ผมก็เป็นผู้ชายหนึ่งคนครับที่ติดเที่ยว ติดเพื่อน ใช้เงินเก่ง สิ้นเดือนแทบไม่มีจะกิน
แฟนอยากไปไหน อยากไปกินอะไร ผมก็ไม่มีเงินเลย
ผมกับแฟน คบกันมา เขาทนนิสัยแย่ๆ ของแบบนี้ก็มานานซักพัก ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยครับ
ผมก็ยอมรับผิดครับ ว่าช่วงนั้น ได้แต่รับปากว่าจะแก้ตัว แต่ก็ไม่เคยทำมันเลย
จนมาวันหนึ่ง เขาได้หายไป บล็อคเบอร์ ไม่อ่านข้อความของผม ผมเป็นห่วงเธอมาก
ผมนอนไม่หลับทั้งคืน จนเขายอมคุยกับผม เขาบอกเธอเหนื่อยที่ผมเป็นแบบนี้
ไม่เคยปรับปรุงตัวอะไรเลยตามที่รับปากไว้ เขาบอกเขาก็รักผมนะแต่ความทุกข์ใจมันมีมากกว่า
และเขาก็ได้จากผมไป ผมใช้เวลาอยู่หลายวันนั่งคิดทบทวนเรื่องต่างๆ จนผมคิดได้ ว่าผมต้องใส่ใจแฟนผม
ให้มากกว่านี้ ชัดเจนในเรื่องต่างๆให้มากกว่านี้ รักแฟนให้มากกว่านี้
ดูแลแฟนให้มากกว่านี้ ปรับปรุงนิสัยแย่ๆ ให้มันดีขึ้น แต่...มันสายไปแล้วครับ
เขาไม่คิดที่จะกลับมาหาผมแล้ว ผมเพิ่งเข้าใจในความรักจริงๆ ในวันที่สายไปแล้วครับ
ผมอยากให้เขากลับมามาก ถ้าเขากลับมาผมสัญญาว่าผมจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น
ผมหมดหนทางแล้วจริงๆครับ