สวัสดีค่ะ เราชื่อเบลนะ แฟนเราชื่อแจ็ค นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดไปก็ขออภัยเด้อออ่
ค่ะเริ่มเลยเนาะ
    เรากับแฟนเคยคบกันครั้งแรกตอนเราอายุประมาณ13-14 เค้าแก่กว่าเรา1ปี เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน เค้าไม่ใช่คนน่าตาดีอะไรมากมาย แต่ตอนนั้นเรามองเค้าว่าน่ารักนะอวบๆ ตาโตๆนัยตาสีน้ำตาลอ่อน คบได้สักพักก็เลิกกันไปเพราะเราคบซ้อน ด้วยความที่เราเด็กด้วยแหละ
- หลังจากเลิกกันไป เค้าก็กำลังจะจบ ม.3 แล้วก็จะย้ายไปเรียนเทคนิค เราก็ขอให้เค้าอยู่ต่อนะแต่เค้าเลือกที่จะไป (ตอนหลังเค้าบอกว่าถ้าเรายังคบกับเค้า เค้าก็คงจะอยู่ต่อ) และหลังจากเค้าไปเรียนเทคนิคสิ่งที่เรากลัวคือ กลัวเค้าเรียนไม่จบมีเรื่องทะเลาะกัน ตีกัน แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ หลังจากเค้าเรียนไม่จบเรา2คนก็ไม่ได้เจอๆไม่ติดต่อกันอีกเลย คือหายไปจากชีวิตของกันและกันเลย พอมารู้อีกทีคือมาเจอเค้าในเฟชบุค เค้าก็มีคนใหม่ไปแล้วเราก็มีแฟนอยู่แล้วเหมือนกัน แรกๆก็มีทักทายกันสารทุกสุกดิบบ้าง บางครั้งเราเองชอบไปเรียกเค้าว่าที่รัก คิดถึง งั้นงี้ (คือกวนตีนไง)ทุกอย่างก็เป็นปกติดี จนวันนึงเค้าก็ทักมาคุยเล่นเค้าก็เลิกกับแฟนเค้าไปแล้วทะเลาะกันมั้ง และช่วงนั้นเราก็ทะเลาะกับแฟนเราด้วยเหมือนกันเลยทิ้งแฟนเรามาคบกับพี่แจ็คตอนนั้นอยู่มหาลัยปี2 ทุกอย่างเหมือนจะโอเคนะ แต่มันก้ไม่โอเค เพราะตอนนั้นเรามีความคิดที่แบบว่า เทอรักเราเทอเป็นผู้ชายเทอต้องเลี้ยงดูเราดิ่ แค่กินข้าวยังต้องแชร์เลยหรอ ซึ่งพี่แจ็คเค้าก็ทำงานเงินเดือนมันก็น้อยค่าใช้จ่ายเค้าก็เยอะ เราก็เลยเลิกกันไปเพราะความไม่เข้าใจกัน
(พอเลิกกันปุ๊บก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามาเราไม่รู้หรอกว่าเพราะนางด้วยหรือป่าวที่ทำให้เราเลิกกันแต่คิดว่าใช่แหละ ช่างแหอะหน้าตาเหมือนหมาอ้ะ ขี้ด้วยเราตั้งสถาณะกับพี่แจ็คเค้าไว้ในเฟชบุค คือนานแล้ว อีนี่เค้าก็ไปโพสแบบว่า อ่าวมีแฟนแล้ว? อะไรทำนองนี้ พอละพูดละขึ้น ไม่อยากเล่าถึงอีพญาหมากัด อีอุ้ม อุปส์ขออภัยพูดไม่เพราะ อิอิ พอเนาะ)

อ่าวถึงไหนละ   ............. อ่อ เลิกกันครั้งที่2นะ    อ่าา พอเราเลิกกับเค้าแล้วเราก็เหงาอ้ะ เราก็เลยกลับไปคบแฟนเก่าเราอีกก่อนหน้านี้เพราะเค้าก็ยังรอเราอยู่ ทุกอย่างก็ปกติเหมือนเดิม เราคบแฟนเก่า ส่วนเค้าซักพักก็มีแฟนใหม่
