เราเคยคบกับเพื่อนสนิทตัวเอง เราคิดว่าเพราะความใกล้ชิดอะไรต่างๆ เราอยู่ข้างๆเขาตลอดทั้งตอนเลิกกับแฟน ก็อยู่ด้วยกันตลอด จนเขาบอกว่ารู้สึกดีกับเรา แต่เราคิดว่าคิดว่าเขายังลืมคนเก่าไม่ได้เขาอาจจะสับสนกับเรา ทีแรกเราก็ปฎิเสธเขาเรากลัวเสียเพื่อน แต่เขาก็พยายามเอาชนะใจเรา เพื่อนในกลุ่มก็เชียร์ จนเราใจอ่อนเริ่มเปิดใจ ทุกอย่างดีมากเรารักเขาแล้ว จนวันนึงเรามารู้ว่าเขาไปคุยกับคนเก่า เขาไม่แก้ตัวอะไรเลยพูดแต่คำขอโทษ เราเจ็บมากเสียศูนย์ไปเลย เสียทั้งเพื่อนทั้งแฟนแต่เราไม่เคยแสดงออกมาให้ใครเห็นว่าเราเสียใจเราไม่ร้องไห้ออกเพราะเราไม่อยากให้เขาและเพื่อนของเรา เห็นว่าเราอ่อนแอ ช่วงแรกๆหลังเลิกกันเขาพยายามขอโทษ พยายามจะมาเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม แต่เราก็ไม่อยากรับฟังรับรู้ ทำให้เขาเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนั้นเราโกรธมาก เขาก็เริ่มหายไป แล้วก็หายไปในที่สุด (แต่ยังติดต่อกับเพื่อนคนอื่นอยู่)เราคิดถึงเขาตลอดแต่ไม่แสดงออกมา เราทำให้ตัวเองดูมีความสุข ทำว่าเรามีชีวิตที่ดี เวลาผ่านหลายเดือน จนเราค่อยๆลืมเขาไป แล้วเราได้รู้ว่าเขามีแฟนมีความสุขมีชีวิตที่ดียิ่งทำให้เราตัดใจ มีวันนึงเขาโทรมาเราหัวใจเราเต้นแรงมาก ความรู้สึกต่างๆตีกันมั่วไปหมด เราคุยกับเขาเรารู้ว่าเขาเมาอยู่เราแน่ๆ แต่เราก็ดีใจที่เขาโทรมาก็ถามถึงแฟนเขาแต่เขาพยายามเปลี่ยนเรื่อง คุยกันไปเรื่อยๆก่อนจะวางไป แล้วเขาก็หายไปเลย เราคิดตลอดว่าวันนั้นเขาโทรเรามาทำไม เรากำลังจะลืมเขาได้แล้ว เราไปปรึกษาเพื่อนเราไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนเลยเราระบายทุกอย่างที่เก็บไว้ในใจออกมาให้เพื่อนฟัง เวลาผ่านไปเราก็พยายามเลือกจำแต่ความรู้สึกดีๆ เขาเองก็มีคนใหม่แล้วมีชีวิตที่ดีแล้วเราก็ควรจะเริ่มใหม่สักที แต่ทุกครั้งที่กินเหล้า ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวทุกครั้งที่เหงา ทุกครั้งที่นอนดึก ทุกครั้งที่ฟังเพลงเศร้า ทุกครั้งที่ผ่านไปที่เดิมๆ ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อเขา ทุกครั้งคุยกับเพื่อนเราก็ถามถึงเขาตลอด ความรู้สึก ความทรงจำทุกอย่างของเขาทุกอย่างจะไหลเข้ามาในหัวก็เลยไม่ค่อยกินเหล้า พยายามหาอะไรทำตลอด ไม่อยู่คนเดียว   ลองคุยกับคนอื่น จนเราคิดว่าเราคงลืมเขาได้แล้ว จนวันนี้เราไปเจอโพสนึงว่าเขาเลิกกับแฟน ทำเหมือนดึงเรากับไปที่เดิมอีกแล้ว เราควรทำยังไงดี