สวัสดีค่ะ นั่งคิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้ดีไหม แต่ตอนนี้รู้สึกอึดอัดใจจนทนไม่ไหวแล้ววว จะทำอะไรก็ดูไม่สบายใจไปซะทุกสิ่งอย่าง
ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราอายุ 24 ปี ทำงานแล้ว รู้จักผชคนนี้ผ่านออนไลน์ เป็นคนสิงคโปร์ อายุ 27 ปี ทำงานธนาคาร ซึ่งจริงๆเรามีเพื่อนจากที่นี่แล้วเจอกันจริงๆเวลาไปเที่ยวประมาณ 3-4 คนได้ วันแรกคุยกันก็ตลกเลยค่ะ ทักทายถามนู่นนี่นั่น บลาๆๆ เค้าบอกถ้าเราอยากไปเที่ยวเค้าจองตั๋วให้ได้นะ แล้วเค้าอาสาเป็นไกด์พาขับรถเที่ยว ซึ่งเราเคยไปเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว เราก็แบบหยั่งเชิงว่าพูดจริงรึป่าว ถ้าจองเราก็ไปนะ 5555 หลังจากนั้น 3 วันค่ะ เราก็ได้ตั๋วเครื่องบินมา เราคุยกันทุกวันแทบจะตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ค่ะ ทั้งแชททั้งวีดีโอคอล เป็นแบบนี้ประมาณเกือบ 2 อาทิตย์ บอกเลยว่าช่วงนั้นคือเหมือนชีวิตอินเลิฟมาก เค้าดูแสดงความเป็นห่วงเป็นใย ดูใส่ใจ อยู่ไหนทำอะไรคือรายงานตลอด หัวใจพองโตนิดๆเลยค่ะ จนใกล้วันเดินทางเค้าถามเราจะพักที่ไหนอะไรยังไง เค้ายินดีจองให้นะ อยากให้เราอยู่โรงแรมที่ค่อนข้างปลอดภัยและเดินทางสะดวก เผื่อว่าเวลาที่เค้าทำงานเราจะได้ไปไหนมาไหนสบายๆ สรุปเค้าก็จองโรงแรมใจกลางเมืองให้ค่ะ ซึ่งราคาก็ไม่ใช่ถูกๆเลยนะคะสำหรับสองคืน อ้อลืมบอกเราไป 3 วัน 2 คืน
แล้ววันเดินทางก็มาถึง...
วันแรกเค้ารีบเลิกงานมารับเราที่สนามบิน ซึ่งปกติงานเค้าจะยุ่งมาก เลิกดึกต้องไปเจอลูกค้าตลอด เท่าที่สังเกตเพราะเค้าเป็นคนค่อนข้างที่จะบ้างานนิดนึง วนกลับมาต่อค่ะ เจอกันที่สนามบินปุ๊บเค้าก็พาเราไปเช็คอินที่โรงแรม จากนั้นเราก็ไปที่เที่ยวกันสองสามที่ ซึ่งเพื่อนเราฝากซื้อกระเป๋าค่ะ เค้าก็เลยพาเราไปห้าง ไปถึงเราก็หาแบบที่เพื่อนเราฝากซื้อ สรุปของเพื่อนได้มาแล้ว เราก็ดูๆเผื่อของเราลองสะพายลองเปิดดู ซึ่งมีใบนึงเราสะพายแล้วเค้าบอกใบนี้สวยนะดูเหมาะกับเรา เราก็แบบอืมๆสวยอยู่ (คิดในใจแต่ราคาก็ค่อนข้างแพง) เราก็วางไว้คืนเหมือนเดิม 555 กำลังไปจ่ายตังค่ะ เค้าถามว่าเราไม่ซื้อให้ตัวเองหรอ เค้าบอกใบนั่นที่สะพายมันเหมาะมากจริงๆนะ ไม่ซื้อแล้วเดี๋ยวกลับบ้านไปก็เสียดายที่ไม่ยอมซื้อ เค้าบอกเราชอบไหม เราบอกก็ชอบ เค้าบอกโอเคเดี๋ยวเค้าซื้อให้เอง เราแบบเห้ยย!! ไม่เป็นไร แต่เค้าบอกไม่เป็นไรๆๆ สรุปได้กระเป๋ามา 1 ใบ ชะเอิงเงิงเงย จากนั้นเค้าก็ขับรถไปที่ garden by the bay เพื่อพาเราไปดูโชว์กับดินเนอร์ที่นั้น ซึ่งมื้อนี้เค้าก็จ่ายอีกค่ะ จากนั้นก็กลับ รร. เค้ามาส่งหน้าห้องแล้วก็กลับไป
