เรื่องของเรื่องก็คือเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เราพี่เราเปนลูกป้าอยู่คอนโดรด้วยกัน2คน สงสัยมันจะติดขี้บ่นมาจากป้าบ่นแบบบ่นทุกวันไม่มีอะไรให้บ่นก็จะสันหาคำมาบ่นจนนานวันเข้าเราก็รำคาญอ่ะ นี่แบบถึงขีดสุดเลยได้มาระบายเนี่ย คือเราจะทำอะไรจะขัดหูขัดตานางไปหมดเลยอ่ะ แบบขยะใช่ไหมเวลาวันไหนนางเป็นคนเอาไปทิ้งนางก็จะพูดๆบ่นๆว่าเอออวันนี้กรูก้เอาขยะไปทิ้ง เอาไปทิ้งวันเดียวพูดประมาณ3วัน คือนับจำนวนครั้งที่เอาไปทิ้งได้เรยอ่ะ วันไหนที่เก็บห้องก้จะเอามาพูดเป็นเดือนว่าเราไม่ทำไม่เก็บห้องนู่นนี่แต่ที่นางเก็บนางก็เก็บในส่วนนางนะส่วนที่เรานางไม่เก็บ น้ำนี่เราก้เป็นคนซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ ล่ะนางก้บอกแทบไม่ได้กินน้ำเราเรย เหรอออออ ล่ะเมิง-ไร คือเรารู้ว่าพี่เรามันเปนคนชอบบ่นบ่นจนเราหงุดหงิดแบบทำไมไม่มองตัวเองบ้างว่ะ เราเปนประเภทที่ไม่พุดเวลาทำไรเราจะไม่เคยบ่น ขัดห้องน้ำล้างห้องน้ำเก็บห้องนี่คือเก็บหมดเรยไม่ใช่แค่ส่วนของตัวเองทิ้งขยะก้แทบมีแต่เราทิ้ง เราไม่ชอบพูดแบบพี่เรา พี่เรามันจะแบบ เออกุทำนั่นทำนี่ บ่นๆ ไป เราอธิบายไม่ถูกเรยอ่ะความรู้สึกมองกลับกัน คือเมิงกินเเร้วไม่เก็บ ลองเปนกรูบ้างสิบ่นตาย เมิงงวางของเรี่ยราด กุไม่พุด เปนกุบ่นตาย คือเราโมโหที่เราทำอะไรมันมีคำมาบ่นมาด่า ทั้งที่พอมันทำบ้างเราไม่เคยพูด คือก้โตๆกันล่ะทำไมต้องพูดเยอะ เราไม่ได้เกียดพี่เรานะ เราแค่รำคาญเเร้วก้โมโหที่ชอบบ่น บ่นแร้วก้เอาดีเข้าตัวหมด เราก้ชักจะโมโห พิมเนี่ยแม่_งยังบ่นอยู่ เซงงงงงงงง ฉานนนนต้องทนอีกนานนนแค่หนายยยยยย
จะทำยังไงกับพี่ขี้บ่นแบบนี้ดีค่ะ - -