ผมตามหาผู้หญิงคนนึง ที่ร้านบ้านขนมนันทวัน จังหวัดเพชรบุรี วันอาทิตย์ 16 เมษายน 2560 เวลาประมาณ 19:00 น.

สงกรานต์ปีนี้ถึงไม่ได้เล่นน้ำตามประเพณี แต่รู้สึกว่าหัวใจมันกระชุ่มกระชวย และดูมีชีวิตชีวามากกว่าปีก่อนๆ

ผมได้มีโอกาสพบเจอกับผู้หญิงคนนึงที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากที่ได้แวะร้านขายของฝากร้านนี่ ทั้งๆที่ตอนแรกอยากจะรีบๆกลับบ้านให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอคนนั้นหน้าตาน่ารัก ใส่เหล็กดัดฟัน แต่งตัวด้วยเสื้อยืดคอกลมสีขาวตัวใหญ่ กางเกงลายผ้าถุงสีดำ ตัวเธอเล็กน่ารักตามแบบฉบับของผู้หญิงไทย

สิ่งที่ทำให้ผมคิดถึงใบหน้าของเธอคือ ท่าทางที่ดูเรียบร้อย แต่แฝงไปด้วยความขี้เล่นนิดหน่อย รวมทั้งเสียงที่ผมได้ยิน และติดหูจนถึงตอนนี้ เป็นเสียงเล็กๆ โทนเสียงนุ่มๆ ที่พูดขึ้นมาว่า "แม่คะ" มันทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมาจากจอโทรศัพท์ เพื่อมองหาเจ้าของเสียง ในตอนนั้นเองก็ทำให้ผมได้พบกับผู้หญิงที่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา สิ่งที่ผมมองเห็นในตอนนั้นคือ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่เป็นเหมือนการโชว์เหล็กดัดฟันของเธอ แววตาที่เป็นประกายคู่นั้น มันทำให้โลกของผมหยุดชะงักไปพักใหญ่ ผมจึงรวบรวมความกล้าที่มีอยู่เพียงน้อยนิด เดินตามหาเธอ แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนที่ชอบเขินอาย และไม่มีความกล้าที่จะทำอะไรอย่างใจคิด จนสุดท้ายเธอก็เดินจากไปพร้อมกับคุณแม่

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นเพื่อต้องการทำความรู้จัก พูดคุยกัน หรืออื่นๆ

หวังว่าสักวันเราคงได้พบกันอีก

ขอบคุณครับ