วันที่สองเรานัดกัน 9.30น. วันนี้เค้าลางานมาเพื่อพาเราไป uss เค้ามารอเราอยู่ที่ lobby จากนั้นก็ขับรถกันไปที่ uss แวะทานมื้อเช้าจากนั้นก็ซื้อตั๋วเข้าไปเล่นใน uss ซึ่งตามเคยค่ะ ทุกอย่างเค้าจ่ายหมด แต่วันนี้โชคไม่ค่อยดีฝนตกทั้งวัน เล่นไปหลบฝนไป แต่มีความสุขมากค่ะ รู้สึกเรื่มสนิทกันมากขึ้น จนช่วงบ่ายๆฝนตกหนักมาก เค้าเลยตัดสินใจซื้อร่ม ซึ่งจริงๆเค้าจะซื้อตั้งแต่แรกแล้วแต่เราบอกไม่เป็นไรหรอกมันตกแปบๆ ซีนคู่รักเดินกางร่มก็มาสิคะ 5555 เค้าโอบไหล่เราตอนเดินตลอดเวลา จากนั้น ก็ขับรถไปทานข้าวเย็นกันตลอดเวลาเค้าก็จับมือเราขณะขับรถไปตลอดทาง พอถึงร้านอาหารเค้าก็คอยดูแลไม่ว่าจะเติมน้ำ ตักอาหาร โอ้ยยย ฟินหน้าบานเป็นกะละมังค่ะ ทานข้าวเสร็จเราก็ไปช้อปปิ้งกันต่อ เค้าจับมือ โอบไหล่ โอบเอวเราตอนเดินตลอดเวลา ความรู้สึกตอนนั้นมันดูอบอุ่นแล้วก็รู้สึกดีมาก คืออ่านมาถึงตรงนี้บางคนอาจจะคิดว่าถึงเนื้อถึงตัวไวไป จริงๆเราก็แอบคิดแบบนั้นค่ะแต่ความรู้สึกเรามันบอกว่าเราสามารถไว้ใจเค้าได้ กลับมาวนเรื่องช้อปปิ้งของเราต่อค่ะ ไม่ว่าเราจะซื้ออะไรเค้าก็จ่ายให้เราตลอด แล้วตอนนี้เรากำลังไปหากระเป๋าให้เพื่อนอีกแล้วค่ะ 555 ก็แบบที่นางจะเอามันยังหาไม่ได้ สรุปของเพื่อนไม่ได้ ได้ของเราหลับมาแทนค่ะ เค้าบอกไหนบอกว่าจะซื้อกระเป๋าสตางค์ไง เราก็แบบบอกไปว่าตั้งใจจะซื้ออยู่แหละแต่พอดีมัวแต่หาของเพื่อน ทีนี้เค้าก็เลยเดินพาเราไปโซนกระเป๋าสตางค์ หยิบใบที่เรากำลังหยิบแล้วบอกว่าใบนี้สวยนะ เราก็หยิบมาดูราคาก็แพงนิดหน่อยแต่เราโอเคเหมือนเค้าจะรู้ค่ะ เค้าบอกใช้ทุกวันซื้อไปเถอะ แล้วเค้าก็บอกพนักงานให้เอาใบใหม่มา ถึงตอนจ่ายเงินเราหยิบตังค์เราออกมาละเค้าบอกไม่ต้องให้เค้าจ่ายเถอะเผื่อพรุ่งนี้เค้าลางานมาหาเราไม่ได้ จากนั้นก็ไปช้อปกันต่ออีกที่ค่ะ ขับรถไปก็เหมือนเดิมเค้าจับมือเราตลอดเวลา อ้อ มีบางทีที่เพื่อนโทรเข้ามาเค้าก็คุยต่อหน้าเรานะคะ ไม่ได้ดูมีปิดบังหรืออะไร อีกอย่างเราก็ฟังออกเพราะเค้าพูดภาษาอังกฤษ ต่อเรื่องช้อปปิ้งค่ะ ห้างที่เราไปคนค่อนข้างเยอะมากกก และก็จะมีแต่พวกคนอินเดีย เค้าจับมือเราไม่ปล่อยเลยค่ะ คอยถือของ คอยระวังคนอื่นที่เดินสวนเรา คิดในใจไม่กลับไทยพรุ่งนี้ได้ไหม 555 จากนั้นเค้าก็มาส่งเราที่ รร. ค่ะ เหมือนเดิมมาส่งที่หน้าห้องแล้วก็กลับไป พอมาถึงเราก็จัดการเก็บของที่ซื้อมาค่ะ แล้วเค้าก็แทสเซสมาว่า"ขอบคุณสำหรับวันนี้ขอให้มีความสุขกับเวลาที่เหลือในสิงคโปร์" จากนั้นก็คุยกับไปสี่ห้าข้อความ เค้าบอกจริงๆอยากชวนเราไปดื่มกาแฟต่อ แต่เห็นเราดูเหมือนเหนื่อยๆ เลยไม่กล้าชวน เราก็แบบ อ้าวทำไมไม่บอก จริงๆเราอยากดื่มกาแฟตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วแต่คนมันเยอะเลยขี้เกียจรอ เค้าบอกไม่รู้ว่าจะได้ใช้เวลากับเราอีกเมื่อไหร่ ถ้าเราอยากไปดื่มเค้าจะขับรถกลับมารับเรา ยังไงล่ะคะ ไม่ต้องคิดนานเลยใจอยากจะไปอยู่แล้ว ตอบตกลงไปโลดจ้า 5555 แต่เราอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้าน ใจกล้าป่ะล่ะ โนเมคอัพ ใส่แว่น ผมยุ่งนิดๆ ไปดื่ม starbuck ด้วยสภาพนี้ 555 เค้ามารอเราสักพักที่ lobby จากนั้นเราก็เดินไปร้านกาแฟค่ะ เดินจับมือกันไปคุยกันไป ฟินปรอทแตกกกก ใช้เวลาอยู่ที่ร้านกาแฟประมาณเกือบ 3 ชม.ได้ คุยกันเรื่องส่วนตัวมากขึ้น เค้าเล่าเรื่องเพื่อนเรื่องแฟนเก่าให้เราฟัง จนเรามาดูนาฬิกาอีกทีมันเกือบจะตีสามแล้วเลยบอกกลับเถอะ เพราะพรุ่งนี้เค้าต้องทำงาน แต่ระหว่างทางที่เดินกลับเราดันรู้สึกเกิดความกังวลแล้วก็ใจหายที่พรุ่งนี้เราจะกลับแล้ว เลยถามเค้าไปประมาณว่าแบบคุณคิดยังไงกับเรา เค้าก็แบบรู้สึกว่าเราเป็นผญที่ดี แต่คือมันไม่ตรงกับสิ่งที่เราอยากรู้ไง เค้าบอเวลามันสั้นแค่สามวันอะไรแบบนี้ คือจริงๆเราแค่อยากจะรู้ว่าเค้าจะคิดที่จะคุยจริงจังกับเราไหม แล้วการกระทำที่เค้าทำมันทำให้เราหวั่นไหวไม่ใช่น้อย สรุปเราก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน เพราะด้วยเราเองก็ไม่กล้าที่จะถามเค้าไปตรงๆ จริงๆสาเหตุที่เราตัดสินใจออกไปดื่มกาแฟก็เพื่อที่จะพูดเรื่องนี้ด้วยเพราะเราอยากคุยแบบต่อหน้ามากกว่าแชทผ่านข้อความ สรุปก็เดินมาส่งที่ รร. แต่ไม่ได้ขึ้นไปนะคะ แล้วก็แยกย้ายกัน วันรุ่งขึ้นเค้าบอกเค้าจะลองคุยกับหัวหน้าว่าจะขอเลิกไว แต่มันดันไม่เป็อย่างที่คิด หัวหน้าไม่อนมุติค่าาา !! เค้าก็แบบโทรมาขอโทษเราว่าแบบเค้าก็ไม่รู้จะทำยังไง เราก็แอบเฟลนิดๆ แต่ก็บอกไปว่าไม่เป็นไรเราไปสนามบินเองได้ สรุปวันนั้นเราก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยของเรา ซึ่งก็ไม่ได้คุยกันมากเพราะเค้าก็เหมือนงานจะยุ่ง จนเรากลับมาถึงไทยคืนนั้นเค้าออกไปทานข้าวกับเพื่อนก็มีส่งรูปมาให้เราดู หลังจากนั้นเราก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไป เราคุยกันน้อยลง เค้าไม่พูดแสดงออกว่าเป็นห่วงเหมือนก่อนที่เราจะเจอกัน ซึ่งความรู้สึกเราในตอนนี้มันดูแบบชอบเค้า แต่เหมือนเค้าจะได้รู้สึกแบบเดียวกับเรา
เลยอยากจะถามทุกคนที่มีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ หรือมีเพื่อน มีแฟน กับผชสิงคโปร์ว่าที่เค้าแสดงออกมันคืออะไร
ขอบคุณล่วงหน้านะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องราวที่ไม่ค่อยมีสาระมากของเรา
และต้องขอโทษด้วยถ้าแท็กผิดห้องนะคะ มือใหม่หัดตั้งกระทู้ 🙏🏻🙏🏻
ทริปฟินๆ@สิงคโปร์ ที่จบแบบไม่ค่อยฟิน
ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราอายุ 24 ปี ทำงานแล้ว รู้จักผชคนนี้ผ่านออนไลน์ เป็นคนสิงคโปร์ อายุ 27 ปี ทำงานธนาคาร ซึ่งจริงๆเรามีเพื่อนจากที่นี่แล้วเจอกันจริงๆเวลาไปเที่ยวประมาณ 3-4 คนได้ วันแรกคุยกันก็ตลกเลยค่ะ ทักทายถามนู่นนี่นั่น บลาๆๆ เค้าบอกถ้าเราอยากไปเที่ยวเค้าจองตั๋วให้ได้นะ แล้วเค้าอาสาเป็นไกด์พาขับรถเที่ยว ซึ่งเราเคยไปเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว เราก็แบบหยั่งเชิงว่าพูดจริงรึป่าว ถ้าจองเราก็ไปนะ 5555 หลังจากนั้น 3 วันค่ะ เราก็ได้ตั๋วเครื่องบินมา เราคุยกันทุกวันแทบจะตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ค่ะ ทั้งแชททั้งวีดีโอคอล เป็นแบบนี้ประมาณเกือบ 2 อาทิตย์ บอกเลยว่าช่วงนั้นคือเหมือนชีวิตอินเลิฟมาก เค้าดูแสดงความเป็นห่วงเป็นใย ดูใส่ใจ อยู่ไหนทำอะไรคือรายงานตลอด หัวใจพองโตนิดๆเลยค่ะ จนใกล้วันเดินทางเค้าถามเราจะพักที่ไหนอะไรยังไง เค้ายินดีจองให้นะ อยากให้เราอยู่โรงแรมที่ค่อนข้างปลอดภัยและเดินทางสะดวก เผื่อว่าเวลาที่เค้าทำงานเราจะได้ไปไหนมาไหนสบายๆ สรุปเค้าก็จองโรงแรมใจกลางเมืองให้ค่ะ ซึ่งราคาก็ไม่ใช่ถูกๆเลยนะคะสำหรับสองคืน อ้อลืมบอกเราไป 3 วัน 2 คืน
แล้ววันเดินทางก็มาถึง...
