แม้ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศจะนับถือศาสนาพุทธก็จริง แต่เป็นการนับถือตามบรรพบุรุษแค่นั้น นับถือแบบปราศจากการเข้าถึงการจะถูกสั่นคลอนศรัทธาจึงง่ายมากการเปลี่ยนศาสนาจึงไม่ต้องคิดมาก



แม้ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศจะนับถือศาสนาพุทธก็จริง  แต่เป็นการนับถือตามบรรพบุรุษแค่นั้น   นับถือแบบปราศจากการเข้าถึงการจะถูกสั่นคลอนศรัทธาจึงง่ายมาก

การเปลี่ยนศาสนาจึงไม่ต้องคิดมาก

ชาวพุทธส่วนใหญ่เข้าถึงเพียงทาน   ที่เข้าถึงในระดับศีลก็มีค่อนข้างน้อย  ยิ่งถ้าเป็นในระดับภาวนาด้วยแล้วต้องยอมรับเลยว่ามีน้อยยิ่งกว่าน้อย

ทานศีลเปรียบได้กับบันได

ส่วนภาวนาเปรียบได้กับห้องหอที่เย็นสบาย เป็นสถานที่หยุดจุดพักใจ

ไม่มีที่ไหนในโลก จะสุขกว่านี้อีกแล้ว

บุคคลจะเข้าถึงศาสนาด้วยการศึกษาแต่จะเข้าถึงประโยชน์อันเป็นแก่นของพระศาสนาด้วยการปฏิบัติภาวนา

เมื่อเข้าถึงแก่นพระศาสนาแล้ว

แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปลี่ยนความเชื่อ ความศรัทธาไปนับถือศาสนาอื่น

เป็นบุคคลที่ไม่อาจซื้อศรัทธา ด้วยเงินท่านเรียก  เป็นผู้ไม่หวั่นไหวในศรัทธา

#เพราะฉะนั้นพึงทราบไว้เถิดว่า

ผู้ใดที่ปฏิบัติภาวนาเป็นจนได้สัมผัสความสุขภายใน  จึงนับเป็นผู้มีบุญมาก  หากปฏิบัติไม่ท้อถอย จิตจะแปรสภาพจาก "ผู้นับถือพระรัตนตรัย" มาเป็น "ส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัยในภายใน"

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วความหวั่นไหว ในพระรัตนตรัย จะมีมาแต่ไหนเล่า!



ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10212602434317432&id=1281720771

https://www.winnews.tv/news/14875