เราเคยชอบคนคนหนึ่ง ไม่เคยคิดว่าจะผิดหวัง
เพราะดูทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดี ทุกอย่างมันพัฒนาไปเรื่อยๆ
จนมาถึงช่วงหนึ่งเขาก็เปลี่ยนไป อะไรๆที่กำลังดีเริ่มแย่ลง
จนเราปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
เลยคิดที่จะสารภาพรักออกไป แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้บอกเขา
เพราะเราถามเขาว่าชอบใครอยู่รึเปล่า
แล้วคำตอบของเขา มันไม่ใช่เรา เราก็โอเค ถ้าบอกไปตอนนี้
เราคงมองหน้ากันไม่ติด ได้แต่บอกให้เขาสมหวังนะ
ส่วนเราก็ถอยออกมา หยุดซะนะกับคนคนนี้ เราคิดไปเองคนเดียว แค่นี้พอแล้ว
ถือว่าที่ผ่านมา ดีแค่ไหนที่ได้รู้จักเขา เขาเป็นคนเดียวตั้งแต่เรียนมหาลัย
ที่ทำให้เราอยากจะเปิดใจอีกครั้ง ขอบคุณที่ทำให้เราได้รู้ว่า
เรายังมีหัวใจ ยังรักใครได้ ไม่ได้เย็นชาไร้ความรู้สึก


เมื่อเวลาผ่านไป
เราเริ่มทำใจได้ เราเริ่มมองสิ่งรอบๆข้าง
ทำให้รู้ว่า ในระหว่างที่เราสนใจแต่เขาคนนั้น เราละเลยอะไรไปมากมาย
เรามองข้ามความรัก ความห่วงใยจากคนรอบตัว
เราเอาแต่ยิ้มให้หน้าจอ จนลืมเงยหน้ามายิ้มให้กับเพื่อนๆที่ล้อมรอบตัวเรา
เราไม่ได้ให้กำลังใจเพื่อนที่ท้อเพราะคะแนนน้อย ไปให้กำลังใจแต่กับเขาคนนั้น
สุดท้าย เพื่อนก็อยู่ข้างๆเราในวันที่เราล้ม ยื่นมือ และรอยยิ้มเข้ามา
รวมทั่งครอบครัวของเราเอง ที่รักเรามาโดยตลอด
เราโชคดีที่ผ่านความเสียใจมาได้ไว ทั้งกำลังจากคนรอบข้างและตัวเราเอง

วันนี้
เรามีความสุขกับชีวิตมากๆ แม้หน้าจอโทรศัพท์จะกลับมา
ว่างเปล่าอีกครั้ง แต่ในชีวิตจริง เรามีความรักมากมายรอบตัว
เรารักตัวเองมากขึ้น ใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น ได้ยิ้มได้หัวเราะ
สนุกสนานกับเพื่อนๆ และยิ้มให้กับเขาคนนั้นได้อีกครั้ง
เพราะความรัก มันกำหนดไม่ได้ ในวันหนึ่งข้างหน้าคงมีใครซักคนที่ใจตรงกันกับเรา

เรื่องของเราก็ผ่านมาได้ 1 ปีแล้วค่ะ สู้ๆนะคะใครที่เจอแบบเรา
ขอให้ผ่านไปได้โดยเร็วค่ะ