วันแรกเค้ารีบเลิกงานมารับเราที่สนามบิน ซึ่งปกติงานเค้าจะยุ่งมาก เลิกดึกต้องไปเจอลูกค้าตลอด เท่าที่สังเกตเพราะเค้าเป็นคนค่อนข้างที่จะบ้างานนิดนึง วนกลับมาต่อค่ะ เจอกันที่สนามบินปุ๊บเค้าก็พาเราไปเช็คอินที่โรงแรม จากนั้นเราก็ไปที่เที่ยวกันสองสามที่ ซึ่งเพื่อนเราฝากซื้อกระเป๋าค่ะ เค้าก็เลยพาเราไปห้าง ไปถึงเราก็หาแบบที่เพื่อนเราฝากซื้อ สรุปของเพื่อนได้มาแล้ว เราก็ดูๆเผื่อของเราลองสะพายลองเปิดดู ซึ่งมีใบนึงเราสะพายแล้วเค้าบอกใบนี้สวยนะดูเหมาะกับเรา เราก็แบบอืมๆสวยอยู่ (คิดในใจแต่ราคาก็ค่อนข้างแพง) เราก็วางไว้คืนเหมือนเดิม 555 กำลังไปจ่ายตังค่ะ เค้าถามว่าเราไม่ซื้อให้ตัวเองหรอ เค้าบอกใบนั่นที่สะพายมันเหมาะมากจริงๆนะ ไม่ซื้อแล้วเดี๋ยวกลับบ้านไปก็เสียดายที่ไม่ยอมซื้อ เค้าบอกเราชอบไหม เราบอกก็ชอบ เค้าบอกโอเคเดี๋ยวเค้าซื้อให้เอง เราแบบเห้ยย!! ไม่เป็นไร แต่เค้าบอกไม่เป็นไรๆๆ สรุปได้กระเป๋ามา 1 ใบ ชะเอิงเงิงเงย จากนั้นเค้าก็ขับรถไปที่ garden by the bay เพื่อพาเราไปดูโชว์กับดินเนอร์ที่นั้น ซึ่งมื้อนี้เค้าก็จ่ายอีกค่ะ จากนั้นก็กลับ รร. เค้ามาส่งหน้าห้องแล้วก็กลับไป
วันที่สองเรานัดกัน 9.30น. วันนี้เค้าลางานมาเพื่อพาเราไป uss เค้ามารอเราอยู่ที่ lobby จากนั้นก็ขับรถกันไปที่ uss แวะทานมื้อเช้าจากนั้นก็ซื้อตั๋วเข้าไปเล่นใน uss ซึ่งตามเคยค่ะ ทุกอย่างเค้าจ่ายหมด แต่วันนี้โชคไม่ค่อยดีฝนตกทั้งวัน เล่นไปหลบฝนไป แต่มีความสุขมากค่ะ รู้สึกเรื่มสนิทกันมากขึ้น จนช่วงบ่ายๆฝนตกหนักมาก เค้าเลยตัดสินใจซื้อร่ม ซึ่งจริงๆเค้าจะซื้อตั้งแต่แรกแล้วแต่เราบอกไม่เป็นไรหรอกมันตกแปบๆ ซีนคู่รักเดินกางร่มก็มาสิคะ 5555 เค้าโอบไหล่เราตอนเดินตลอดเวลา จากนั้น ก็ขับรถไปทานข้าวเย็นกันตลอดเวลาเค้าก็จับมือเราขณะขับรถไปตลอดทาง พอถึงร้านอาหารเค้าก็คอยดูแลไม่ว่าจะเติมน้ำ ตักอาหาร โอ้ยยย ฟินหน้าบานเป็นกะละมังค่ะ ทานข้าวเสร็จเราก็ไปช้อปปิ้งกันต่อ เค้าจับมือ โอบไหล่ โอบเอวเราตอนเดินตลอดเวลา ความรู้สึกตอนนั้นมันดูอบอุ่นแล้วก็รู้สึกดีมาก