คือตอนนี้เราก็เรียนคอร์สเดียวกับเขานะ เราเคยนั่งกับเขาเเค่ครั้งเดียวตอนนี้นั่งคนละที่เเล้วเรารู้สึกผูกพันธ์กับเขามากไม่ใช้เราชอบเขาที่หน้าตาเเต่อย่างใด
เขาหน้าตาธรรมดา เเต่เรารู้สึกจิตเราผูกพันธ์กับเขามากเหมือนเคยรู้จักกันเเบบเหมือนเราสนิทกันทั้งที่เราพึ่งรู้จักเราคุยกันครั้งเเรกก็โอเคมากเข้ากันได้
ณ ตอนนั้น เขานิสัยดีมากชวนเราคุยเรารู้สึกคิดถึงเขามากจริงๆทำไมถึงเป็นอย่างงั้งไม่รู้ เราเจอเขาครั้งเเรกวันที่ 12 เมษายน ณ ถึงวันนี้ผ่านมา 6 วันเราคิดถึงเขาทุกวันเราไม่เข้าใจเหมือนกัน วันนี้เราเดินกลับออกจากห้องเห็นเขาหันมามองเรา ตอนเเรกเราก็ไม่รู้เขามองเราเราออกมากจากห้องเเล้วมองไปด้านหลังที่มองเราปรากฎว่าเป็นเธอที่เคยนั่งด้วยกัน เรารู้สึกดีมากเวลาตอนที่นั่งใกล้เขา พยาพยามห้ามใจไม่ให้คิดถึงเวลาคิดถึงเเล้วเเบบเจ็บปวดรู้สึกเเค่รู้จักครึ่งวันทำเราคิดถึงมากไม่หายเป็นเพราะอะไรไม่รู้ เเต่สิ่งหนึ่งคิดว่าเขานิสัยดี ชวนเราคุย
เเต่ก็ไม่น่าจะคิดถึงเขาขนาดนี้