เป็นการเขียนกระทู้แรกในชีวิตนะคะ ผิดพลาดประการใดอภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ดิฉันอายุ30ปี มีหน้าที่การงานที่ดี มีหน้าตาทางสังคม ครอบครัวญาติพี่น้องก็เป็นคนมีหน้าทางสังคมเช่นกัน
ครอบครัวดิฉันเป็นครอบครัวใหญ่ ค่อนข้างจะหัวโบราณ เข้มงวดกับลูกๆ หลานๆ เสมอ
แฟนดิฉันอายุน้อยกว่าฉัน ไป 5 ปี เขาไม่ได้ทำงาน พ่อแม่อยู่ต่างประเทศ(ทางยุโรป)ส่งเงินให้เขาใช้
เราพบกันจากการแนะนำของเพื่อน ๆ จากการพูดคุย การพบเจอกันบ่อยๆ เราจึงตกลงคบกัน โดยที่ทางบ้านดิฉันไม่รู้
เราเริ่มใช้ชีวิตร่วมกัน ดิฉันไปอยู่บ้านเขาเป็นครั้งคราว ดิฉันตั้งใจจะบอกที่บ้านเรื่องการคบกันของเรา
แต่ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างที่ยังไม่พร้อม ดิฉันอยากให้เขามีงานทำที่ดีเพื่อที่ทางบ้านเราจะได้ไม่ดูถูกเขา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทางญาติของฝ่ายชายนำเรื่องที่ดิฉันไปอยู่บ้านเขา ไปบอกที่บ้านดิฉัน
ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่า ครอบครัวดิฉันรับเรื่องนี้ไม่ได้ ทางบ้านโกรธดิฉันมากที่ทำให้เขาอับอาย ไม่ยอมพูดคุยด้วย
ทำเหมือนดิฉันเป็นแค่อากาศ ที่บ้านให้ดิฉันกลับมาเพื่อที่จะตกลงว่าจะทำอย่างไรต่อไป ดิฉันดีใจนะที่เขาเรียกไปตกลง
เราก็ได้นำผู้ใหญ่ฝ่ายชายมาคุยกับฝ่ายดิฉัน เราตกลงทำเรื่องขอขมาและทำตามพิธีโบราณ แต่ไม่ใช่การแต่งงาน
เป็นแค่การรับรู้และยอมรับของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เราคิดว่าเรื่องจะจบลงแค่นั้น แต่ไม่ใช่เลย พ่อแม่ดิฉันให้ดิฉันกลับมา
อยู่บ้านแล้วไม่ให้ออกไปไหน พูดโน้มน้าวให้ดิฉันเลิกกับเขา สาเหตุแค่เพราะเขาไม่มีงานทำ และคำพูดที่ญาติฝ่ายเขามาพูดให้ฟังแค่นั้น
แม้ว่าดิฉันจะแก้ต่างยังไงเขาก็ไม่ยอมรับฟัง เราทั้งสองพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไขให้ชีวิตดีขึ้น ทางญาติฝ่ายชายเขาก็ไม่รับรู้ในสิ่งที่เขาทำไป
ไม่มาสนใจเราเลย และทางครอบครัวดิฉันก็เหมือนฟังความข้างเดียวไปแล้ว โดยไม่ได้สนใจความรู้สึกของดิฉันเลย เราสองคนรักกันนะ
แต่ด้วยสาเหตุนี้ทำให้เราเริ่มไม่เข้าใจกัน และทะเลาะกัน
ที่เล่ามาดิฉันแค่อยากขอกำลังใจ อยากรู้ว่าใครเคยเป็นแบบนี้บ้างแล้วผ่านมันไปอย่างไร
ขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านเรื่องราวนะคะ. ขอบคุณมาก ค่ะ
การจะมีความรักทำไมอุปสรรคมันยากอย่างนี้...
ดิฉันอายุ30ปี มีหน้าที่การงานที่ดี มีหน้าตาทางสังคม ครอบครัวญาติพี่น้องก็เป็นคนมีหน้าทางสังคมเช่นกัน
ครอบครัวดิฉันเป็นครอบครัวใหญ่ ค่อนข้างจะหัวโบราณ เข้มงวดกับลูกๆ หลานๆ เสมอ
แฟนดิฉันอายุน้อยกว่าฉัน ไป 5 ปี เขาไม่ได้ทำงาน พ่อแม่อยู่ต่างประเทศ(ทางยุโรป)ส่งเงินให้เขาใช้
เราพบกันจากการแนะนำของเพื่อน ๆ จากการพูดคุย การพบเจอกันบ่อยๆ เราจึงตกลงคบกัน โดยที่ทางบ้านดิฉันไม่รู้
เราเริ่มใช้ชีวิตร่วมกัน ดิฉันไปอยู่บ้านเขาเป็นครั้งคราว ดิฉันตั้งใจจะบอกที่บ้านเรื่องการคบกันของเรา
แต่ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างที่ยังไม่พร้อม ดิฉันอยากให้เขามีงานทำที่ดีเพื่อที่ทางบ้านเราจะได้ไม่ดูถูกเขา
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ทางญาติของฝ่ายชายนำเรื่องที่ดิฉันไปอยู่บ้านเขา ไปบอกที่บ้านดิฉัน
ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่า ครอบครัวดิฉันรับเรื่องนี้ไม่ได้ ทางบ้านโกรธดิฉันมากที่ทำให้เขาอับอาย ไม่ยอมพูดคุยด้วย
ทำเหมือนดิฉันเป็นแค่อากาศ ที่บ้านให้ดิฉันกลับมาเพื่อที่จะตกลงว่าจะทำอย่างไรต่อไป ดิฉันดีใจนะที่เขาเรียกไปตกลง
เราก็ได้นำผู้ใหญ่ฝ่ายชายมาคุยกับฝ่ายดิฉัน เราตกลงทำเรื่องขอขมาและทำตามพิธีโบราณ แต่ไม่ใช่การแต่งงาน
เป็นแค่การรับรู้และยอมรับของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เราคิดว่าเรื่องจะจบลงแค่นั้น แต่ไม่ใช่เลย พ่อแม่ดิฉันให้ดิฉันกลับมา
อยู่บ้านแล้วไม่ให้ออกไปไหน พูดโน้มน้าวให้ดิฉันเลิกกับเขา สาเหตุแค่เพราะเขาไม่มีงานทำ และคำพูดที่ญาติฝ่ายเขามาพูดให้ฟังแค่นั้น
แม้ว่าดิฉันจะแก้ต่างยังไงเขาก็ไม่ยอมรับฟัง เราทั้งสองพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไขให้ชีวิตดีขึ้น ทางญาติฝ่ายชายเขาก็ไม่รับรู้ในสิ่งที่เขาทำไป
ไม่มาสนใจเราเลย และทางครอบครัวดิฉันก็เหมือนฟังความข้างเดียวไปแล้ว โดยไม่ได้สนใจความรู้สึกของดิฉันเลย เราสองคนรักกันนะ
แต่ด้วยสาเหตุนี้ทำให้เราเริ่มไม่เข้าใจกัน และทะเลาะกัน
ที่เล่ามาดิฉันแค่อยากขอกำลังใจ อยากรู้ว่าใครเคยเป็นแบบนี้บ้างแล้วผ่านมันไปอย่างไร
ขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านเรื่องราวนะคะ. ขอบคุณมาก ค่ะ