เซียะอัน เป็นอัครเสนาบดีที่โดดเด่นมากในยุคปลายราชวงศ์ตงจิ้นครับผม เขาเป็นคนประนีประนอม ฉลาดล้ำลึก และสุภาพเรียบร้อย เป็นที่นับถือของคนในราชสำนักครับ เซียะอันช่วยให้สกุลซือหม่ายังคงดำรงตำแหน่งจักรพรรดิปกครองประเทศอยู่ได้ ท่ามกลางการแย่งชิงอำนาจของเหล่าขุนศึกทั้งตระกูลหวน และ ตระกูลหวาง

เซียะอันนั้นเกิดในปี 320 ครับ ตรงกับช่วงต้นราชวงศ์ตงจิ้นพอดี บิดาของเขาเซียะโป่ว เป็นขุนนางเล็กๆในราชสำนักจิ้นครับ โดยเป็นขุนนางสายที่รับใช้ หวนอี้ แห่งสกุลหวน

พอเซียะอันเติบใหญ่ก็เจริญรอยตามบิดาเข้ารับราชการในราชสำนัก แล้วไปถูกต้องชะตากับ หวนเหวิน ซึ่งเป็นขุนนางและขุนศึกใหญ่ในยุคราชวงศ์ตงจิ้นเข้า เซียะอันเลยกลายเป็นคนสนิทรับใช้หวนเหวินตั้งแต่นั้นมา

เมื่อจักรพรรดิจิ้นเจี้ยนเหวินตี้สวรรคตในปี 372 หวนเหวินก็สนับสนุนให้จักรพรรดิเสี้ยวอู่ตี้ขึ้นครองราชย์แทนครับ แต่เนื่องจากจักรพรรดิเสี้ยวอู่ตี้ยังทรงพระเยาว์มาก (พระชนม์แค่ 10 ชันษา) หวนเหวินที่มีใจกำเริบจะชิงราชสมบัติก็เลยสนับสนุนให้คนในสังกัดของตนอย่าง เซียะอัน เข้าไปมีอำนาจในราชสำนัก ในฐานะผู้ร่วมสำเร็จราชการแก่จักรพรรดิเสี้ยวอู่ตี้ครับ

แต่เซียะอันนั้น มีความจงรักภักดีต่อราชสำนักจิ้นครับ เขาไม่ต้องการจะให้หวนเหวินขึ้นเป็นจักรพรรดิ เขาเลยไปร่วมมือกับ หวางตานจื่อ (เป็นเหลนของ อองซอง แม่ทัพคนหนึ่งในยุคสามก๊ก) เพื่อต่อต้านอำนาจของหวนเหวินครับ นั่นทำให้หวนเหวินกระทำการไม่สำเร็จในการตั้งตัวเป็นจักรพรรดิ

เซียะอันก็รับราชการช่วยเหลือจักรพรรดิเสี้ยวอู่ตี้ต่อมาเรื่อยๆ มีวีรกรรมโดดเด่นก็คือเป็นคนบัญชาการรบและใช้เหล่าแม่ทัพไปทำศึกต้านทานการรุกรานของแคว้นเฉียนฉิน ช่วยให้จักรวรรดิจิ้นรอดพ้นจากข้าศึกมาได้

เซียะอันป่วยตายในปีต่อมาหลังจากจบศึกแม่น้ำเฝยสุ่ยครับ แต่เขาก็ไม่อาจจะทำให้ต้าจิ้นกลับมาเข้มแข็งได้ เพราะเหล่าขุนศึกยึดครองดินแดนมีอำนาจเหนือจักรพรรดิไปทั่ว