สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะคะ
คือ เรื่องมีอยู่ว่าเราเสียใจจากแฟนน่ะค่ะ ที่เขาโกหกซ้ำๆซากๆ จนเราแบบไม่ไหวอะ
คือบางทีก็ยังหลอกตัวเองว่าเขาอาจจะพูดจริงก็ได้นะในสิ่งที่เขาพูดมาแต่เราเป็นพวกคลั่งความจริงอะค่ะ
ต้องรู้ให้ได้ว่าความจริงเป็นไงอะไรแบบไหน พอรู้แล้วเป็นไงเจ็บไปสิ เหอะๆ แต่ถ้าไม่รู้ก็จะฟุ้งแบบอยู่ไม่ได้
ต้องหาหลักฐานให้ได้ให้แฟนยอมรับอะไรประมาณนี้ มีหลักฐานก็ยังยากที่จะพูดความจริงอยู่ดี
จนมีวันนึงเรารู้สึกเสียใจแบบเกินใจจะรับไหวแล้ว เราร้องค่ะไปร้องอยู่หน้าห้องพร้อมกับจิกตัวเอง
จากเล็กๆน้อยๆเริ่มลามไปทั่วแขนขวา แล้วไปจิกต่อแขนซ้าย เพื่อที่ว่าความเจ็บที่ใจมันจะได้น้อยลง
พอเราเริ่มโอเคขึ้นอะค่ะ เราก็เก็บของจะออกจากห้องเรียกรถในแก๊บแท็กซี่อะค่ะ ค่ารถจะกลับห้องเราประมาณ 500 ได้
เราก็เออเอาวะ พอกันที ก็เก็บๆไปค่ะ แฟนจากที่นั่งเล่นเกมอยู่ลุกขึ้นมาเตะของเราหมดเลยอะ โทรศัพท์เราก็เตะ
แล้วถามว่า จะไปไหน !! เราก็บอกไม่เอาแล้วจะไปจะกลับไม่อยู่แล้ว ผลสุดท้ายก็ไม่ได้ไป เราก็พูดดุด่าว่าทอสารพัด
เช่น  -ไปตายไป!!
       -คน ยังไงก็ ไม่ปล่อยกูไปวะ จะ ก็ ไปดิ แค่ปล่อยกูอะ จะเก็บไว้ทำไมวะ
       -ไหนเคยบอกว่ามีสำนึกไงโคตรจะไร้สามัญสำนึกเลย
       -ปล่อยไปนี่จะมีใครก็ได้นะ ไม่ต้องหลบซ่อน ทำอะไรก็สบาย ไม่มีใครต้องทะเลาะและนั่งจับผิด ฯลฯ
ตอนแรกแฟนเงียบสักพักสงสัยจะทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาคร่อมอะละจับมือ ถามจะเอายังไง กูทนมานานแล้วนะ ตบเราด้วยอะ แต่เรากลับตกใจเฉยๆแล้วหน้าชา ที่เขาตบมาไม่ได้เจ็บเท่าที่เขาทำเราเสียใจเลยอะ ก็คุยกัน บอกให้เราเลือก จะคุยดีๆมั้ย เราก็ถามกลับไป มีสิทธิ์เลือกด้วยหรอ ? แมร่งก็ถามซ้ำ เออ เลยบอกไปคุยดีๆ มีบอกไม่ต้องคิดจะหนีจะเอาเลือดออก ไม่อยากเลิกกับเรา อะจ่ะ แต่แมร่ง ขยันสรรหาคนคุยนู่นนี่นั่นบลาๆ เริ่มกันใหม่อดีตก็ปล่อยไป คนเคยเสียใจมันลืมไม่ง่ายหรอกนะคะ อภัยอย่างร้อยเปอร์เซ็น เป็นไปไม่ได้อะ ไม่น่ากลับมาเลย จบตั้งแต่วันนั้นมันคงจะดีที่สุดแล้ว เสียใจตลอดนะแต่ก็พยายามสุดชีวิตที่จะไม่คิด ก็ดีกันแต่พอเรานึกได้ไรเงี้ยะ เราก็โวยวายหาเรื่องทะเลาะอีกนั่นแหละ ทำเป็นพูดดีจะไม่มีอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่มีทางอะมีแต่จะเนียนขึ้นมากกว่าน่ะสิ มองติดลบสุดๆซะด้วยสิ แต่ก็คบนะ รักมากมั้งจนลืมรักตัวเองอะ เหอะๆ โคตรน่าเบื่อเลย เมื่อไหร่จะหมดเวรกรรมสักที นี่ก็คิดว่ามาชดใช้สิ่งที่อาจเคยทำไว้กับใครต่อใครล่ะมั้ง แต่ก่อนเราร่าเริงกว่านี้มาก คิดบวกกว่านี้เยอะ แต่ก็นั่นแหละ ด้วยเหตุปัจจัยหลายอย่าง แล้วการเสียใจจนทำร้ายตัวเองเท่าที่จำได้ตั้งแต่โตมาก็เพิ่งจะเคยเป็นนี่แหละที่ทำให้ตัวเองเป็นแผล แย่มากปกติกลัวการเป็นแผลที่ตัวสุดๆห่วงสวยอะนะ ล่าสุดที่ทะเลาะหนักสัสๆก็ 13 เมษา นี่แหละจ้า ลึกๆในใจก็แอบหหวังว่าแมร่งจะดีเพื่อเราจริงๆบ้างอยู่หรอกนะ แต่มันก็ดูเหมือนการพยายามคว้าพระจันทร์ในแม่น้ำนั่นแหละ เฮ้อ แล้วปกตินี่ถ้าผู้ชายทำร้ายร่างกายเรานี่เราไม่เอาเลยนะไม่โอเคอะแต่ก็เพิ่งเคยเจอจังๆครั้งนี้ พอดีกันก็โอ๋ขอโทษนั่นนี่ ตอนดีเสร็จเราก็บอกไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆนะตอนนั้นอะ แต่พอเวลาผ่านไปสักพักเราก็หดหู่จิตตก มันแล้วแต่ช่วงเวลาอะอารมณ์ไม่ค่อยคงที่อะ แย่จัง แล้ววันที่14อะเราอยากเล่นน้ำคือต้องเล่นวันนี้ให้ได้ อะไรประมานนี้แต่ก็มีเหตุจำเป็นที่ทำให้ไปเล่นไม่ได้ก็เข้าใจแต่ก็หงุดหงิดอะจะเล่นนี้ไงต้องวันนี้ คือแต่งตัวแต่งหน้า ตั้งใจไปเล่นน้ำ กลับไม่ได้เล่นก็เฟลปะ ก็ทะเลาะกับแฟนอีก เลยบอกงั้นหาอะไรก็ได้ให้รู้สึกดีขึ้น แมร่งก็หาไม่ได้ ผลสุดท้ายไปดูหลังกันประมานเที่ยงคืนกว่า สะเออะหลับในโรงอีกเสียดายตัง เราออกไงแพงนะ แต่ต้องออกอะเอ่อะ แฟนจ่ายค่าป้อบคอนน้ำไป เรายังปกติดีไหมนะ บางทีก็แอบคิด แต่ก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหาไรมากมาย อาจแค่คิดเยอะมากไปนิดในบางทีไรงี้   เนื้อเรื่องออกทะเลไปเยอะเลยแฮะ อัดอั้นตันใจมาก ขอระบายคร่าวๆนิดละกันเนอะ