จนตอนนี้กลายเป็นระแวงกับการนัดของแฟนแบบเราบ้างคะ ทั้งๆที่เขาเป็นคนชวนเราแท้ๆ มันทั้งหน้าน้อยใจและเหนื่อยใจจริงๆเลย
     กี่ทีๆก็เหมือนเดิม เหมือนจะปรับตัวสุดท้ายก็เป็นแบบเก่า
     รู้ว่าเขายุ่งกับงาน บางทีเลิกดึกกรือไม่ก็เลิกงานไม่ตรงเวลา ข้อนี้พอทำใจรับได้อาจแค่นอยนิดๆไม่เสียความรู้สึกมากนัก
    
      แต่บางเหตุผลมันก็เกินไปทำให้อดคิดไม่ได้…หรือเราไม่สำคัญพอ อย่างสงกรานต์ที่ผ่านมาสัญญาจะพาเราไปเที่ยวไปเล่นน้ำด้วยกัน สุดท้ายหัวหน้างานขอให้ไปส่งเที่ยว กลับมายกเลิกเราซะงั้น

      มีใครเป็นแบบเราบ้างตอนนี้ไม่เชื่อใจเรื่องนัทเนิ้ดอะไรของเขาแล้ว
      แม้จะอยากโวยวายแค่ไหน สุดท้ายก็กลัวถูกหาว่างี้เง่าเลยเงียบดีกว่า แล้วพอไม่พูดมันก็ไม่รู้อีก

     และถึงแม้สุดท้ายจะง้อด้วยการสัญญาจะพาไปกินชาบูสิ้นเดือนก็เถอะ …ยังหวั่นๆอยู่เลยว่าจะถูกเบี้ยวนัดอีกหรือเปล่า เห้อ!