ย้อนหลังไปน่าจะนานพอดู คราวที่บ้านผมอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ พี่ น้อง และ ตัวเอง เหมือนเป็นปมอะไรบางอย่างสำหรับผมเองกับความเป็น " ลูกคนกลาง " ตอนเด็ก รู้สึกได้เลยว่า พ่อจะโอ๋พี่สาวมากเป็

คุณคิดว่า พ่อแม่รักลูกแบบลำเอียง จิงมั้ย เปนไปได้มั้ย เล้วความรุ้สึกของพ่อแม่ รู้ตัวมั้ย? แล้วในฐานะคนเป็นลูกควรทำตัวอย่างไร ให้พ่อแม่ปฏิบัติกับเราดีขึ้น ปล.ลูกอายุ 26 ปี ทำงานแถวบ้าน อยู่บ้านตลอด

แม่เราเป็นคนขี้โมโหแล้วหัวรุนแรงนิดหน่อยเวลาโมโหไม่ค่อยจะฟังใครเนื่องมันเกิดมาจากแฟนเราไม่รุ้จะวางตัวยังไงเพราะแม่เราทักไปหาแฟนแบบกะทันหันมากแล้วใช้คำค่อนข้างหยาบมากเราไม่ได้บอกว่าแม่เราไม่ดีแต่ที่เรา

หลังจากดูไทย-เวียดเสร็จดูคู่แดงเดือดต่อเมื่อคืนยิ่งเห็นความแตกต่างของกรรมการ สปิริตการเล่นในอาเซียนมันแย่ กรรมการก็แย่ไม่ต่างกัน  ผมว่ามันไม่น่าจะยากอะไรเลยนะกับการตัดสินให้มันอยู่ในกฏกติกา มีแต่

ใครที่มีลูก มากกว่าหนึ่งคน เคยลำเอียง รักลูกไม่เท่ากันไหมคะ หรือ ใครที่เคย เป็นลูก แล้วรู้สึกว่าถูกลำเอียง  มีคนมาบอกเราวันนี้ว่า เขาเป็นลูกคนกลาง ที่ถูกเก็บกด  ถูกมองข้าม ใครเคยมีประสบการณ์

ตามหัวข้อเลยค่ะ

สวัสดีค่ะท่าน หนูชื่อเฟิร์น อายุ 28 หนูเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะพ่อของลูกติดยาทิ้งหนูกับลูกไปมีครอบครัวใหม่ตอนนี้หนูอาศัยอยู่บ้านเช่ากับแม่ค่ะแม่ทำอาชีพเก็บของเก่าขายค่ะหนูยังไม่มีงานทำค่ะเพราะต้องเลี้ยง

มีสวัสดิการเรื่องบ้าน เป้าหมายบั้นปลายชีวิต คือปฏิบัติธรรมไม่จำเป็นต้องที่วัดตลอด สวดมนต์ ภาวนา ฟังธรรม นั่งสมาธิ  ถือศีลตามโอกาส สงบ สันโดษ ฯลฯ อดีต ปัจจุบันก็ปฏิบัติได้บางอย่าง หาบ้านพักคนชรา บ

เราทะเลาะกันแม่ทุกวันตลอดเวลาค่ะกับน้องคนกลางด้วยค่ะน้องชอบเถียงเราแม่ก็ชอบว่าเราตลอดทั้งที่เราไม่ผิดก็ตามส่วนเราก็ชอบเถียงชอบโมโหใส่เหมือนโมโหกับโมโหมาเจอกันเราพยายามที่จะไม่เถียวหลายรอบแล้วค่ะเรารู้