คืออ่านมาถึงตรงนี้บางคนอาจจะคิดว่าถึงเนื้อถึงตัวไวไป จริงๆเราก็แอบคิดแบบนั้นค่ะแต่ความรู้สึกเรามันบอกว่าเราสามารถไว้ใจเค้าได้ กลับมาวนเรื่องช้อปปิ้งของเราต่อค่ะ ไม่ว่าเราจะซื้ออะไรเค้าก็จ่ายให้เราตลอด แล้วตอนนี้เรากำลังไปหากระเป๋าให้เพื่อนอีกแล้วค่ะ 555 ก็แบบที่นางจะเอามันยังหาไม่ได้ สรุปของเพื่อนไม่ได้ ได้ของเราหลับมาแทนค่ะ เค้าบอกไหนบอกว่าจะซื้อกระเป๋าสตางค์ไง เราก็แบบบอกไปว่าตั้งใจจะซื้ออยู่แหละแต่พอดีมัวแต่หาของเพื่อน ทีนี้เค้าก็เลยเดินพาเราไปโซนกระเป๋าสตางค์ หยิบใบที่เรากำลังหยิบแล้วบอกว่าใบนี้สวยนะ เราก็หยิบมาดูราคาก็แพงนิดหน่อยแต่เราโอเคเหมือนเค้าจะรู้ค่ะ เค้าบอกใช้ทุกวันซื้อไปเถอะ แล้วเค้าก็บอกพนักงานให้เอาใบใหม่มา ถึงตอนจ่ายเงินเราหยิบตังค์เราออกมาละเค้าบอกไม่ต้องให้เค้าจ่ายเถอะเผื่อพรุ่งนี้เค้าลางานมาหาเราไม่ได้ จากนั้นก็ไปช้อปกันต่ออีกที่ค่ะ ขับรถไปก็เหมือนเดิมเค้าจับมือเราตลอดเวลา อ้อ มีบางทีที่เพื่อนโทรเข้ามาเค้าก็คุยต่อหน้าเรานะคะ ไม่ได้ดูมีปิดบังหรืออะไร อีกอย่างเราก็ฟังออกเพราะเค้าพูดภาษาอังกฤษ ต่อเรื่องช้อปปิ้งค่ะ ห้างที่เราไปคนค่อนข้างเยอะมากกก และก็จะมีแต่พวกคนอินเดีย เค้าจับมือเราไม่ปล่อยเลยค่ะ คอยถือของ คอยระวังคนอื่นที่เดินสวนเรา คิดในใจไม่กลับไทยพรุ่งนี้ได้ไหม 555 จากนั้นเค้าก็มาส่งเราที่ รร. ค่ะ เหมือนเดิมมาส่งที่หน้าห้องแล้วก็กลับไป พอมาถึงเราก็จัดการเก็บของที่ซื้อมาค่ะ แล้วเค้าก็แทสเซสมาว่า"ขอบคุณสำหรับวันนี้ขอให้มีความสุขกับเวลาที่เหลือในสิงคโปร์" จากนั้นก็คุยกับไปสี่ห้าข้อความ เค้าบอกจริงๆอยากชวนเราไปดื่มกาแฟต่อ แต่เห็นเราดูเหมือนเหนื่อยๆ เลยไม่กล้าชวน เราก็แบบ อ้าวทำไมไม่บอก จริงๆเราอยากดื่มกาแฟตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วแต่คนมันเยอะเลยขี้เกียจรอ เค้าบอกไม่รู้ว่าจะได้ใช้เวลากับเราอีกเมื่อไหร่ ถ้าเราอยากไปดื่มเค้าจะขับรถกลับมารับเรา ยังไงล่ะคะ ไม่ต้องคิดนานเลยใจอยากจะไปอยู่แล้ว ตอบตกลงไปโลดจ้า 5555 แต่เราอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอยู่บ้าน ใจกล้าป่ะล่ะ โนเมคอัพ ใส่แว่น ผมยุ่งนิดๆ ไปดื่ม starbuck ด้วยสภาพนี้ 555 เค้ามารอเราสักพักที่ lobby จากนั้นเราก็เดินไปร้านกาแฟค่ะ เดินจับมือกันไปคุยกันไป ฟินปรอทแตกกกก ใช้เวลาอยู่ที่ร้านกาแฟประมาณเกือบ 3 ชม.