คือผมแอบชอบน้องที่ทำงานคนนึง  ตอนแรกน้องเขาก้ไม่รุ้หรอกว่าผมชอบ  ผมหาเฟสน้องเขาแล้วแอดไป  จนได้เริ่มคุยกันในเฟส
น้องเขาก็ถามผมว่าอยากรุ้จักเขาทำไม  ผมก็บอกไปว่าผมชอบน้องเขา เขาก็บอกว่าผมคิดผิดแล้ว คนอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะไม่ไปชอบ
เราคุยกันในเฟสคอลกันประจำ  แล้วก็ได้ไปเที่ยวไปทำบุญด้วยกัน ไปกินนุ้นนี่ อยุ่หลายครั้ง อยากไปใหนผมก็พาไป ทำเหมือนกับเปนแฟนกัน
แต่เวลาผมพูดหวานใส่ก็จะโดนขัดตลอด ผมคิดในแง่ดีคือน้องเขาเปนผุ้หญิงไม่ค่อยหวาน ถ้าในแง่ร้ายเขาคงไม่มีใจ
เขาบอกว่าเขามีลูกแล้วผมก็สตั๊นเหมือนกัน แต่ผมก็รักเขาผมรับได้
บางทีก็คิดว่าเหมือนเขาไม่อยากให้จีบรึป่าว ผมก็เลยไม่ค่อยพูดนองจีบ เลยต้องออกแนวกวนตรีนไป
เวลาผมพูดอะไรไปไม่เข้าหูเขาก็จะเงียบไม่คุยกะผมตัดสายผมทิ้ง บางทีผมน้อยใจผมก็ต้องหายเอง แล้วก็ง้อเขาต่อ
ผมก็เปนคนพูดไม่เก่งขี้อายด้วยซ้ำแต่ผมก็พยายามหาเรื่องมาคุย บางทีผมเงียบก้ตัดสายผมทิ้ง  
เขาคุยกับคนอื่นผมก็มีน้อยใจนะแต่ลืมไปว่าผมไม่มีสิทอะไรไปหึงเขา  หลายๆครั้งเหมือนทะเลาะกันเหมือนจะไม่ได้คุยกันอิกเหมือนความสัมพันจะจบลง
แต่ผมก็ทักไปง้อนะ คือประมานว่าคนนี้ไช่ผมจะไม่ปล่อยมือง่ายๆ ถามว่าเหนื่อยใหมก็เหนื่อยนะ ท้อบ้าง แต่ยังมีแรงง้ออยุ่
หวังว่าสักวันเขาจะรักเราบ้าง แต่ก็ยังเหมือนกับไม่ใกล้สักที