ตอนนี้เราอยู่มหาลัยปี3แล้วนะ เราก็เลิกกับแฟนเก่าเราชื่อโต้เค้าเป็นคนไม่ดี เดี๋ยวว่างๆจะมาเล่าเรื่องโต้ให้ฟัง สุดจริงคนนี้
อ่ะต่อ พอเลิกกับโต้ เราก็ใช้ชีวิตล่องลอย มีแฟนใหม่ไปเรื่อยๆคบซ้อน โดนจับได้อีรุงตุงนังไปหมด แต่ไม่เคยรักใครเลยซักคน จนผู้ชายด่า (จิตใจทำด้วยอะไร มีหัวใจบ้างมั้ย) เราก็ไม่แคร์ค่าาาาา 5555 ก็แค่อยากรู้บวกกับความเจ็บปวดที่โต้ทำไว้กับเราเราเลยกลายเป็นคนแบบนี้ (กระทู้หน้าเล่าเรื่องโต้ดีกว่า)
ต่อนะ วันนึงเราก็เล่นดฟชอยู่ดีๆก็ไปเห็นเฟชพี่แจ็คเข้า เห็นเค้าโพสรูปเข้าโรงบาลมีเข็มฉีดยาคามืออยู่ เราก็เลยทักเค้าไปจากที่ไม่เคยคุยกันเลยนานมากกก เค้าก็บอกว่าเค้าไม่สบาย เค้าดีใจที่เราทักเค้าไป เราก็ดีใจเหมือนกันที่เค้ายังอยากคุยกับเรา จากนั้นเราก็คุยกันงุ้งงิ้งๆตามประสา เราก็เลยชวนเค้ามาเที่ยวที่ห้องเรา เจอกันอีกครั้งเราสองคนเขิลกันหว่ะ555 ประหนึ่งเหมือนจีบกันใหม่ๆ พอคุยเล่นซักพักเราก็รู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว เราเลยเฟลไปเลยแล้วเย็นวันนั้นเราก็ไม่ติดต่อพี่แจ็ค นั่งรถไปต่างจังหวัดไปเที่ยวหาแฟนน้อยเรา อุอุ (ตอนนั้นคบเยอะเรียกว่าแฟนน้อยละกันนะ)  เค้าก็ทักมาว่าแหม่ลืมพี่เลยนะ ไม่ทักกันเลย อะไรงี้  เราก็งงอ้ะ สุดท้ายนางมาบอกเราว่านางเทแฟนนางจ้าแล้วก็มาคบกับเราอีก  เปนไงสวยยยยยไปอีก
กลับมาครั้งนี้ เราก็โตแล้ว เรากำลังจะขึ้นปี4แล้ว ความคิดเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ว่าอะไรไม่ดีเราก็ควรที่จะไม่ทำ แล้วจริงจังกับชีวิตได้แล้ว เราเลยเลิกกับผู้ชายทุกคนที่เรามี (ปาดน้ำตาแปป เสียดาย5555 ล้อเล่น) ตอนนั้นเกือบตายเหมือนกันนะมีคนนึงบอกจะเอาปืนมายิงเราอ้ะ เราเลยบอกพี่แจ็ค เค้าก็เลยมารับไปนอนหอ พอเช้ามาเราก็กลับห้องเราแต่ประตูห้องเราโดนใส่กลอนจากข้างนอกจ้าคือ อีแฟนน้อยคงบุกมาตอนกลางคืนละมั้งดีนะกูไม่อยู่ แล้วเราก็เลยโทรไปหาเค้าบอกเลิกแล้ก็ขอโทด จากวันั้นมาเราก็คบกับพี่แจ็คเค้ามาดูเเลเราตลอด มาอยู่เป็นเพื่อน กลับมาครั้งนี้มันดีมากๆเลย มันมีความคิดถึง มีความเป็นผู้ใหญ่ มีความเป็นห่วงเป็นใย เทคแคร์ดีเว่อ ไม่สบายก็เช็ดตัวให้ ยอมเราทุกอย่าง จนราคิดว่า