แม้กระทั่ง Something Just Like This ที่มีชาวคณะColdplay มาร่วมแจมก็แอบคล้ายกับ Roses จับจุดได้ตั้งแต่แรกฟัง แต่ยังดีที่เพลงนี้มันมีโคลเพลย์ไงเนื้อหาเพลงเลยไม่แย่ไปกว่านี้


เนื้อหาก็กลวง แก่นสารแทบจะไม่มีมากนัก คอนเซปต์ยังไม่หนักแน่น แขกรับเชิญที่ถูกเชิญก็ไม่ได้ช่วยสอดประสานสไตล์ความต่างเข้าไปรวมกับเพลงได้ ว่าง่ายๆแทนที่จะเกิดความพิเศษและแตกต่างในแบบที่ควรจะเป็น กลับกลายเป็นว่าแบนราบซะงั้น ไม่ว่าจะเป็น Jhene Aiko หรือ Florida Georgia Line ในเพลง Wake Up Alone และ Last Day Alive ที่ถูกเชิญไปงั้นๆ ไม่แตกต่างจากการเชิญศิลปินป็อบมาฟีทเลย ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเสียดายมากๆที่ทั้งคู่ไม่สามารถดึงศักยภาพของแขกรับเชิญทั้งสองรายมาสอดประสานกับงานเพลงของตัวเองได้ หรือแม้กระทั่งแขกรับเชิญหน้าใหม่อย่าง Emily Warren และ Louane ก็ยังไม่มีวี่แววที่พวกเขาจะแจ้งเกิดจากงานชุดนี้ได้ เนื่องจากเพลงของเจ้าอัลบั้มนั้นกลับทำได้ไม่น่าจดจำ ครึ่งแรกพอไปวัดไปวาแต่ครึ่งหลังแทนที่จะเป็นไคลแมกซ์ยกระดับคนฟังมากเข้าไปอีก แต่พวกเขาไม่สามารถไปจุดนั้นได้ ลูกเล่นที่ใช้ยังไม่บิดพริ้วมากพอที่จะหลีกหนีความโหลไปได้ ออกแนวตันหมดมุกไม่รู้ว่าจะบิดพริ้วไปทิศทางไหนแล้ว นี่คงเป็นอีกอย่างที่ทำให้เพลงของเจ้าของอัลบั้มและของแขกไปไม่รอดทั้งคู่

Outro
.

สิ่งที่ชอบมากที่สุดในงานชุดนี้เอาง่ายๆเลยคือเพลงมันติดหู ติดหูมากพอที่จะพาเพลงฮิตติดชาร์ทได้สบายๆ แต่ด้วยความที่มันเสพง่ายง๊ายจนเกินไปนี่แหละ มันเลยลืมง่ายในระยะยาวแน่นอน ฟังหลายรอบก็มีเบื่อง่ายและจะถูกลืมซ้ำรอยกับเพลงที่ผ่านมาของพวกเขาที่ตอนนี้ผมแทบจะไม่ได้เปิดมาฟังซ้ำอีกด้วยซ้ำ เพราะเจอเพลงที่ดีกว่า ความที่ซิกเนเจอร์ไม่ชัดเจนนี่แหละที่อาจทำให้ทั้งคู่โดนเขี่ยบัลลังก์ด้วยซ้ำในซักวัน
Memories.... Do Not Open จึงเป็นงานเพลงที่เหมาะกับฟังฆ่าเวลา เป็นความบันเทิงที่เหมาะกับคนที่อยากจะเอ็นจอยโดยที่ไม่มีอะไรต้องเสียจริงๆ ให้แบบผ่านๆแต่ไม่เติมเต็มในความรู้สึกของเรา ใครที่ชอบฟังอะไรที่หนักแน่น มีเนื้อหาที่จรรโลงใจและเข้าใจหัวอกคน ไม่ขอแนะนำให้โดนงานชุดนี้ เว้นแต่ถ้าคุณไม่คิดมากกับการเสพความบันเทิง

ความทรงจำที่สองหนุ่มป้อนให้มาจึงเป็นความสุขอันแสนสั้น แต่ก็อาจจะไม่ถูกเปิดในอนาคตก็เป็นไปได้ ถ้าไม่รักกันจริง

Top Tracks: Paris , The One , Something Just Like This

Give 4.5/10



ฝากเพจรีวิวเพลงของผมด้วยครับ ไป Like กันเยอะๆ มีอะไรน่าสนใจเยอะแยะ >>> https://www.facebook.com/fungpaifungma/