ได้ คุยกันเรื่องส่วนตัวมากขึ้น เค้าเล่าเรื่องเพื่อนเรื่องแฟนเก่าให้เราฟัง จนเรามาดูนาฬิกาอีกทีมันเกือบจะตีสามแล้วเลยบอกกลับเถอะ เพราะพรุ่งนี้เค้าต้องทำงาน แต่ระหว่างทางที่เดินกลับเราดันรู้สึกเกิดความกังวลแล้วก็ใจหายที่พรุ่งนี้เราจะกลับแล้ว เลยถามเค้าไปประมาณว่าแบบคุณคิดยังไงกับเรา เค้าก็แบบรู้สึกว่าเราเป็นผญที่ดี แต่คือมันไม่ตรงกับสิ่งที่เราอยากรู้ไง เค้าบอเวลามันสั้นแค่สามวันอะไรแบบนี้ คือจริงๆเราแค่อยากจะรู้ว่าเค้าจะคิดที่จะคุยจริงจังกับเราไหม แล้วการกระทำที่เค้าทำมันทำให้เราหวั่นไหวไม่ใช่น้อย สรุปเราก็ไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน เพราะด้วยเราเองก็ไม่กล้าที่จะถามเค้าไปตรงๆ จริงๆสาเหตุที่เราตัดสินใจออกไปดื่มกาแฟก็เพื่อที่จะพูดเรื่องนี้ด้วยเพราะเราอยากคุยแบบต่อหน้ามากกว่าแชทผ่านข้อความ สรุปก็เดินมาส่งที่ รร. แต่ไม่ได้ขึ้นไปนะคะ แล้วก็แยกย้ายกัน วันรุ่งขึ้นเค้าบอกเค้าจะลองคุยกับหัวหน้าว่าจะขอเลิกไว แต่มันดันไม่เป็อย่างที่คิด หัวหน้าไม่อนมุติค่าาา !! เค้าก็แบบโทรมาขอโทษเราว่าแบบเค้าก็ไม่รู้จะทำยังไง เราก็แอบเฟลนิดๆ แต่ก็บอกไปว่าไม่เป็นไรเราไปสนามบินเองได้ สรุปวันนั้นเราก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยของเรา ซึ่งก็ไม่ได้คุยกันมากเพราะเค้าก็เหมือนงานจะยุ่ง จนเรากลับมาถึงไทยคืนนั้นเค้าออกไปทานข้าวกับเพื่อนก็มีส่งรูปมาให้เราดู หลังจากนั้นเราก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไป เราคุยกันน้อยลง เค้าไม่พูดแสดงออกว่าเป็นห่วงเหมือนก่อนที่เราจะเจอกัน ซึ่งความรู้สึกเราในตอนนี้มันดูแบบชอบเค้า แต่เหมือนเค้าจะได้รู้สึกแบบเดียวกับเรา
ขอบคุณล่วงหน้านะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องราวที่ไม่ค่อยมีสาระมากของเรา