เออนี่แหละวะผัวกูกูเอาคนนี้แหละหยุดที่คนนี้ จากนั้นเราก็ทำทุกอย่างเพื่อให้ที่บ้านยอมรับเค้า เอาเค้าเข้าบ้าน ถึงแรกๆครอบครัวเราจะรับไม่ได้ แต่เราก็พยามอ่ะเพราะเราคิดว่า ในซักวันหนึ่ง เรากับเค้าก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี เราเอาเค้ามาอยู่ในชีวิตเราตลอด เราติดเค้ามากๆๆๆๆๆๆ  ทำอะไรก็ทำด้วยกัน ไปไหนไปด้วยกัน  ถ้าเราสิงเค้าได้เราก็จะสิงอ้ะ ก็คนมันรักง่ะจุ๊บๆ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆแฟนกันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้างเนอะ ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงอ้ะ เราก็มีความเอาแต่ใจอยู่มาก อะไรๆเราก็ใช้ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แล้วเราก็ชอบคิดว่าเค้าไม่เคยรักเราเลย เพราะเค้าเปป็นคนไม่ค่อยแสดงออก แต่ในทุกวันสำคัญมีเซอไพร์ตลอดนะ
อย่างว่าละ มนุษย์เมนอ้ะเนอะ นิดหน่อยก็เก็บมาคิด หลังๆนี้เค้าทำงานไป เรียนไปด้วย เวลาพักผ่อนค่อนข้างน้อยเราก็รู้แหละ เห็นเค้าเครียดๆเราก็ไม่ชอบ ชอบชวนทะเลาะ แล้วก็มาถึงวันที่10เมษา2560 เค้าก็มาบอกเราว่าเค้าจะขายบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วมาซื้อกรุงเทพเค้าจะเอาเเม่เค้าแล้วเอาน้องมาอยู่ด้วย เราก็แค่คิดแล้วก็ถามไปว่า แล้วเทอจะไปอยุ่นู้นไม่อยู่นี่แล้วหรอ เราหมายถึงห้องเรา เค้าบอกอืม เราก็เลยถามต่อว่า ถ้าเราต้องห่างกัน แล้วเราจะเลิกกันมั้ย เค้าก็ไม่ตอบ เราก็แค่น้อยใจอ้ะเราก็เลยร้องไห้เค้าก็ทำท่าเหมือนอารมเสียแล้วก็หลับไป  เราโมโหเราเลยตบหน้าเค้าเพราะเราน้อยใจ แฟนร้องไห้เค้ายังหลับลงอีกหรอ   เค่าก็บอกเราว่านี่เราหลับแล้วนะเราเหนื่อย แล้วเทอไม่คิดจะไปอยุ่ด้วยกันเลยหรอ เทอตบเราเทอพลาดแล้วแหละ แล้วเค้าก็เลิกกับเราไปเลย เราพยามง้อเค้า อะไรที่เราพอจะทำได้เราก็ยอม พยามพูดดีๆ แต่เค้าก็บอกว่า พอได้แล้ว ไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว ก็ไม่รู้จะทำไงดี ใครมีวิธีมั้ย?  ถ้าแจ็คมาได้เข้าอ่าน เบลอยากบอกแจ็คว่าเลิกใจร้ายกับเราได้แล้วนะ ง้อแล้วก็รู้จักหายบ้างเหอะ พูดอยู่ได้ ไม่ๆๆ ไม่เหนื่อยหรอ ......ตอบไม่ไปเหอะ กูจะง้อให้ตายไปข้างนึงเลย .......รักน๊ะคนใจร้าย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